Δεύτερη ημέρα στην Αβάνα και μόλις ξύπνησα (πολύ νωρίς, λόγω jet lag) έτρεξα να τραβήξω τις κουρτίνες του δωματίου μας. Ήθελα να προλάβω την ανατολή πάνω από την Μαλεκόν.
Φορτώθηκα την κάμερα και το τρίποδο, διέσχισα την έρημη, λόγω ώρας, ρεσεψιόν και βγήκα στους κήπους του Νασιονάλ.
Ψυχή. Στο τέλος των κήπων, το καλύτερο σημείο για ν΄απολαύσω την θέα και ν΄αποθανατίσω την στιγμή όλο δικό μου.
Πρωινή ψύχρα, η Αβάνα μόλις ξυπνούσε και ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν στην διάσημη παραλιακή λεωφόρο (εξ άλλου μόλις 1 αυτοκίνητο αντιστοιχεί σε 220 κατοίκους!!) .
Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και αγουροξυπνημένοι ένοικοι άρχισαν να καταφθάνουν για χαρωπές σέλφι, χαλώντας μου το ήσυχο σκηνικό.
Επέστρεψα προς την είσοδο και είδα τον Θανάση να έρχεται χαμογελαστός προς το μέρος μου."Που τρέχεις πρωί-πρωί?"
Πρωινό και έξω μας περίμενε ο Στέφανος για να μας ξεναγήσει στην Αβάνα.
Πρώτη στάση η πλατεία της Επανάστασης με τις διάσημες προσωπογραφίες του Τσε Γκεβάρα (μπροστά από το Υπουργείο Εσωτερικών) και του Καμίλο Σιενφουέγκος.
Στην πλατεία, που περιβάλλεται από κυβερνητικά κτίρια, δεσπόζει το κατασκευασμένο από λευκό μάρμαρο μνημείο του αγαπημένου ήρωα της χώρας, του Jose Marti, που κατά το τέλος του 19ου αιώνα πολέμησε για την απελευθέρωση της Κούβας από τους Ισπανούς.
Δίπλα και η πιάτσα με τα χαριτωμένα ταξί!
Δεύτερη στάση και στην είσοδο του λιμανιού, με θέα υπέροχη, απλώνεται το φρούριο El Morro, που κτίστηκε στα τέλη του 16ου με αρχές του 17ου αιώνα και προστάτευε την Αβάνα από τους πειρατές και τους ξένους εισβολείς.
Περάσαμε μπροστά από το Πανεπιστήμιο της πόλης, την κομψή συνοικία Vedado (όπου και μέναμε) , με τα ξενοδοχεία, τα μπαρ και τα εστιατόρια και καταλήξαμε στην καρδιά της πόλης, το Καπιτώλιο.
Αν και αυτό που σκέφτεται κανείς όταν το βλέπει για πρώτη φορά είναι ότι πρόκειται για αντίγραφο του αντίστοιχου της αμερικανικής πρωτεύουσας, η αλήθεια είναι ότι κτίσθηκε με πρότυπο το Πάνθεον του Παρισιού.
Έδρα της κυβέρνησης μέχρι το 1959, νεοκλασικού και art nouveau ρυθμού.
Ο θόλος του φαίνεται από όλα σχεδόν τα σημεία της πόλης.
Περπατήσαμε στο Paseo del Prado, τον πιο όμορφο τριών γραμμών δρόμο της πόλης με τα κομψά, βαμμένα σε υπέροχα παστέλ χρώματα, κτίρια του 19ου και του 20ου αιώνα.
Θαυμάσαμε το Gran Teatro de la Habana, ίσως το ωραιότερο κτίσμα της Αβάνας, που κτίσθηκε το 1915 από τον Βέλγο αρχιτέκτονα Paul Belau.
Στάση στην Plaza de San Francisco de Asis, που κτίστηκε το 1575, πήρε το όνομα της από το παρακείμενο μοναστήρι και ανακαινίσθηκε πλήρως στα τέλη του 1990.
Δεσπόζεται από την Βασιλική του 18ου αιώνα, με τον εντυπωσιακό πύργο της, την Lonja del Comercio και το τελωνείο.
Έχουν προστεθεί και καινούργια κτίσματα, που στεγάζουν εστιατόρια, καφέ και σύγχρονα καταστήματα.
Είχαμε μπει πλέον στην παλιά Αβάνα και η γοητεία της μας περικύκλωνε.
Υπέροχα κτίρια, αρκετά από τα οποία ανακαινισμένα, χρώματα, λουλούδια, μουσικές και χορός παντού. Στα καφέ, στα χαριτωμένα εστιατόρια, στις αυλές, στους δρόμους.
Συνέχεια είχε η Plaza Vieja (παλιά πλατεία). Κτίσθηκε το το 1559, αλλά παρά το όνομά της, δεν είναι η πιο παλιά της πόλης.
Μεγάλη Παρασκευή και ο Στέφανος μας οδήγησε στην μοναδική ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Καραϊβικής, την εκκλησία του Αγ. Νικολάου.
Στο Μουσείο Ρουμιού, μάθαμε την ιστορία του, θαυμάσαμε τις μακέτες και βέβαια δοκιμάσαμε το πασίγνωστο ρούμι Havana Club.
Συνεχίζοντας τον περίπατο, κατευθυνθήκαμε στο κτίριο που στεγάζει την Μακέτα της Παλιάς Αβάνας.
Κατασκευάστηκε από σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών.
Δροσιστήκαμε για λίγο κάτω από τα δένδρα της Plaza des Armas, της παλιότερης και πιο σημαντικής πλατείας της Αβάνας.
Στους αποικιακούς χρόνους ήταν το σημείο για στρατιωτικές παρελάσεις, μουσικά κονσέρτα και επίσημους βραδινούς περιπάτους.
Στο κέντρο της, το πάρκο Cespedes, με το λευκό άγαλμα του Carlos Manuel de Cespedes.
Εκεί βρίσκεται και το μπαρόκ στυλ Palazio de Los Capitanos, τώρα μουσείο της πόλης.
Στην δυτική πλευρά της πλατείας το οδόστρωμα είναι κατασκευασμένο από ξύλο, αντί για πέτρα. Αυτό έγινε για να μην διαταράσσεται ο ύπνος του κυβερνήτη από τις διερχόμενες άμαξες!
Στην πλατεία μπορείτε να ψωνίσετε ενδιαφέροντα μεταχειρισμένα αντικείμενα, βιβλία, μετάλλια, νομίσματα. Εκεί και το ξενοδοχείο Ambos Mundos, όπου έμενε ο Hemingway.
Κοντά και το Castillo de la Real Fuerza.
Ενδιαφέρουσα τοιχογραφία σε τοίχο κτιρίου της Παλιάς Αβάνας. Οι έγχρωμοι που απεικονίζονται είναι ελάχιστοι.
Τελευταία στάση η πλατεία Καθεδρικού.
Οφείλει το όνομα της στον Καθεδρικό του San Cristobal, το τελειότερο δείγμα κουβανικού μπαρόκ του 18ου αιώνα.
Άλλα ενδιαφέροντα κτίσματα: Seminario de San Carlos y San Ambrosio, Museo de Arte Colonial Palacio de los Marqueses.
Μεσημέρι, η ζέστη ήταν πολλή και ενώ η υπόλοιπη παρέα κάθισε σε εστιατόριο, κοντά στον Καθεδρικό για να τσιμπήσει κάτι και να ξεκουραστεί, προτιμήσαμε να αφήσουμε την ξεκούραση για το απόγευμα και επισκεφθήκαμε το διάσημο για το μοχίτο του μπαρ La Bodeguita del Medio και στην συνέχεια το εξ ίσου διάσημο για το νταϊκιρί του, El Floridita, στέκι του Hemingway.
Είναι και τα δύο πανέμορφα, αλλά τόσο κατακλυσμένα από τουρίστες..
Αυτό που χάρηκα ήταν ότι καθ΄ οδόν προς αυτά, είδαμε σκηνές της καθημερινότητας στις φτωχογειτονιές της πόλης, ανακατευτήκαμε και μιλήσαμε με τους ντόπιους και βέβαια κατάφερα να πραγματοποιήσω ίσως τα πιο ενδιαφέροντα φωτογραφικά κλικ της ημέρας.
Για το βράδυ είχαμε κλείσει εισιτήρια για το καμπαρέ Tropicana.
Οι τιμές είναι 75, 85 και 95 ευρώ, μ΄ένα ποτό, ανάλογα την απόσταση από την σκηνή και προσαυξάνονται όταν συνοδεύονται και από δείπνο.
Μπορείτε να κλείσετε εισιτήρια στο διαδίκτυο:
www.cabaret-tropicana.com/es/
Όμως το απόγευμα είχαμε την πρώτη μας τροπική βροχή επί κουβανικού εδάφους και φοβηθήκαμε ότι θα χάσουμε το θέαμα.
Ευτυχώς λίγο πριν ξεκινήσουμε, η βροχή σταμάτησε και με ταξί, που πραγματικά το χρυσοπληρώσαμε, όπως όλες τις κούρσες στην πόλη (μην μπείτε σε ταξί, αν δεν παζαρέψετε πρώτα την τιμή!), φθάσαμε στο καμπαρέ, ένα από τα πιο διάσημα του είδους του παγκοσμίως.
Η ημέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο.
Χορός, μουσική, τραγούδι, φώτα, χρώματα, ευφάνταστα κοστούμια, 200 καλλιτέχνες και τα κορμιά των μουλάτων χορευτριών πραγματικά αγάλματα από έβενο.
Το ιστορικό καμπαρέ άρχισε να λειτουργεί στις 30 Δεκεμβρίου 1939, σε ανοικτό χώρο, στην βίλα Mina στην συνοικία Marianao, κοντά στο El Colegio de Belen, όπου φοίτησε ο Φιντέλ Κάστρο.
Στεγάζεται σ΄ένα τροπικό κήπο 24.000 τ.μ., χωρητικότητας 1.400 ατόμων, ιδανικό σκηνικό για τις παραστάσεις.
Nat King Kole, Josephine Baker, Rita Montaner και άλλοι διάσημοι καλλιτέχνες έχουν φιλοξενηθεί στην σκηνή του.
Φάγαμε βιαστικά στο μικρό καφέ του υπογείου του ξενοδοχείου μας, που λειτουργεί όλο το 24ωρο και ευχαριστημένοι βυθιστήκαμε σ΄ένα βαθύ ύπνο.
ΚΟΙΛΑΔΑ VINALES
Την επόμενη ημέρα απολαύσαμε ίσως το ωραιότερο φυσικό τοπίο της Κούβας, την κοιλάδα Vinales στην δυτικότερη επαρχία της Κούβας Pinar del Rio. Εκεί καλλιεργούνται τα καπνά για τα καλύτερα πούρα στον κόσμο.
Η Κούβα είναι ένας επίγειος τροπικός παράδεισος ασύλληπτης ομορφιάς.
Στο εύφορο κοκκινωπό της χώμα ό,τι φυτρώσει, αναπτύσσεται τάχιστα και ψηλώνει πολύ.
Δάση από πανύψηλα φοινικόδεντρα, δέντρα από εξωτικά φρούτα, όπως μπανάνες, ανανάδες και μάνγκο. Και παντού πράσινο, ατελείωτο πράσινο.
Το σκηνικό συμπληρώνουν λίμνες, καταρράκτες, ποτάμια και βέβαια οι παραδεισένιες παραλίες της με την λεπτή λευκή άμμο και τα σμαραγδένια ζεστά νερά.
Το πρώτο που επισκεφθήκαμε στην κοιλάδα ήταν η Σπηλιά του Ινδιάνου (Cueva del Indio).
Αφού περπατήσαμε μέσα στο σπήλαιο, σκύβοντας κάποια στιγμή κάτω από χαμηλά και στενά περάσματα, διασχίσαμε με βάρκα το υπόγειο ποτάμι της σπηλιάς και βγήκαμε σε άλλο σημείο, πανέμορφο όσο και αυτό που ξεκινήσαμε.
Και ο "Ινδιάνος"...
Η κοιλάδα με τους καταπράσινους λόφους της, όπου φυτρώνουν ακόμη και φοινικόδεντρα, γνωστοί ως μογκότες και μοναδικοί στον κόσμο, μαζί με τα δέντρα και την ατελείωτη βλάστηση, συνθέτουν ένα σχεδόν απόκοσμο τοπίο, που σε αφήνει άφωνο με την ομορφιά του.
Σ΄ένα κουκλίστικο χωριουδάκι,
επισκεφθήκαμε παρασκευαστήριο πούρων για να παρακολουθήσουμε την επεξεργασία τους και να αγοράσουμε πούρα σε τιμή φθηνότερη από αυτή των καταστημάτων της Αβάνας.
Τελευταία επίσκεψη στο Mural de la Prehistoria, μια τεράστια τοιχογραφία, ύψους 617 μέτρων, πάνω σε κατάφυτο λόφο και σ' ένα πλατό απίστευτης ομορφιάς. Σχεδιάστηκε το 1961 και χρειάστηκε να δουλεύουν 18 άνθρωποι επί 4 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Το τεράστιο φίδι, δεινόσαυροι, τέρατα της θάλασσας και ανθρώπινα όντα συμβολίζουν την ιστορία της εξέλιξης.
Εκεί ήπιαμε σ΄ένα υπαίθριο μικρό μπαρ την καλύτερη pina colada της Κούβας, το αγαπημένο μου ποτό κατά την παραμονή μας στο νησί.
Όμως το καθημερινό σχεδόν ραντεβού με την απογευματινή, σύντομη ευτυχώς, τροπική βροχή, ίσως την δυνατότερη του ταξιδιού, μας στέρησε την δυνατότητα να έχουμε την καλύτερη θέα της κοιλάδας από το παρατηρητήριο Los Jasmines.
Κατάκοποι και μούσκεμα (!) επιστρέψαμε στην Αβάνα.
Τι άλλο να δείτε στην πόλη:
Στην Αβάνα
* επισκεφθείτε το jazz club La Zorra y el Cuervo,
* δοκιμάστε το τοπικό φαγητό Rope Vieja,
* φάτε σ΄ένα από τα διάσημα paladars (σπίτια που έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια, πραγματικά δυνατή γευστική εμπειρία),
*το δειλινό περπατήστε στην μήκους 8 χλμ. Μαλεκόν, μαζί με τα ζευγάρια και τις οικογένειες που την κατακλύζουν,
*κάντε βόλτες με αφετηρία την Παρκέ Σεντράλ,
*επισκεφθείτε το Μουσείο της Πόλης και το Museo National de Bellas Artes,
*την κινέζικη αγορά,
*την εκκλησία της Σάντα Κλάρα,
*θαυμάστε το ξενοδοχείο Inglaterra.
Επισκεφθείτε επίσης την αριστοκρατική συνοικία Miramar, με τις κομψές κατοικίες και τις πρεσβείες και την ακριβή 5η λεωφόρο. Η αρίθμηση των δρόμων ακολουθεί αυτή των ΗΠΑ.
Για σάλσα : Jardines 1830, La Gruta, Casa de la Musica Miramar (υπάρχει και το αντίστοιχο στο κέντρο, αλλά είναι πολύ τουριστικό).
Κάποιοι συνιστούν θερμά και τον πολυχώρο Fabrica del Arte Cubano.
Για πούρα στο La Casa del Habano.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου