Από το Κιότο, μέσω του σταθμού Shin-Osaka, με το shinkansen τρένο Hikari (διαδρομή που καλύπτεται από το JR pass), βρεθήκαμε σε δύο περίπου ώρες στην Hiroshima.
Η πρώτη πόλη που βομβαρδίστηκε κατά τον Β΄Π.Π. με ατομική βόμβα, είναι σήμερα μια σύγχρονη πόλη, με πληθυσμό 1.200.000 κατοίκων.
Βρίσκεται στο μεγαλύτερο νησί της Ιαπωνίας, το Honshu.
Φιλοξενεί πολλά συνέδρια σχετικά με την ειρήνη και δικαιωματικά της έχει απονεμηθεί ο τίτλος της "πρωτεύουσας της ειρήνης".
Η πυρηνική βόμβα ουρανίου με το χαϊδευτικό όνομα Little Boy, που στις 6.8.1945 ρίφθηκε στο κέντρο της πόλης από το αμερικανικό βομβαρδιστικό Enola Gay, διέκοψε την μέχρι τότε φυσιολογική ζωή της.
Την ίδια ημέρα σκοτώθηκαν 70.000 άνθρωποι και 70% των κτισμάτων καταστράφηκαν.
Τους επόμενους μήνες 60.000 ακόμη άνθρωποι πέθαναν λόγω της της ραδιενέργειας και από το 1945 μέχρι και σήμερα αρκετές ακόμη χιλιάδες έχασαν την ζωή τους από ασθένειες που προέκυψαν από αυτή.
Αλλά και όσοι επέζησαν υπέφεραν από τα βασανιστικά τραύματα, του σώματος και της ψυχής τους.
Φθάνοντας στον κεντρικό Σ.Σ. της πόλης απευθυνθήκαμε στο γραφείο πληροφοριών.
Η οργάνωση και πάλι εξαιρετική.
Ειδικά λεωφορεία (loop buses) μεταφέρουν στους επισκέπτες δωρεάν στα σημεία ενδιαφέροντος.
Πήραμε χάρτες και άλλα έντυπα και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο.
Η Hiroshima, παρά τις δυσοίωνες αρχικές προβλέψεις, κατάφερε μετά τον πόλεμο να αναστηθεί και να ξανακτισθεί από την αρχή με τεράστιες βέβαια προσπάθειες.
Είναι πλέον μια ζωντανή πόλη, που θυμάται μεν το τραγικό παρελθόν της, ζει όμως έντονα το παρόν της, όπως κάθε άλλη ιαπωνική μεγαλούπολη.
Έτσι εκτός από το διάσημο Πάρκο της Ειρήνης, στο οποίο συρρέουν καθημερινά οι πολυάριθμοι επισκέπτες της, έχει να επιδείξει και ιστορικά αξιοθέατα, ονομαστούς ναούς, μουσεία, τοπική κουλτούρα, ακόμη και διασκέδαση.
Πρώτη στάση το κάστρο της και ο γειτονικός κήπος Shukkeien.
Το πενταώροφο κάστρο της πόλης που κατασκευάσθηκε το 1589 από τον φεουδάρχη Iord Mori Terumoto, καταστράφηκε κατά τον Β' Π.Π. και ξανακτίσθηκε το 1958, απέκτησε δε επιπλέον και μια εν μέρει ξύλινη εξωτερική επένδυση.
Από το κάστρο μπορείτε να έχετε και μια πανοραμική θέα της πόλης.
Ώρες εισόδου 9.00 έως 17.00/18.00/19.00, ανάλογα την εποχή.
Τιμή εισιτηρίου 300 yen, για το κεντρικό τμήμα του κάστρου, για τους υπόλοιπους χώρους η είσοδος είναι δωρεάν.
Mε τα πόδια πήγαμε στο πάρκο της ειρήνης (Hiroshima Peace Memorial Park), που το επισκέπτονται κάθε χρόνο πάνω από 1.000.000 άτομα απ΄όλον τον κόσμο.
Πρώτη μας εικόνα το Genbaku Atomic Bomb ή Α-Βomb Dome.
Είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα κτίρια στο εμπορικό κέντρο της πόλης, που ήταν ο στόχος του πιλότου για την ρίψη της βόμβας.
Κατασκευάσθηκε το 1915 από τον Τσέχο αρχιτέκτονα Γιαν Λέτζτελ και του είχε δοθεί το όνομα της "Εμπορικής Έκθεσης της Περιφέρειας της Χιροσίμα".
Μετά τον πόλεμο αποφασίσθηκε να μην ξανακτισθεί, αλλά να παραμείνει όπως είχε μετά την ρίψη της βόμβας, που έγινε σχεδόν από πάνω του, για να θυμίζει τις συνέπειες του πυρηνικού ολέθρου, ταυτόχρονα δε μετατράπηκε κατ΄αυτόν τον τρόπο και σε σύμβολο της ειρήνης.
Το πάρκο περιλαμβάνει το Children's Peace Memorial (Μνημείο Ειρήνης των Παιδιών, με τους εκατοντάδες γερανούς από χαρτί, σύμβολο ειρήνης πλέον, στην μνήμη της δωδεκάχρονης Sadako Sasaki),
το Memorial Cenotaph (κενοτάφιο), το Monument to the victims of the Atomic Bomb (Μνημείο για τα θύματα της ατομικής βόμβας, μέσα και πίσω από το οποίο φαίνεται και ο μισογκρεμισμένος θόλος),
Flame of Peace (Φλόγα της Ειρήνης) και το μουσείο (Hiroshima Memorial Museum), που με συγκινητικό τρόπο παρουσιάζει τα γεγονότα του πολέμου.
Κατά το χρόνο της επίσκεψής μας στο μουσείο το ένα από τα δύο κτίρια, που το αποτελούν, ήταν υπό ανακαίνιση και έτσι περιοριστήκαμε μόνο στο άλλο κτίριο.
Φορτισμένη η ατμόσφαιρα στο μουσείο.
Τα εκθέματα:
Φωτογραφίες από την ζωή των κατοίκων της πόλης πριν τον πόλεμο.
Φωτογραφία χαμογελαστών και ανέμελων μαθητών δημοτικού σχολείου με το δάσκαλο τους λίγες μέρες πριν τον βομβαρδισμό.....
Μετά την καταστροφή, φωτογραφίες της αφανισμένης πόλης, των τραυματισμένων και παραμορφωμένων από την ραδιενέργεια ανθρώπων, φωτογραφίες των προσωπικών αντικειμένων των θυμάτων.
Ρουχαλάκια μικρών παιδιών, στολές μαθητών, πορτοφόλια, κέρματα, ένα ποδηλατάκι...
Αντικείμενα μετά την έκρηξη, όπως μπουκάλια, κεραμίδια κλπ, δίπλα στα ίδια αντικείμενα με την κανονική τους μορφή.
 |
| "little boy" |
 |
| Κεραμίδι |
 |
| Γυάλινα αντικείμενα μαζί |
Φωτογραφίες από τις προσπάθειες για την αποκατάσταση της πόλης.
Και αυτό που μας άφησε με ανοικτό το στόμα:
Φωτογραφία σκιάς ανθρώπου πάνω σε σκαλιά εισόδου κτιρίου τράπεζας, όπου ο δυστυχής ενώ περίμενε ν' ανοίξει η τράπεζα, συνέβη η έκρηξη και εξαϋλώθηκε!!
Στο μουσείο παρακολουθήσαμε και βίντεο με αναπαράσταση των στιγμών της έκρηξης της βόμβας.
Διάσημη η ιστορία της μικρής Sadako Sasaki. Την ημέρα της καταστροφής ήταν δύο μόλις ετών και θεωρήθηκε τυχερή, γιατί επέζησε χωρίς κανένα τραύμα.
Μέχρι τα δώδεκα της χρόνια έζησε ανέμελα, οπότε διαγνώσθηκε με λευχαιμία και πέθανε μόλις ένα χρόνο μετά.
Ήταν ένα γενναίο κορίτσι, που ακολουθώντας ένα αρχαίο ιαπωνικό μύθο που έλεγε ότι αν κάποιος κατασκευάσει 1.000 γερανούς origami (πουλιά από χαρτί κατά την ιαπωνική τεχνική) θα εισακουσθεί η ευχή του (που ήταν βέβαια η σωτηρία της..), κατασκεύασε από την ημέρα της διάγνωσης μέχρι και τον θάνατό της 644 γερανούς.
Οι συμμαθητές της, αλλά και μαθητές άλλων σχολείων, την στήριξαν μαζί με τους συγγενείς της κατά την διάρκεια του αγώνα της και η ιστορία της είχε γίνει διάσημη στην χώρα, αλλά και σ΄όλον τον κόσμο.
Θάφτηκε με την κούκλα της και περικυκλωμένη από 1.000 ολοστρόγγυλους γερανούς να την συντροφεύουν.
Οι υπόλοιποι 356 κατασκευάστηκαν από τους φίλους της....
Ώρες εισόδου 8.30 έως 17.00/18.00/19.00, ανάλογα την εποχή.
Τιμή εισιτηρίου 200 yen.
* Μπορώ να πω ότι στο μουσείο, βλέποντας τα ανέμελα πρόσωπα των κατοίκων της πόλης και ιδίως των παιδιών πριν την έκρηξη, συγκλονίστηκα σχεδόν εξ ίσου με τις φωτογραφίες της ζωής πριν απ΄αυτήν, όσο και με αυτές μετά απ΄ αυτήν. Λίγα μόνον λεπτά χρειάστηκαν για να ισοπεδωθεί μία ολόκληρη πόλη και μαζί μ΄ αυτήν οι ζωές των ανθρώπων της...
Aν έχετε χρόνο, επισκεφθείτε και το Hiroshima Art Museum.
Δέκα πέντε ημέρες πριν την επίσκεψη μας η Χιροσίμα ήταν μια πόλη βουτηγμένη στη λάσπη από τις πλημμύρες του περασμένου Ιουλίου, που εκτός από την φυσική καταστροφή προκάλεσαν και ανθρώπινες απώλειες στη χώρα.
Ωστόσο τα πάντα είχαν αποκατασταθεί, εκτός από καποιες γραμμές τοπικών τρένων.
Με σφιγμένη την καρδιά πήραμε το λεωφορείο από την στάση που βρίσκεται πίσω από το μουσείο και επιστρέψαμε στον Σ.Σ..
Επόμενος προορισμός ένα από τα τρία ωραιότερα σημεία της Ιαπωνίας, το νησάκι Miyajima.
H κόλαση και ο παράδεισος σε τόσο κοντινή απόσταση....
Με λεωφορείο μέχρι το πορθμείο και μετά με φέρρυ, που καλύπτονται από το JR pass, βρεθήκαμε στο καταπράσινο νησί, που είναι διάσημο για την επιπλέουσα στο νερό πύλη του (Tori gate).
Μας υποδέχθηκαν ελαφάκια, που κυκλοφορούν ελεύθερα, πλήρως εξοικιωμένα με την ανθρώπινη παρουσία!
Το σημαντικότερο αξιοθέατο, πλην της πύλης, που είναι το σύμβολο του νησιού, είναι ο ναός Itsukushima.
Τόσο ο ναός, όσο και η πύλη, που βρίσκεται 200 μέτρα μπροστά από το κεντρικό κτίριο του ναού, είναι κατασκευασμένα πάνω από το νερό.
Όταν στην περιοχή έχει μεσαία ή υψηλή παλίρροια φαίνονται σαν να επιπλέουν...
Tori gate
Ο ναός κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα και ανακατασκευάσθηκε το 1168 από τον Taira-no-Kiyomori. Είναι διάσημος για την ομορφιά του και την μοναδική κατασκευή του.
Ζευγάρι γάλλων με τα πολύ μικρά παιδιά τους και τα ειδικά σακίδια για την μεταφορά τους μας θύμισε την τόσο διαφορετική νοοτροπία των συνομήλικων τους συμπατριωτών μας, όσον αφορά τα ταξίδια με παιδιά σε μακρινούς ιδίως προορισμούς....
Για να πλησιάσουμε την πύλη πατήσαμε σε μεγάλες πέτρες πάνω στο νερό.
Όμως λίγα λεπτά μετά οι πέτρες είχαν .. εξαφανισθεί κάτω από το νερό και αναγκαστήκατε να περπατήσουμε μέσα στο νερό.
Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε το ναό Toyokuni (Senjokaku) και την τετραώροφη παγόδα του.
Είμαστε μάλλον από τους τελευταίους απογευματινούς επισκέπτες του νησιού.
Το βράδυ που φεύγουν οι τουρίστες το νησί είναι ήσυχο και πραγματικά ειδυλλιακό...
Στο νησί μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε τον ναό Daisho-in, απ΄όπου υπάρχει και μονοπάτι προς το βουνό Misen, το Aquarium, το Miyajima History and Folklore Museum, το πάρκο Momijidani στους πρόποδες του ιερού βουνού Misen, το ίδιο το βουνό (που εκτείνεται στα 535 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας), όπου μπορείτε να συναντήσετε άγριες μαϊμούδες και να απολαύσετε την θέα από το τελεφερίκ.
Στο νησί υπάρχουν πολλά καταστήματα με όμορφα σουβενίρ στις γνωστές όμως ιαπωνικές τιμές...
Αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψη στο νησί είδαμε από μακρυά ότι το φέρρυ ετοιμαζόταν να φύγει.
"Θα τα καταφέρεις?", με ρώτησαν οι άντρες της παρέας.
Αν και το τρέξιμο δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου (στο περπάτημα όμως δεν πιάνομαι...), άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Ο Θανάσης και ο Κωστής είχαν ήδη πατήσει στην μπουκαπόρτα.
Απόρησα με τις επιδόσεις μου. Τελικά τα κατάφερα! Άμα ήθελα, ας έκανα κι αλλιώς. Όλα τα μπορεί ο άνθρωπος τελικά...
Έπεσα φαρδιά πλατιά στον πρώτο πάγκο, ψάχνοντας απελπισμένα για νερό..
Γενικά στο ταξίδι μας στην Ιαπωνία διανύαμε τουλάχιστον οκτώ με δέκα χιλιόμετρα την ημέρα και όχι λίγες φορές τρέξαμε να προλάβουμε τρένα, λεωφορεία κλπ. για να κερδίσουμε λίγο χρόνο....
Επιστρέψαμε στην Χιροσίμα και από εκεί με τρένο στο Κιότο.
Ξεκουραστήκαμε λίγο και βγήκαμε πάλι έξω .
Στόχος μας η συνοικία Gion. Θέλαμε να δούμε τις γκέισες ή Γκέϊκο, όπως θέλουν να ονομάζονται στο Κιότο, κατά την τοπική διάλεκτο. Υπάρχουν και οι Μάϊκο, οι εκπαιδευόμενες.
Συχνάζουν κυρίως τα απογεύματα στα δρομάκια γύρω από την εμπορική λεωφόρο Shijo, μεταξύ του ναού Yasaka στα ανατολικά και του ποταμού Kamo στα δυτικά.
Κάναμε μια βόλτα στην εμπορική λεωφόρο (όπου συναντήσαμε και μια ελληνίδα φοιτήτρια, τη μόνη στη διάρκεια του ταξιδιού μας)
και μετά κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή των γκεϊσών.
Μόλις μπήκαμε στο πρώτο δρομάκι την είδα!
Περπατούσε μ΄ενα κομψό και αργό βάδισμα, κρατώντας ένα δέμα στα χέρια της.
Στάθηκα μπροστά της, σήκωσα την κάμερα και.... αγενέστατα την φωτογράφισα.
Την γκέϊσα δεν πρέπει να την ενοχλείς, ούτε και να της μιλάς και να διακόπτεις την πορεία της.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνον λίγες εκατοντάδες στο Κιότο και δεν είναι εύκολο να τις συναντήσεις.
Ναι, είμαστε τυχεροί!
'Έσκυψε ντροπαλά το κεφάλι και συνέχισε το δρόμο της.
Όμως ήταν φαίνεται η τυχερή μας μέρα, γιατί λίγα μέτρα πιο κάτω και σ΄έναν από τους πιο γραφικούς δρόμους του Κιότο, το Hanami-koji-dori
είδαμε και την δεύτερη γκέϊσα!
Αυτή περπατούσε αγέρωχα και με ένα περήφανο χαμογελάκι, έχοντας πλήρη επίγνωση του τι προκαλούσε στο διάβα της...
Κλικ- κλικ οι κάμερες και τα κινητά και οι λιγοστοί εκείνη την ώρα τουρίστες την φωτογράφιζαν μετά μανίας.
Η αύρα της καταπληκτική και την ένοιωσα πιο έντονη, όταν πέρασε από δίπλα μου.
Ήταν ακόμη μια δυνατή εμπειρία του ταξιδιού μας.
Αναβίωσαν στο μυαλό μου όλα τα βιβλία και οι ταινίες με γκέϊσες, τα ζωντανά αυτά έργα τέχνης..
Οι γκέϊσες ("κοπέλες της τέχνης"), ταλαντούχες γυναίκες της εποχής, με ιδιαίτερες γνώσεις στην μουσική, στο χορό και βέβαια στην ψυχαγωγία των ανδρών, εμφανίστηκαν πριν 300 χρόνια στα "πράσινα σπίτια" (κάτι περισσότερο από οίκους ανοχής) και αρχικά ήταν και ιερόδουλες.
Πίεσαν όμως την κυβέρνηση να εκδώσει νόμο που να΄απαγορεύει να κοιμούνται με τους πελάτες τους και έτσι ανέβηκε το γόητρό τους.
Σήμερα κερδίζουν αρκετά χρήματα και αποσκοπούν στο να βρούν πλούσιο σύζυγο.
Μέχρι και σύζυγοι πρωθυπουργών έχουν γίνει και έχουν εμπλακεί σε αρκετά σκάνδαλα...
Η συνοικία Gion, έχει τον αέρα της παλιάς Ιαπωνίας και αξίζει την επισκεφθείτε.
Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα μας πανευτυχείς.
Μέσα σε μια ημέρα είχαμε βιώσει απίστευτες εναλλαγές εμπειριών, από την τραγική Hiroshima στο ονειρικό Μiyajima και από εκεί στην μαγική συνοικία Gion του Κιότο και την συνάντηση μας με δύο γκέϊσες!
Την επόμενη θα πηγαίναμε στην Nara, με το εθνικό πάρκο της και τα ελαφάκια της και το γειτονικό Uji, διάσημο για το πράσινο τσάι του!
🇯🇵Πληροφορίες για την Hiroshima:
https://www.japan-guide.com/e/e2160.html
👘Πληροφορίες για την Miyajima:
https://www.japan-guide.com/e/e3401.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου