Μια και η οδήγηση κατά το βρετανικό σύστημα πάντα μας αγχώνει και επιπλέον οι δρόμοι στην Ιρλανδία είναι εξαιρετικά στενοί και δυσκολεύουν τις μετακινήσεις, αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε για τις αποδράσεις μας εκτός Δουβλίνου το τοπικό πρακτορείο Wild Rover Tours (www.wildrovertours.com), επιλέγοντας δύο ολοήμερες εξορμήσεις, μία στην επαρχία της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και μία στην Βόρεια Ιρλανδία.
Συναντηθήκαμε νωρίς το πρωί σ΄ ένα γειτονικό μεγάλο ξενοδοχείο με τον αρμόδιο του πρακτορείου.
Οδηγός, ξεναγός και λεωφορείο, όλα εξαιρετικά.
Οι ξεναγήσεις γίνονται στα αγγλικά, αλλά λόγω της ιρλανδικής προφοράς, η προσοχή μας έπρεπε να είναι τεταμένη. Μια λέξη να έχανες, πήγαιναν όλα περίπατο...
Περνώντας μέσα από τις επαρχίες Kildare και Limerick, απολαύσαμε την εικόνα του κάστρου Burnatty και ενός διάσημου κέντρου golf και surfing.
Moher Cliffs
H πρώτη μας στάση ήταν στους βράχους Moher, στην κομητεία Clare, σε απόσταση 280 χλμ. από το Δουβλίνο. Η διαδρομή είναι τρεισήμισι περίπου ώρες με το αυτοκίνητο.
Πήραν το όνομά τους από ένα παλιό φρούριο, που ονομαζόταν Mothar ή Moher και βρισκόταν στο Hag΄s Head, το νοτιότερο σημείο της βραχώδους ακτής.
Πραγματικό θαύμα της φύσης, η όψη τους είναι συναρπαστική.
Με μέγιστο ύψος 214 μέτρα, μήκος 8 χιλιόμετρα και με τα κύματα του Ατλαντικού να σκάνε στα "πόδια" τους, πραγματικά κόβουν την ανάσα.
Ο δυνατός αέρας και το σχετικό κρύο μας έκανε να επιστρατεύσουμε οτιδήποτε πανωφόρι διαθέταμε!
Όσο για μένα έψαχνα πέτρες να βάλω στις τσέπες μου για να μην βρεθώ κάπου μακρυά...
Υπάρχουν επίσημα μονοπάτια κατά μήκος των βράχων και τοίχοι από την πλευρά του γκρεμού για την προστασία των επισκεπτών.
Μερικοί όμως τολμηροί (ή μάλλον απερίσκεπτοι) κινούνται εκτός επίσημου μονοπατιού, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες. Υπάρχει στην μνήμη τους και το σχετικό μνημείο!
Αγέρωχος πάνω στους βράχους στέκεται και ο πύργος O' Brien's, απ' όπου μπορεί κανείς να απολαύσει την θέα των νησιών Aran και του κόλπου του Galway.
Στην περιοχή και μέσα σε σπηλιά λειτουργεί το Atlantic Edge, ένα κέντρο επισκεπτών, με φωτογραφίες, εκθέσεις και χώρους φαγητού.
Υπάρχει επίσης και parking επισκεπτών.
Συνεχίσαμε το δρόμο μας κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού (Wild Atlantic Way), στην δυτική άκρη της Ευρώπης.
Burren National Park
Σταματήσαμε για λίγο στο εθνικό πάρκο Burren, όπου υπάρχει το μεγαλύτερο ποσοστό της ιρλανδικής ενδημικής χλωρίδας και αρχαία μνημεία, όπως μεγαλιθικοί τύμβοι, αρχαιότεροι των πυραμίδων, παραμυθένια φρούρια και κέλτικοι σταυροί.
Toπίο απόκοσμο, σκηνικό παραμυθιού...
Galway
Προσπερνώντας τον φάρο Blackhead, το κάστρο Dunguaire και το ψαροχώρι Kinvara φθάσαμε στον τελικό προορισμό μας, την ομορφότερη πόλη της Ιρλανδίας, το Galway, την "Βενετία της Δύσης" κατά τον Yeats και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιρλανδίας.
Καλλιτεχνική και μποέμ μικρή πόλη, με πολλά καταστήματα, καφέ και εστιατόρια στους μεσαιωνικούς της δρόμους, πλημμυρισμένους από ζωντανή μουσική και χορό.
Οι εμπορικές σχέσεις που ανέπτυξε με την Δυτική Ευρώπη και ιδίως με την Ισπανία της χάρισαν πλούτο και ευμάρεια, με εμφανή τα στοιχεία της ισπανικής επιρροής στην πόλη.
Κυριότερα αξιοθέατα:
Spanish Arch, Eyre Square,
Lynch' s Castle (που έχει μετατραπεί σε τράπεζα),
St.Nicholas' Church, Galway Cathedral και η κρουαζιέρα στον ποταμό Corrib με το πλοίο Corrib Princess.
Με την επιστροφή μας νωρίς το απόγευμα στο Δουβλίνο, τιμήσαμε μια από την πιο ιστορικές pubs της πόλης, την "The Long Hall", για την απαραίτητη Guinness, που μας είχε γίνει πλέον συνήθεια...
ΒΟΡΕΙΑ ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην Βόρεια Ιρλανδία.
Η Sarah, ξεναγός και οδηγός μας ταυτόχρονα, με εξαιρετική μαεστρία οδηγούσε το τεράστιο λεωφορείο στους στενούς και απόκρημνους δρόμους, αποφεύγοντας γκρεμούς και ..εναγκαλισμούς με τα οχήματα από το αντίθετο ρεύμα.
Κάποια στιγμή, που διασταυρωθήκαμε με άλλο λεωφορείο, μπορούσαμε να ακουμπήσουμε με τα χέρια μας άνετα το άλλο λεωφορείο, αφού λίγα μόνο εκατοστά μας χώριζαν από αυτό!
Κανένα στοιχείο ότι μπαίνουμε σε άλλο κράτος δεν συναντήσαμε με την είσοδό μας στην Βόρεια Ιρλανδία.
Η Sarah όμως μας είπε ότι παλιότερα το να περάσεις τα σύνορα δεν ήταν κάτι απλό... μέχρι και ελικόπτερα πετούσαν διαρκώς πάνω από την περιοχή.
BELFAST
Πρώτη στάση το Belfast. Κτισμένο στις όχθες του ποταμού Lagan, με πληθυσμό 333.000 κατοίκους, είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Ιρλανδίας, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο νησί και η μόνη ιρλανδική πόλη που βίωσε την βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα.
Μεγάλο λιμάνι, ακόμη και σήμερα, με ιστορία στην ναυπηγία (εδώ η μεγάλη ναυπηγική εταιρία Harland & Wolff κατασκεύασε τον περιβόητο "Τιτανικό"(RMS Titanic).
Επιπλέον βιομηχανικό κέντρο λινών, καπνού και ναυτιλιακών ειδών.
The Troubles (Οι Ταραχές)
Τις δεκαετίες των 70's και 80΄s η πόλη υπέφερε από τις "Ταραχές" και θεωρείτο μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις στον κόσμο.
Οι "Ταραχές" στοίχισαν την ζωή χιλιάδων ανθρώπων, άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του ΄ 60 και τέλειωσαν το 1998 με την υπογραφή της συμφωνίας "της Μεγάλης Παρασκευής".
 |
| Παλιές φωτογραφίες από την εποχή των ταραχών που μας έδειξε ο ταξιτζής- ξεναγός μας |
Η εμφύλια σύγκρουση μεταξύ των ενωτικών κατοίκων (Nationalists, Loyalists citizens), που επιθυμούσαν την παραμονή στο Ηνωμένο Βασίλειο και των ρεπουμπλικάνων κατοίκων (Republicans, Nationalists citizens), που απέβλεπαν στην ένωση με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας και στην συνέχεια στην ανεξαρτητοποίηση του όλου νησιού από την Βρετανία, ήταν κυρίως πολιτική, αλλά είχε και θρησκευτική διάσταση, καθόσον οι πρώτοι ήταν προτεστάντες και οι δεύτεροι καθολικοί.
Γενικά το Belfast, αν και δεν είδαμε μεγάλο κομμάτι του, μας έδωσε την αίσθηση μιας τελματωμένης και μελαγχολικής πόλης, διαποτισμένης για πάντα από την ατμόσφαιρα του πολέμου, σε αντίθεση με το ζωηρό και αναπτυσσόμενο (?) Δουβλίνο.
Τα αξιοθέατα
Δείτε τα: Grand Opera House, Crown Liquor Salloon (η πιο όμορφη pub της πόλης, με απίστευτο διάκοσμο), Queen's University, Botanic Gardens & Palm House, Ulster Museum, St. Anne's Cathedral, Albert Memorial Clock Tower, Belfast Castle, City Hall, Crumlin Road Gaol και το μουσείο του Τιτανικού, ένα εντυπωσιακό κτίριο
με εννέα διαδραστικές εκθέσεις, για να βιώσετε την ατμόσφαιρα του διάσημου πλοίου, που βυθίστηκε στο παρθενικό του ταξίδι.
Black Cab Tours και Murals
Ταξιτζήδες της πόλης (κάποιοι και πρώην αντίπαλοι, όπως μας είπε ο ταξιτζής μας), συνεργάστηκαν και δημιούργησαν την πιο σημαντική attraction του Belfast, το Black Cab Tours, τον γύρο της πόλης με τα μαύρα ταξί.
Συνεπιβάτες στο ταξί μας, ένα ζευγάρι αμερικανών από την Βιρτζίνια, που είχαν πρόβλημα με την ιρλανδική προφορά και δυσκολευόταν να καταλάβουν τον ταξιτζή- ξεναγό μας, σκεφτείτε εμείς...
Βαθιά η αντίθεση με τους κατοίκους της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας.
Όταν αναφέραμε κάτι σχετικό με το Δουβλίνο, ο ταξιτζής μας είπε "δεν θέλω να ξέρω τίποτε γι΄ αυτούς κάτω!"
Στο ταξί μας υπήρχε και αυτή πινακίδα!
O μερικών ωρών γύρος περιλαμβάνει επίσκεψη κυρίως στους χώρους που έχουν σχέση με την πολιτική ιστορία της πόλης, με έμφαση στα Murals, τοίχους με βαθιά πολιτικά μηνύματα, που οι πιο πολλοί απ' αυτούς αναβιώνουν το πιο τραγικό κεφάλαιο της ιστορίας της Β. Ιρλανδίας.
Άρχισαν να εμφανίζονται στις δεκαετίες του '70 και του '80, σαν μια προσπάθεια των ρεπουμπλικανών φυλακισμένων, που βρισκόταν σε απεργία πείνας, προκειμένου να αναγνωριστούν ως πολιτικοί κρατούμενοι.
Αργότερα τα murals άρχιζαν να αναφέρονται και σε άλλα θέματα, τοπικά ή και παγκόσμια, πολιτικά ή μη, στην ειρήνη, στην γυναικεία χειραφέτηση, σε αθλητικά γεγονότα, στον Τιτανικό κλπ.
Πρώτη στάση ένα οικοδομικό τετράγωνο, όπου έπεσαν οι πιο πολλοί νεκροί της εμφύλιας σύρραξης.
Mural αφιερωμένο στον παραστρατιωτικό Stephen Mc Keag, που σκοτώθηκε το 2000 ( φωτό 3).
Γκρίζοι τοίχοι, συρματοπλέγματα, ζοφερή ατμόσφαιρα.
Στον τοίχο ενός παρακείμενου σπιτιού πρόσεξα και φωτογράφισα ένα αγαλματάκι της Βασίλισσας Ελισάβετ.
Η ιδιοκτήτρια έξαλλη, διαμαρτυρήθηκε!
Ακολούθησε η Falls Road, μια από τις γνωστές οδούς με murals.
Και τέλος o τεράστιος "Τοίχος της Ειρήνης" (Peaceline), που χωρίζει την Falls Road και το Shankill στο Δυτικό Belfast, στον οποίο έχουν υπογράψει διασημότητες, όπως ο Bill Clinton και o Dalai Lama (υπογράψαμε και εμείς).
Αποτελεί το μακρύτερο τμήμα των "Τοίχων της Ειρήνης", που καλύπτουν 34 χλμ. στο σύνολό τους και που κτίσθηκαν για να διαχωρίσουν τις δύο θρησκευτικές/πολιτικές κοινότητες της πόλης.
 |
| Και η δική μου υπογραφή.. |
Στα ενδιαφέροντα murals του Belfast, περιλαμβάνεται το αφιερωμένο στην ταραχώδη ζωή του Nelson Madela, το αφιερωμένο στην μνήμη του τοπικού ήρωα, Bobby Sands, μέλους του IRA, που πέθανε το 1981 κατά την απεργία πείνας στην φυλακή Maze, όπως και το Μural "Rising Phoenix", που αναφέρεται στην Εξέγερση του Πάσχα του 1916.
GIANT'S CAUSEWAY
Αφήσαμε το Belfast. Στη διαδρομή επισκεφθήκαμε το κάστρο Dunluce,
σκηνικό για γυρίσματα του Game of Thrones. Ακολουθώντας τον δρόμο, γνωστό ως Antrim Coastal Drive, φθάσαμε στο Giant's Causeway.
To θέμα εκπληκτικό: 40.000 κίονες από βασάλτη, που δημιουργήθηκαν από την παγωμένη από τα κύματα του Ατλαντικού λάβα ηφαιστειακής έκρηξης, που έλαβε χώρα πριν από 60 τουλάχιστον εκατομμύρια χρόνια.
Βραχώδεις σχηματισμοί που καλύπτουν 29 χλμ. ακτογραμμής, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, προστατευόμενο από την Unesco.
Υπάρχουν κάποιοι σχηματισμοί, γνωστοί ως Wishing Chair, the Gian's Boot και Organ.
Ωστόσο οι παραμυθάδες Ιρλανδοί δεν αγαπούν την επιστημονική εξήγηση, αλλά αποδίδουν την δημιουργία του εκπληκτικού τοπίου στον μυθικό ήρωα, Finn MacCool!
CARRICK-A-REDE-ROPE BRIDGE
Τελική στάση στην γέφυρα Carrick-a-Rede Rope bridge, που ενώνει την ξηρά με το απέναντι νησάκι. Το βάθος του χάσματος είναι 30 μέτρα βαθύ και το μήκος 20 μέτρα.
H γέφυρα κατασκευασμένη στο κάτω μέρος από δύο σανίδες ( στις οποίες ίσα-ίσα μπορεί να περπατήσει ένας άνδρας) και μικρό πλέγμα και στα πλάγια μόνο από σκοινί, θεωρείται από τις πιο τρομακτικές γέφυρες στον κόσμο.
 |
| discovernorhernireland.com |
Στην αρχή είχα τις ανησυχίες μου, αλλά δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να χάσω την εμπειρία! Εξ άλλου είχαμε περπατήσει μισή ώρα περίπου για να φθάσουμε από το parking μεχρι την γέφυρα.
Θυμάμαι δύο ταξιδιώτισσες, που στην αρχή της γέφυρας λιγοψύχησαν και έφυγαν τρέχοντας κάτω από τα γέλια των "τολμηρών"!
Μεγάλη ντροπή, δεν θα ήθελα να την ζήσω με τίποτα!
Στην αρχή, παρά τις αντίθετες οδηγίες, κοίταξα κάτω.
Το "χάος", αντί να με τρομάξει, μου άρεσε κι' όλας, σμαραγδί νερό της θάλασσας, λίγο ταραγμένης.
Με τα πρώτα βήματα, ξεθάρρεψα: "Σιγά το πράγμα!"
Και τότε η γέφυρα άρχισε να μας κουνάει άσχημα. Έπιασα τα σκοινιά και με τα δύο χέρια και με πιο αργά βήματα έφθασα στην άλλη άκρη.
Η επιστροφή ήταν παιχνιδάκι!
Πήραμε και το σχετικό πιστοποιητικό ότι περάσαμε την γέφυρα!
Εκτός από το αστείο με την γέφυρα, που οι Ιρλανδοί την έχουν ανάγει σε ... μέγιστο αξιοθέατο, το πραγματικά ωραίο στην περιοχή είναι το τοπίο!
Επιστροφή στο Δουβλίνο και απολογισμός.
Η Ιρλανδία είναι μια υπέροχη χώρα: Θα θυμόμαστε για πάντα τα μνημεία της, την ιστορία της, την άγρια, αλλά πανέμορφη φύση της, τους όμορφους ανθρώπους της.
Μην περιμένετε να δείτε στην Ιρλανδία τα μεγαλειώδη κτίσματα και την λαμπρότητα της Βρετανίας. Ομορφιά και ψυχή θα βρείτε όμως άφθονη.
Η Ιρλανδία, ανέκαθεν φτωχή χώρα, έδωσε πολύ από το δυναμικό της στην Αμερική. Το μεταναστευτικό ρεύμα άρχισε στα μέσα του 19ου αιώνα, την εποχή της "μεγάλης πείνας", όταν καταστράφηκαν οι καλλιέργειες και δεν υπήρχαν τότε τα κατάλληλα φυτοφάρμακα, για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα, με αποτέλεσμα τον υποσιτισμό, τους χιλιάδες θανάτους και στο τέλος την μαζική μετανάστευση.
Έτσι οι Ιρλανδοί της Αμερικής είναι περισσότεροι απ΄αυτούς που ζούν στο νησί.
Μαζέψαμε τα πράγματα μας και ετοιμαστήκαμε για την επόμενη μέρα.
Η συνέχεια στο Λονδίνο...🇬🇧
Πληροφορίες:
Για το Burren
https://en.m.wikipedia.org/wiki/The_Burren
Για το Galway
https://www.lonelyplanet.com/ireland/galway-city/attractions/a/poi-sig/359685
Για το Belfast
https://www.planetware.com/tourist-attractions-/belfast-ni-ant-belfas.htm
Για τα Murals
https://theculturetrip.com/europe/united-kingdom/northern-ireland/articles/24-belfast-murals-you-need-to-see/
Για τις "Ταραχές" στην Β.Ιρλανδία
https://en.m.wikipedia.org/wiki/The_Troubles
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου