Την επόμενη θα αποχαιρετούσαμε προσωρινά το Πεκίνο, μια και θ' αρχίζαμε μια μικρή περιήγηση στην υπόλοιπη Κίνα.
Επιπλέον έπρεπε πριν την αναχώρηση από το Πεκίνο να παραλάβουμε τα εισιτήρια του τρένου για την Ουλάν Μπατόρ. Με την Κινέζα αρμόδια του ταξιδιωτικού γραφείου-μεταπωλητή των εισιτηρίων του υπερσιβηρικού- η συνεννόηση (τηλεφωνική και μη) ήταν δύσκολη. Ευτυχώς, αντί να την συναντήσουμε στο γραφείο της σε κάποιον tower, σε απομακρυσμένη περιοχή, μας πρότεινε μεχρι το απόγευμα να παραλάβουμε τα εισιτήρια από τον πρώτο όροφο του πολυτελούς International Beijing Hotel, όπου υπάρχει γραφείο των κινέζικων σιδηρόδρομων, που εκδίδουν τα εισιτήρια.
Με δεδομένο ότι από την επόμενη ημέρα θα εγκαταλείπαμε την έδρα μας και θα είχαμε συνεχείς μετακινήσεις, φρόντισα εκείνη την ημέρα το πρόγραμμα να μην είναι φορτωμένο και να περιλαμβάνει μόνο δύο αξιοθέατα. Εξ άλλου το να προσεγγίσεις κάποιο αξιοθέατο ή άλλο σημειο στο Πεκίνο δεν το λες και εύκολο...
Πρώτη στάση (με το μετρό φυσικά, μια και απέχουν 15 χλμ. από το κέντρο της πόλης), τα Θερινά Ανάκτορα.
Μπορώ να πω ότι ήταν το πιο χαριτωμένο αξιοθέατο στο Πεκίνο. Κήποι, λιμνούλες, lotus, βαρκούλες, περίπτερα και τα απαραίτητα παλάτια!
Αυτοκρατορικός κήπος της δυναστείας Quing. Η κατασκευή του άρχισε το 1750. Τεράστια η έκτασή του (300,59 εκτάρια), από την οποία τα τρία τέταρτα, υδάτινα.
Δεσπόζονται από τον λόφο Longevity
και δροσίζονται από την μεγάλη λίμνη Kumming.
Χαρούμενο πλήθος επισκεπτών, κυρίως οικογένειες με παιδιά, που δραπετεύουν εκεί για λίγη δροσιά μακρυά από το ..βράζον και κυριευμένο από το νέφος κέντρο του Πεκίνου.
Ανάμεσα τους και μερικοί έλληνες ταξιδιώτες, μέλη γκρουπ, που δεν πίστευαν στα αυτιά τους, όταν τους είπαμε ότι είχαμε φθάσει εκεί με τον υπερσιβηρικό!
Χρειάζονται πολλές ώρες για να χορτάσει κανείς την ομορφιά των κήπων, των περίτεχνων διαδρόμων, των περιπτέρων, των πύργων, των παλατιών.
Να κάνει μια βόλτα με τις ζωγραφισμένες βάρκες
και να απολαύσει την θέα από την λίμνη. Υπέροχο το κατασκευασμένο από μάρμαρο Marble Boat!
Επιστρέψαμε στο κέντρο για να παραλάβουμε τα εισιτήρια. Το power bank μας πρόδωσε όμως λίγο πριν φθάσουμε στο γραφείο, η σύνδεση κόπηκε και έτσι μείναμε χωρίς ...πυξίδα. Αρχίσαμε να ρωτάμε πάλι τους περαστικούς και μετά την σχετική ταλαιπωρία και το περπάτημα (υπολογίζω ότι σ΄ αυτό το ταξίδι περπατούσαμε 10 τουλάχιστον χιλιόμετρα την ημέρα! καλό αυτό...) το βρήκαμε. Πολυτελέστατο, ότι έπρεπε για μια στάση και ένα δροσερό χυμό στο lobby.
Τα έψαλα ελαφρώς στην υπάλληλο του γραφείου για την κατάσταση του κινέζικου τρένου, αλλά το αυτάκι της δεν ίδρωσε...
Τελευταία στάση ο ζωολογικός κήπος. Φθάσαμε με ταξί. Απόγευμα και οι επισκέπτες, λίγοι. Ο χώρος αποπνέει κάποια εγκατάλειψη, υποθέτω ότι η όψη του δεν έχει σχέση με αυτή της εποχής των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τα pandas είναι σε ξεχωριστό τμήμα. Ακολουθώντας το πλάνο του κήπου, κατευθυνθήκαμε προς τα κλουβιά με την πινακίδα giant pandas, αλλά pandas πουθενά, μόνο απεριποίητα και χορταριασμένα κλουβιά. "'Εχει πλάκα να μας δουλεύουν οι κινέζοι και να ήρθαμε τζάμπα έως εδώ", σκέφθηκα. Είδαμε μια πινακίδα "Olympic pandas" και χωρίς μεγάλες προσδοκίες ότι εκεί θα βρίσκαμε αυτό που ψάχναμε, μπήκαμε σ΄ένα κλειστό χώρο, όπου υπήρχε κατάστημα με.... λούτρινα pandas, μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων.
Εν τω μεταξύ τα πόδια μας είχαν κοπεί από το περπάτημα και την υγρή τροπική ζέστη.
Όρμησα προς το μέρος της πρώτης πωλήτριας, που είδα και έτοιμη να την αρπάξω από την στιλπνή κατάμαυρη κοτσίδα της (τι μου έφταιγε η κοπέλα...), σε περίπτωση που μου απαντούσε "αυτά είναι ό,τι έχουμε από pandas", σχεδόν ουρλιάζοντας την ρώτησα "Where are REAL pandas???? " Έντρομη και κατά το κινέζικο συνήθειο, μου έδειξε με το δάκτυλό της μια απροσδιόριστη κατεύθυνση.
Ευτυχώς, σε μικρή απόσταση, τα βρήκαμε! Ναι, αλλά αυτά κοιμούνται όλη μέρα.
Και όταν ξυπνάνε, αφιερώνουν τον χρόνο τους στο μασούλημα του μπαμπού, το φαγητό και τη .....διασκέδαση.
Θα τα βλέπαμε? Ευτυχώς σταθήκαμε τυχεροί, μια υπάλληλος ετοίμαζε δεμάτια από μπαμπού, καλό σημάδι, κάποιος ετοιμαζόταν να φάει! Ένα μεγάλο panda με βαριεστημένα βήματα βγήκε από τον φωλιά του, έκανε μια μικρή βόλτα, βρήκε φαγητό και στρογγυλοκάθισε να μασουλάει.
Έβγαλα όσες πιο πολλές φωτογραφίες μπόρεσα, μια και όλοι είχαν μαζευτεί μπροστά από τα κλουβιά.
Αποφασίσαμε να δούμε στη συνέχεια μόνο τις πολικές αρκούδες,
αφού ο καύσωνας και το περπάτημα μας είχε καταβάλει και με το μετρό πήγαμε στο διαμέρισμά μας.
Κάτι που μας εντυπωσίασε στο μετρό, απομεινάρι και αυτό του παρελθόντος: Στρατιώτες ακίνητοι, στημένοι σε εξέδρα, στην είσοδο κάθε σταθμού.
Το βράδυ πήγαμε στο πιο διάσημα tea house του Πεκίνου, το Laoshe. Ήταν το ιδανικό για εμάς μια και δεν είχαμε την διάθεση να παρακολουθήσουμε ολόκληρο πρόγραμμα ακροβατικών, όπερας ή πολεμικών τεχνών.
Στο Laoshe μπορείς απολαμβάνοντας το τσάϊ σου να δείς παραστάσεις kung Fu, κινέζικης όπερας, μιμήσεις ήχων, κωμικά shows, θέατρο σκιών.
Εισιτήρια μπορείτε να βγάλετε και στο διαδίκτυο, γιατί έχει μεγάλη αναμονή στην είσοδο.
Επιστρέψαμε στο διαμέρισμά μας και πριν κοιμηθουμε ετοιμάσαμε τις αποσκευές.
Πρωί πρωί φεύγαμε με bullet train για την Ξιάν και τον Πήλινο Στρατό!
Πληροφορίες
για τα Θερινά Ανάκτορα
https://www.travelchinaguide.com/cityguides/beijing/summer.htm
Πλάνο των ανακτόρων, 1888
για τον ζωολογικό κήπο
https://www.travelchinaguide.com/attraction/beijing/zoo.htm
για το Tea House Laoshe
https://www.chinahighlights.com/beijing/laoshe-teahouse.htm
Επιπλέον έπρεπε πριν την αναχώρηση από το Πεκίνο να παραλάβουμε τα εισιτήρια του τρένου για την Ουλάν Μπατόρ. Με την Κινέζα αρμόδια του ταξιδιωτικού γραφείου-μεταπωλητή των εισιτηρίων του υπερσιβηρικού- η συνεννόηση (τηλεφωνική και μη) ήταν δύσκολη. Ευτυχώς, αντί να την συναντήσουμε στο γραφείο της σε κάποιον tower, σε απομακρυσμένη περιοχή, μας πρότεινε μεχρι το απόγευμα να παραλάβουμε τα εισιτήρια από τον πρώτο όροφο του πολυτελούς International Beijing Hotel, όπου υπάρχει γραφείο των κινέζικων σιδηρόδρομων, που εκδίδουν τα εισιτήρια.
Με δεδομένο ότι από την επόμενη ημέρα θα εγκαταλείπαμε την έδρα μας και θα είχαμε συνεχείς μετακινήσεις, φρόντισα εκείνη την ημέρα το πρόγραμμα να μην είναι φορτωμένο και να περιλαμβάνει μόνο δύο αξιοθέατα. Εξ άλλου το να προσεγγίσεις κάποιο αξιοθέατο ή άλλο σημειο στο Πεκίνο δεν το λες και εύκολο...
Πρώτη στάση (με το μετρό φυσικά, μια και απέχουν 15 χλμ. από το κέντρο της πόλης), τα Θερινά Ανάκτορα.
Δεσπόζονται από τον λόφο Longevity
Ανάμεσα τους και μερικοί έλληνες ταξιδιώτες, μέλη γκρουπ, που δεν πίστευαν στα αυτιά τους, όταν τους είπαμε ότι είχαμε φθάσει εκεί με τον υπερσιβηρικό!
Χρειάζονται πολλές ώρες για να χορτάσει κανείς την ομορφιά των κήπων, των περίτεχνων διαδρόμων, των περιπτέρων, των πύργων, των παλατιών.
Τελευταία στάση ο ζωολογικός κήπος. Φθάσαμε με ταξί. Απόγευμα και οι επισκέπτες, λίγοι. Ο χώρος αποπνέει κάποια εγκατάλειψη, υποθέτω ότι η όψη του δεν έχει σχέση με αυτή της εποχής των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τα pandas είναι σε ξεχωριστό τμήμα. Ακολουθώντας το πλάνο του κήπου, κατευθυνθήκαμε προς τα κλουβιά με την πινακίδα giant pandas, αλλά pandas πουθενά, μόνο απεριποίητα και χορταριασμένα κλουβιά. "'Εχει πλάκα να μας δουλεύουν οι κινέζοι και να ήρθαμε τζάμπα έως εδώ", σκέφθηκα. Είδαμε μια πινακίδα "Olympic pandas" και χωρίς μεγάλες προσδοκίες ότι εκεί θα βρίσκαμε αυτό που ψάχναμε, μπήκαμε σ΄ένα κλειστό χώρο, όπου υπήρχε κατάστημα με.... λούτρινα pandas, μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων.
Εν τω μεταξύ τα πόδια μας είχαν κοπεί από το περπάτημα και την υγρή τροπική ζέστη.
Όρμησα προς το μέρος της πρώτης πωλήτριας, που είδα και έτοιμη να την αρπάξω από την στιλπνή κατάμαυρη κοτσίδα της (τι μου έφταιγε η κοπέλα...), σε περίπτωση που μου απαντούσε "αυτά είναι ό,τι έχουμε από pandas", σχεδόν ουρλιάζοντας την ρώτησα "Where are REAL pandas???? " Έντρομη και κατά το κινέζικο συνήθειο, μου έδειξε με το δάκτυλό της μια απροσδιόριστη κατεύθυνση.
Ευτυχώς, σε μικρή απόσταση, τα βρήκαμε! Ναι, αλλά αυτά κοιμούνται όλη μέρα.
Θα τα βλέπαμε? Ευτυχώς σταθήκαμε τυχεροί, μια υπάλληλος ετοίμαζε δεμάτια από μπαμπού, καλό σημάδι, κάποιος ετοιμαζόταν να φάει! Ένα μεγάλο panda με βαριεστημένα βήματα βγήκε από τον φωλιά του, έκανε μια μικρή βόλτα, βρήκε φαγητό και στρογγυλοκάθισε να μασουλάει.
Έβγαλα όσες πιο πολλές φωτογραφίες μπόρεσα, μια και όλοι είχαν μαζευτεί μπροστά από τα κλουβιά.
αφού ο καύσωνας και το περπάτημα μας είχε καταβάλει και με το μετρό πήγαμε στο διαμέρισμά μας.
Κάτι που μας εντυπωσίασε στο μετρό, απομεινάρι και αυτό του παρελθόντος: Στρατιώτες ακίνητοι, στημένοι σε εξέδρα, στην είσοδο κάθε σταθμού.
Στο Laoshe μπορείς απολαμβάνοντας το τσάϊ σου να δείς παραστάσεις kung Fu, κινέζικης όπερας, μιμήσεις ήχων, κωμικά shows, θέατρο σκιών.
Επιστρέψαμε στο διαμέρισμά μας και πριν κοιμηθουμε ετοιμάσαμε τις αποσκευές.
Πρωί πρωί φεύγαμε με bullet train για την Ξιάν και τον Πήλινο Στρατό!
Πληροφορίες
για τα Θερινά Ανάκτορα
https://www.travelchinaguide.com/cityguides/beijing/summer.htm
Πλάνο των ανακτόρων, 1888
για τον ζωολογικό κήπο
https://www.travelchinaguide.com/attraction/beijing/zoo.htm
για το Tea House Laoshe
https://www.chinahighlights.com/beijing/laoshe-teahouse.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου