Με ταξί πήγαμε στον σταθμό των bullet trains (Beijing West Station) . Είχαμε αγοράσει τα εισιτήρια όλων των διαδρομών στην Κίνα online στο site www.ctrip.com. Μετά από έρευνα στο διαδίκτυο είχα καταλήξει στο συγκεκριμένο, επειδή είναι εύχρηστο, έχει αγγλική έκδοση και την μικρότερη προμήθεια. Η κράτηση είναι καλό να γίνεται τουλάχιστον ένα μήνα πριν την αναχώρηση, γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Οι θέσεις της class B είναι οικονομικές, αλλά και πολυτελείς, όσο και της class A!
Οι σταθμοί των bullet trains (G trains) δεν είναι πολύ κεντρικοί, όμως είναι τεράστιοι, υπερσύγχρονοι, λειτουργικότατοι και δεν διαφέρουν πολύ από τα αεροδρόμια σε πολυτέλεια και παροχές.
Γίνονται δύο έλεγχοι, ένας πριν την είσοδο στο σταθμό (ελέγχονται επιβάτες και αποσκευές) και ένας αμέσως μετά την είσοδο (ελέγχονται επιπλέον διαβατήρια και εισιτήρια). Ένα τέταρτο περίπου πριν την αναχώρηση, γίνεται το check- in σε καθορισμένη για κάθε δρομολόγιο πύλη (gate) και μετά ακολουθεί η μετάβαση στην ανάλογη πλατφόρμα του τρένου. Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να κινηθούμε στους σταθμούς, μια και υπάρχουν πολλές πινακίδες στα αγγλικά. Οι στάσεις δεν διαρκούν πολύ, γι' αυτό πρέπει να είναι κανείς σε ετοιμότητα όταν ανεβαίνει ή κατεβαίνει από το τρένο. Καλό είναι η προσέλευση στο σταθμό να γίνεται μια ώρα πριν την αναχώρηση, με την προϋπόθεση ότι έχουν εκδοθεί ήδη τα εισιτήρια.
Tα bullet trains
Μετά από ένα ευχάριστο ταξίδι 5 περίπου ωρών και διασχίζοντας μια μεγάλη απόσταση 1.075 χλμ., με αρκετές όμως στάσεις, φθάσαμε στην Ξιάν. Πήραμε ταξί με οδηγό ένα νεαρό κινέζο, που δεν ήξερε, ως συνήθως, λέξη αγγλικά.
Στην Ξιάν θα μέναμε ένα εικοσιτετράωρο μόνο, οπότε σκέφθηκα να κάνουμε την επίσκεψη στον Πήλινο Στρατό εκείνο το απόγευμα, γιατί την επόμενη ήταν Σάββατο και θα είχε μεγάλες ουρές. Έτσι συμφωνήσαμε (με νοήματα, βέβαια!) με τον νεαρό ταξιτζή να μας πάει πρώτα στο ξενοδοχείο και αφού κάνουμε check-in, να φύγουμε αμέσως για τον Πήλινο Στρατό. Ο ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο μας μας συμβούλευσε να κάνουμε την επίσκεψη την επόμενη ημέρα για να έχουμε περισσότερο χρόνο, εμείς όμως δεν το διακινδυνεύαμε και έτσι επιμείναμε στο αρχικό μας σχέδιο.
Ο ταξιτζής πήρε στο κινητό τον αγγλομαθή φίλο του, ερασιτέχνη ξεναγό (συνηθισμένο φαινόμενο στη Κίνα), με τον οποίο κάναμε τις συνεννοήσεις. Εμείς είχαμε την αγωνία μας αν θα προλάβουμε, αλλά ο "ξεναγός" ενδιαφερόταν μόνον να μας πείσει για μια ξενάγηση στο χώρο και μας απογοήτευσε λέγοντας, ότι χρειαζόμαστε πάνω από μιάμιση ώρα για να φθάσουμε, οπότε δεν θα προλαβαίναμε το μουσείο ανοικτό. Επιπλέον έπρεπε να βγάλουμε και τα εισιτήρια επιτόπου, μισή τουλάχιστον ώρα πριν το τέλος του ωραρίου. Ο ταξιτζής σταμάτησε, έβαλε καύσιμο και δείχνοντας μας το ρολόϊ του, μας υποσχέθηκε ότι σε μισή ώρα θα φθάναμε!
Ναι, αλλά πως? Άρχισε να τρέχει σαν τρελός, κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στα προπορευόμενα αυτοκίνητα. Εμείς εστιασμένοι στον στόχο μας, αντί να φοβηθούμε, το ..διασκεδάζαμε κιόλας. Και ναι πράγματι, μετά από μισή ώρα φθάσαμε! Και μάλιστα μιάμιση ολόκληρη ώρα πριν το κλείσιμο του μουσείου! Ο ταξιτζής μας ζήτησε τα ..διπλά χρήματα απ΄όσα είχαμε κανονίσει, αλλά ..χαλάλι του!
Πανευτυχείς κατευθυνθηκαμε προς τα κτίρια του αρχαιολογικού χώρου. Υπάρχουν τρία συνολικά και επιπλέον το exhibition hall με τις μπρούτζινες άμαξες, αλλά τους επισκέπτες ενδιαφέρει περισσότερο το τεράστιο υπόστεγο 1.
Είχε αρκετό κόσμο παρόλο που το ωράριο έφθανε στο τέλος του. Είχαν συγκεντρωθεί όλοι μπροστά από τους πολεμιστές και μετά βίας μπορούσαμε να τους δούμε. Έστω και εν μέσω συνωστισμού, το θέαμα με άφησε άφωνη. Για τον Πήλινο Στρατό και μόνο αξίζει να επισκεφθεί κανείς την Κίνα!
Παρατεταμένοι σε σειρές, καθένας τους μοναδικός, αγέρωχοι και πανέμορφοι, με τα όπλα, τα άλογα και τις άμαξες τους.
Πήγαμε και στις άλλες αίθουσες και όταν έφυγαν οι περισσότεροι επισκέπτες, ξαναγύρισαμε στο υπόστεγο 1.
Τελικά αποδείχθηκε ότι η επιλογή της ώρας επίσκεψης ήταν ιδανική! Ο χώρος είχε σχεδόν αδειάσει και οι πολεμιστές ήταν όλοι δικοί μας για να τους απολαύσουμε με την ησυχία μας!
Είναι τοποθετημένοι σε σκάματα σ' ενα τεράστιο τετράγωνο
Η ανασκαφή και οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίζονται στα κτίρια 2 και 3, είδαμε και κάποια ευρήματα, ανέτοιμα ακόμη προς έκθεση.
Οι πολεμιστές, πάνω από 6.000 -ή κατ' άλλους 8.000-, από τους οποίους εκτίθενται μόνο 2.000, θάφτηκαν (μεταξύ 209-210 μ.Χ.) με τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας, Qin Shi Huang, για να τον προστατεύουν στην άλλη ζωή. Ο Πήλινος Στρατός, που ανακαλύφθηκε τυχαία από ντόπιους αγρότες, μόλις το 1974, είναι τμήμα νεκρόπολης στην περιοχή Lintong, 43 περίπου χλμ. από την Ξιάν .
Για την μετάβαση στον Πήλινο Στρατό και την επιστροφή στην πόλη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταξί, αφού πρώτα διαπραγματευθείτε την τιμή ή να πάρετε κάποιο από τα λεωφορεία (με πιο δημοφιλές το 306), που κάνουν την διαδρομή, με αφετηρία τον σιδηροδρομικό σταθμό της Ξιάν.
Η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου μία ώρα. Από τον Πήλινο Στρατό το τελευταίο λεωφορείο φεύγει στις 7 το απόγευμα.
Το απίστευτο της υπόθεσης ειναι ότι οι αθεόφοβοι κινέζοι έχουν δρομολογήσει "fake" λεωφορεία, βαμμένα στο χρώμα του αυθεντικού και με τον ίδιο αριθμό, με υπαλλήλους ντυμένους με παρόμοιες στολές! Περιφέρουν τους ανυποψίαστους επιβάτες σε άσχετα σημεία για shopping και μετά από ώρες, με επιπλέον κόμιστρο, τους πηγαίνουν (αν τους πηγαίνουν τελικά..) στον προορισμό τους!! Κάπου διάβασα ότι η αντιγραφή για τους κινέζους είναι τέχνη, να πως δικαιολογούνται τα τόσα fake προϊόντα!
Αφού τελειώσαμε την επίσκεψη, δοκιμάσαμε εξαιρετική πίτσα με το εξωτικό durian,
Τώρα έπρεπε να επιστρέψουμε στην Ξιάν με το λεωφορείο 306. Αν παίρναμε ταξί θα είμαστε η χαρά των ταξιτζήδων, που έτριβαν κυριολεκτικά τα χέρια τους περιμένοντας τους τελευταίους τουρίστες να τελειώσουν την επίσκεψη τους. Στην έξοδο, κινέζοι, υπάλληλοι των fake λεωφορείων, μες την τρελή χαρά, διαλαλούσαν το ...εμπόρευμα "Come here!!Welcome!!Welcome!!"
Τους παρακάμψαμε και πήγαμε προς το μέρος μιας οικογένειας γάλλων. Ήταν και αυτοί ενήμεροι για τα λεωφορεία και έψαχναν ταξί για να επιστρέψουν. Αρχίσαμε, για μια ακόμη φορά, το ψάξιμο, ρωτώντας δεξιά και αριστερά και μη παίρνοντας καμιά σοβαρή οδηγία. Μετά από το σχετικό, περίπου στα τυφλά, περπάτημα, επιτέλους βρήκαμε τον σταθμό των λεωφορείων και το περιβόητο 306, με μια τεράστια ουρά όμως μπροστά του.
Τρομοκρατημένοι και μόνον με την ιδέα ότι αυτό το λεωφορείο μπορεί να ήταν και το τελευταίο της ημέρας, μπήκαμε αναιδέστατα μέσα, πληρώνοντας τους κινέζους με το ίδιο νόμισμα και παίρνοντας εκδίκηση γι' αυτό που μας έκαναν σ' όλη την παραμονή μας στην χώρα τους: να μας κλέβουν ή τουλάχιστον να προσπαθούν να μας κλέψουν την σειρά!!
Όμως το λεωφορείο ήταν ήδη γεμάτο και ο οδηγός άρχισε να ουρλιάζει στα κινέζικα να κατεβούμε. Εμείς ακλόνητοι! Του έδειξα με νοήματα ότι δεν θα το κούναγα από εκεί, εν ανάγκη θα καθόμουνα κάτω. Ο κινέζος, έξαλλος, συνέχιζε να φωνάζει. Και τότε, ως δια μαγείας, εμφανίστηκε νεαρή αγγλομαθής κινέζα υπάλληλος (όταν τις ψάχνεις, δεν τις βρίσκεις...), η οποία μας ζήτησε ευγενικά να κατεβούμε. "Ηττημένοι" υπακούσαμε, αλλά "αεράτοι" και άνετοι στηθήκαμε στην αρχή της ουράς.
Κανένας ευτυχώς δεν διαμαρτυρήθηκε και μετά από λιγα λεπτά ήλθε ένα ακόμη λεωφορείο. Μάλλον αυτό ήταν το τελευταίο! Μπήκαμε από τους πρώτους και με ανακούφιση βολευτήκαμε στα καθίσματα. Ήταν όπως το περιέγραφαν στο διαδίκτυο: καινούργιο, καθαρό και κλιματιζόμενο. Σε μια ώρα είμαστε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ξιάν.
Είδαμε τα μεγαλειώδη τείχη της, τα μοναδικά σε όλη την Κίνα ολοκληρωμενα τείχη πόλης, που διατηρούνται ακέραια μέχρι σήμερα
Πέντε αστέρων, το πολυτελέστερο του ταξιδιού μας, με τεράστιο lobby, πολλά σαλόνια σε κινέζικο στυλ, με συντριβάνια, λιμνούλες, φυτά κ υπέροχο αίθριο.
Ξεκουραστήκαμε στην δίχωρη σουίτα μας με τα δύο υπνοδωμάτια και τα δύο λουτρά και απόλυτα ικανοποιημένοι πέσαμε για ύπνο..Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας θα αναχωρούσαμε για την Σανγκάη!!
Ξενοδοχείο στην Ξιαν, κοντά στον Σ.Σ. Grand Soluxe Hotel Xian
https://www.booking.com/hotel/cn/xian-grand-soluxe.el.html?
Πληροφορίες για τον Πήλινο Στρατό
https://www.travelchinaguide.com/attraction/shaanxi/xian/terra_cotta_army/how-to-visit.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου