ΚΕΝΥΑ

 ΚΕΝΥΑ 

 

   Με δυο πτήσεις της Qatar Airways στα μέσα σχεδόν του περασμένου Αυγούστου φθάσαμε αργά το βράδυ στο Ναϊρόμπι.

ΝΑΪΡΟΜΠΙ

   Κτισμένο σε υψόμετρο 1.800 περίπου μέτρων και στις όχθες του ομώνυμου ποταμού, ιδρύθηκε το 1899, έγινε πρωτεύουσα της χώρας το 1905 και διοικητικό κέντρο των Βρετανών το 1907. Με πληθυσμό 3.138.295 κατοίκους, είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κένυας, αλλά και όλης της Ανατολικής Αφρικής, έδρα εταιριών και οργανισμών και ως εκ τούτου επιχειρηματικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής. 

 Η πρώτη επίσκεψη μας στην πρωτεύουσα της Κένυας ήταν στο σπίτι -μουσείο της διάσημης συγγραφέα Κάρεν Μπλίξεν (1885-1962). Γεννήθηκε και πέθανε στο Rungsted της Δανίας, σπούδασε ζωγραφική στην Royal Academy of Art της Κοπεγχάγης και στην συνέχεια συνέχισε τις σπουδές της στην Ρώμη και στο Παρίσι. Το βράδυ των Χριστουγέννων του 1913  αρραβωνιάστηκε τον δεύτερο ξάδερφό της, Βαρόνο Μπρορ φον Μπλίξεν-Φινέκε, τον οποίο είχε γνωρίσει σε χορούς που πραγματοποιούνταν στο «Αρχοντικό Φριζενμπόργκ». Ο Μπρορ ήταν ο τρίτος γιος μιας αριστοκρατικής σουηδικής οικογένειας και, σύμφωνα με την παράδοση, δεν ήταν απαραίτητο να ασχοληθεί με την εκμετάλλευση γαιών ή τον στρατό, αλλά μπορούσε να επιλέξει την καριέρα του. Ήταν προσωρινά  ενοικιαστής του μεγάλου κτήματος της οικογένειας, του «Ναέσιχολμ», αλλά το ζευγάρι αισθανόταν ότι ήταν πολύ ενεργητικό για να θελήσει να ριζώσει εκεί, όπως εξήγησε αργότερα η Κάρεν Μπλίξεν. Πίστευαν ότι το μέλλον τους βρισκόταν κάπου έξω στον κόσμο και σκεφτόταν να εγκατασταθούν στη Σουμάτρα ή την Αργεντινή. Ωστόσο, ο θείος του Μπρορ, Κόμης Φριζ της Φριζενμπόργκ, τους πρότεινε να επιλέξουν την Βρετανική Ανατολική Αφρική (σημερινή Κένυα) και ο Μπρορ ταξίδεψε μόνος του εκεί για να αγοράσει μια φυτεία καφεόδενδρων, συνολικής έκτασης έξι χιλιάδων στρεμμάτων, δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά από το Ναϊρόμπι. Η μητέρα της Κάρεν και ο θείος της, Άαγε Βέστενχολζ, συμφώνησαν να επενδύσουν περίπου δέκα εκατομμύρια δανικές κορώνες, σε σημερινά χρήματα, σε αυτή την επιχείρηση, ιδρύοντας την Karen Coffee Company LTD.

 Στην αρχή του Δεκεμβρίου του 1913, η Κάρεν έφυγε από τη Δανία για ένα ταξίδι έξι εβδομάδων προς την Μομπάσα, όπου κατά την άφιξη της παντρεύτηκε τον Μπρορ και απέκτησε τον τίτλο της Βαρόνης φον Μπλίξεν-Φινέκε. Ο Πρίγκιπας Γουλιέλμος της Σουηδίας ήταν κουμπάρος στον γάμο τους και μετά από μια δεξίωση με άφθονη σαμπάνια, το νεόνυμφο ζευγάρι ξεκίνησε ένα δεκαοκτάωρο ταξίδι από την Μομπάσα προς το Ναϊρόμπι. Κατά την άφιξη τους στην φυτεία τους υποδέχθηκαν χίλιοι Αφρικανοί αγρότες και οι οικογένειές τους. Στην Αφρική, η Κάρεν Μπλίξεν βίωσε πραγματικά «την μεγαλοσύνη στη ζωή». Ωστόσο, μόλις έναν χρόνο μετά τον γάμο, η Κάριν Μπλίξεν χρειάστηκε να επιστρέψει στη Δανία για να θεραπευτεί από σύφιλη (που της μετέδωσε ο σύζυγός της) στο Εθνικό Νοσοκομείο της Κοπεγχάγης. Θεραπεύτηκε, αλλά έπρεπε να συνεχίσει να παίρνει φάρμακα, οι παρενέργειες των οποίων τελικά θα κατέστρεφαν την υγεία της. Όταν η Κάρεν Μπλίξεν γνώρισε τον Άγγλο αριστοκράτη και κυνηγό μεγάλων θηραμάτων Ντένις Φιντς Χάτον σε ένα δείπνο στο Ναϊρόμπι το 1918, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ήταν ο πιο έξυπνος άντρας που είχε ποτέ συναντήσει. Υπήρξε υπέροχος ακροατής όταν του διάβαζε τις ιστορίες της δυνατά κατά τη διάρκεια των επισκέψεων του και από το 1923 και μετά ο Ντενις έμενε συχνά μαζί της στην φυτεία. Οικονομικά, ο Μπρορ ήταν πολύ ανεύθυνος. Η φυτεία ήταν ζημιογόνα, χρόνο με το χρόνο και ήδη από το 1921 ο θείος της Κάρεν, Άαγε Βέστενχολζ, ταξίδεψε στην Κένυα με την ξεκάθαρη πρόθεση να την πουλήσει. Αντί γι' αυτό, απέλυσε τον Μπρορ και διορίστηκε η Κάρεν ως διευθύντρια της φυτείας. Μετά, επέμεινε να χωρίσει τον Μπρορ, κάτι που εκείνη ήταν πολύ απρόθυμη να κάνει τότε, αν και τελικά χώρισαν το 1925. Εν τω μεταξύ έγινε σαφές ότι το ψυχρό κλίμα της περιοχής δεν ήταν κατάλληλο για την καλλιέργεια καφέ και η φυτεία δεν θα μπορούσε ποτέ να αποφέρει κέρδη. Μέχρι την στιγμή που το Διοικητικό Συμβούλιο διέλυσε την Karen Coffee Company LTD το 1931, ο θείος Άαγε και η οικογένεια συνολικά είχαν επενδύσει και χάσει περίπου διακόσια εκατομμύρια δανικές κορώνες σε σημερινά χρήματα. Κατά το τελευταίο της χρόνο στην Αφρική, η Κάρεν Μπλίξεν υπήρξε όλο και πιο απελπισμένη. Είχε χάσει και την φυτεία και τη δουλειά της ως διευθύντρια. Άρχισε να γράφει ένα βιβλίο, το οποίο ήλπιζε να τελειώσει μετά την επιστροφή της στη Δανία και η μητέρα της συμφώνησε να την υποστηρίξει. Λίγους μήνες πριν την αναχώρηση της Κάριν Μπλίξεν από την Κένυα, το αεροπλάνο του Ντένις Φιντς Χάτον συνετρίβη και εκείνος έχασε τη ζωή του. Μετά από τα γεγονότα αυτά και την παγκόσμια οικονομική κρίση που προέκυψε εν τω μεταξύ, εγκατέλειψε την φυτεία και επέστρεψε στην Δανία. Παρόλο που έκανε κάποιες σχετικές προσπάθειες, δεν τα κατάφερε ποτέ να επιστρέψει στην Κένυα.

Τα χρόνια της στην Κένυα εξιστορούνται, χωρίς μυθοπλαστικά στοιχεία, στο διάσημο έργο της που φέρει τον τίτλο «Πέρα από την Αφρική» («Den afrikanske farm», 1937). Οι αναμνήσεις της αυτές αποκαλύπτουν μία σχεδόν μυστικιστική αγάπη για την Αφρική και τους ανθρώπους της. Το 1985 ο αμερικανός σκηνοθέτης Σίντνεϊ Πόλακ μετέφερε το βιβλίο της στον κινηματογράφο, με πρωταγωνιστές τη Μέριλ Στριπ και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. H ταινία  γνώρισε παγκόσμια επιτυχία και ήταν υποψήφια για 11 Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά τα 7. Προηγουμένως, σπουδαίοι σκηνοθέτες, όπως ο Όρσον Γουέλς και ο Ντέιβιντ Λιν είχαν εκφράσει την επιθυμία να γυρίσουν σε ταινία το βιβλίο της Μπλίξεν χωρίς να το καταφέρουν. Ο Γουέλς, μεγάλος θαυμαστής του έργου της Μπλίξεν, γύρισε τελικά σε ταινία το διήγημά της «Αθάνατη Ιστορία» («Histoire Immortelle», 1968) από τη συλλογή «Ανέκδοτα του Πεπρωμένου» (1958). Από το ίδιο βιβλίο ο δανός σκηνοθέτης Γκάμπριελ Άξελ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το διήγημά της με τίτλο «Η Γιορτή της Μπαμπέτ» («Babettes Gæstebud», 1987), που απέσπασε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1988. Το 1944 η Κάρεν Μπλίξεν εξέδωσε το μοναδικό της μυθιστόρημα «Οι αγγελικοί εκδικητές» (Gengaeldelsens veje), με το ψευδώνυμο Πιερ Αντρέζελ. Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα μελοδραματικό παραμύθι, όπου οι αθώοι ήρωες της νικούν τελικά τον καλοπροαίρετο φαινομενικά, αλλά κακό κατά βάθος δυνάστη, του οποίου είναι αιχμάλωτοι. Οι συμπατριώτες της αναγνώστες είδαν στο έργο αυτό μία έξυπνη σάτιρα σε βάρος των ναζιστών κατακτητών της Δανίας. Τα πιο χαρακτηριστικά έργα τής Κάρεν Μπλίξεν έχουν τη μορφή παραμυθιών. Είναι δηλαδή αφηγήσεις, σε εξαιρετικά καλλιεργημένη γραφή, στα ίχνη τής παράδοσης τού Ρομαντισμού. Στις συλλογές των ιστοριών της συμπεριλαμβάνονται: «Επτά γοτθικές ιστορίες» (1934), «Ιστορίες του χειμώνα» (1942), «Τελευταίες ιστορίες» (1957), «Σκιές στη χλόη» (1960), «Έρενγκαρντ» (1963) και «Καρναβάλι» (1977). Την δεκαετία του ‘50 η Μπλίξεν ήταν μία καθιερωμένη συγγραφέας με διεθνή φήμη. Όταν το 1954 ο Ερνστ Χέμινγουεϊ κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας δήλωσε πως αυτό θα έπρεπε να έχει απονεμηθεί στην Κάρεν Μπλίξεν.

Ο χώρος σου μεταδίδει ηρεμία, είναι μια ειδυλλιακή εικόνα της Αφρικής, η βλάστηση και τα λουλούδια είναι υπέροχα, όπως και το αποικιακό σπίτι της συγγραφέα.

 Την ίδια και την επόμενη ημέρα επισκεφθήκαμε στο Ναϊρόμπι:

 Το Kenyatta International Conference Centre, κτίριο με μοντέρνα και αφρικανικά στοιχεία. Με ασανσέρ ανεβήκαμε στον 27ο όροφο και από εκεί άλλους δύο ορόφους με τα πόδια για να φθάσουμε στην πλατφόρμα θέασης, με πανοραμική θέα στην πόλη.

 Το Κοινοβούλιο της χώρας, 

 Το Εθνικό Μουσείο, με το συνεχόμενο aquarium, το snake park και τον βοτανικό κήπο (ώρες λειτουργίας 8.30-5.30, με εισιτήριο 8,55 περίπου ευρώ). Εντυπωσιακό το μοντέλο του παχύδερμου Ahmed, τεράστιου ελέφαντα, που έγινε σύμβολο της χώρας.

 Τον καθεδρικό ναό Cathedral Basilica of the Holy Family, σχεδιασμένο σε μοντερνιστικό στυλ από την αρχιτέκτονα Dorothy Hughes, που ολοκληρώθηκε το 1963 και που ενδεχομένως να θεωρηθεί πολύ "άδειος" από τους Ευρωπαίους, συνηθισμένους σε πολύ πιο περίτεχνα εσωτερικά καθεδρικών ναών. Η πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας είναι χριστιανοί διαφόρων δογμάτων. 

Το εντυπωσιακό Jamai Mosque, στο οποίο δεν επιτρέπεται η είσοδος σε μη μουσουλμάνους 

 Το πάρκο Uhuru, με όμορφες λίμνες και γεφυράκια, στο επιχειρηματικό τμήμα της πόλης, όπου οικογένειες  κάνουν πικνίκ και εργαζόμενοι από τα γειτονικά γραφεία, το διάλειμμα τους. 

 Το εμπορικό κέντρο Village Market, όπου θα βρείτε και αρκετούς χώρους εστίασης. Άλλα shopping malls είναι:  Two Rivers, the Sarit Centre, κλπ.

 Δείτε επίσης τα:  Nairobi National Park, David Sheldrick Wildlife Trust, Masaai Market, Kenya National Archives, Railway Museum.

 

Η μεταφορά με ταξί από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης στοιχίζει 1000-1500 σελίνια Κένυας. 

 Γενικότερα στην πόλη και  για ασφαλείς μεταφορές με ταξί μπορείτε να χρησιμοποιείτε τις εφαρμογές Uber και Bolt.

  Μετά την δύση του ήλιου είναι προτιμότερο, για λόγους ασφαλείας, να μην κυκλοφορεί κάποιος με το πόδια στο Ναϊρόμπι, γνωστό και ως Nairoberry (Nairobi + robbery), αν και η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί.

Ιδιαίτερη ατραξιόν τα γνωστά μικρά λεωφορεία Matatu, που χρησιμοποιούνται από τους ντόπιους για την μεταφορά τους στην πόλη, με φωτορυθμικά, εκκωφαντική μουσική, γκράφιτι στις προσόψεις τους και πολύ καυσαέριο!!

  Την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε στο Masai Mara National Park, με πανάκριβη είσοδο. Υπήρχε πιθανότητα να δούμε το περίφημο crossing, με τα χιλιάδες ζώα να τρέχουν και να συνωστίζονται στον ποταμό Mara, αλλά δεν είμαστε τυχεροί. Ωστόσο είδαμε στο σαφάρι, που κάναμε εκεί, εκατοντάδες ζώα και το κυριότερο, λέαινα με τα μικρά της σε απόσταση δύο μέτρων από το τζιπ. Ο οδηγός μας βεβαίωσε ότι είμαστε ασφαλείς γιατί τα ζώα ήταν χορτασμένα και όντας αποχαυνωμένα από το φαγητό, το είχαν ρίξει στον ύπνο! Κάποια στιγμή, με κομμένη ανάσα, είδαμε την λέαινα να σηκώνεται, να κάνει μια μικρή βόλτα και να πέφτει ξανά σε βαθύ ύπνο.

  Την μέρα, που ακολούθησε, είδαμε το γειτονικό προς το camp που διανυκτερεύσαμε χωριό των Μασάι. Το περίμενα πιο τουριστικό, αλλά διατηρεί αρκετή από την αυθεντικότητα του. Τα μικρά σπίτια του χωριού  είναι κτισμένα από λάσπη και κοπριά. Οι φιλικοί κάτοικοι, λεπτοί και πανύψηλοι, με τις τοπικές τους ενδυμασίες, χόρεψαν και τραγούδησαν για εμάς και ο γιος του φύλαρχου μας επέτρεψε να δούμε το εσωτερικό του σπιτιού του.

 Την επόμενη μέρα, αφού πήγαμε ξανά στο Ναϊρόμπι και το γειτονικό Giraffe Park, όπου ταϊσαμε καμηλοπαρδάλεις, 

πήραμε τον δρόμο για την Τανζανία και φθάσαμε αργά το βράδυ στην Arusha, πόλη από όπου αναχωρούν τόσο οι ορειβάτες για την ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο, όσο και οι θιασώτες των σαφάρι για τα εθνικά πάρκα της χώρας. 

  ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ 

Τα Κενυατικά φαγητά βασίζονται συχνά σε βασικά υλικά όπως αλεύρι, ρύζι, φασόλια και λαχανικά, με δημοφιλή πιάτα να περιλαμβάνουν το ugali (ένα είδος αλευροπολτού), το mahagwe (κόκκινα φασόλια με γάλα καρύδας) και διάφορα πιάτα με ρύζι και θαλασσινά στις παράλιες περιοχές, όπου η κουζίνα επηρεάζεται από τις ινδικές επιρροές. 

  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΜΟΝΗ 

 Στο Nairobi: Hotel Boulevard Nairobi, City Centre CBD

 Στο χωριό Masai Mara: Enchoro Wildlife Camp

        (Η συνέχεια στην Τανζανία....)