Μόσχα, 23.07.2017.
Ημέρα ορόσημο για το ταξίδι μας!
Κυριακή πρωί, ψυχρούλα και οι δρόμοι σχεδόν άδειοι. Πήραμε το λεωφορείο (ήταν το τρίτο που πέρασε και παρά λίγο να μην το προλαβαίναμε κι αυτό, το πρώτο το χάσαμε επειδή καθυστερήσαμε και το δεύτερο γιατί περιμέναμε στη λάθος κατεύθυνση!) για την μονή Novodevici, ίσως την πιο γνωστή και σημαντική της πόλης και πολύ όμορφο αρχιτεκτονικό αξιοθέατο.
Κτισμένη πάνω σε χερσόνησο, που περιβάλλεται από τον ποταμό Μόσχοβα, αποτελείται από 14 συγκροτήματα, συμπεριλαμβανομένων και κατοικημένων συνοικιών, διοικητικών κτιρίων και ναών.
Ιδρύθηκε το 1524 και το πανύψηλο καμπαναριό της κατασκευάσθηκε μεταξύ 1683 και 1685. Τον Μάρτιο του 2015 το καμπαναριό κάηκε και βρίσκεται υπό ανακαίνιση.
Αρχικά στο μοναστήρι γινόταν δεκτές μόνο γυναίκες από αριστοκρατικές οικογένειες, που σχετιζόταν με την ρωσική μοναρχία. Πολλές απ΄αυτές έγιναν μοναχές λόγω πολιτικών ή προσωπικών κινήτρων.
Μόλις είχε τελειώσει η κυριακάτικη λειτουργία και το μοναστήρι ήταν κατακλυσμένο από πιστούς. Οι γυναίκες είχαν καλυμμένο το κεφάλι με μαντήλι, όπως συνηθίζεται σ' αυτούς τους χώρους σε Ρωσία και Ουκρανία. Έξω από το μοναστήρι και κοντά στην γειτονική λίμνη, όπου καθρεπτιζόταν ουρανοξύστες και μοντέρνα πανύψηλα κτίρια, ομάδες πιστών έψελναν. Φημολογείται ότι από την λίμνη αυτή εμπνεύστηκε ο Τσαϊκόφσκι να συνθέσει την διάσημη "Λίμνη των Κύκνων". Περιδιαβήκαμε τους χώρους της μονής και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.
Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς την καρδιά της Μόσχας. Ανυπομονούσαμε να δούμε το Κρεμλίνο και την Κόκκινη Πλατεία!
Με τα εισιτήρια, ήδη εκτυπωμένα,
(για online κρατήσεις www.kremlin.ru) περάσαμε πολύ εύκολα και σύντομα τον έλεγχο.
Το Κρεμλίνο ("κάστρο μέσα στην πόλη") της Μόσχας, σημαντικότερο όλων των κρεμλινων της Ρωσίας, που εκτός από αρχιτεκτονικό αριστούργημα και τουριστικό αξιοθέατο, είναι και η έδρα του προέδρου της χώρας, ήταν πάντοτε ο καλύτερα φυλασσόμενος χώρος της πόλης. Αυστηροί έλεγχοι ασφαλείας γίνονται στις δύο εισόδους, από τις οποίες μόνον επιτρέπεται να εισέρχονται οι επισκέπτες (οι πύργοι Μποροβίτσκι και Κουτάφια).
Τα εισιτήρια για το Κρεμλίνο, είναι πολλά.
Εμείς αγοράσαμε τα κυριότερα, για τα : 1.The Armory και 2.Architectural ensemble of the Cathedral sq. και επιτόπου, με μικρό αντίτιμο, εισιτήρια για την συλλογή διαμαντιών. Οι επισκέψεις στο Κρεμλίνο γίνονται μόνο σε συγκεκριμένες ώρες και οι ουρές είναι μεγάλες, γι' αυτό συνιστάται η αγορά τους στο διαδίκτυο.
Στο Κρεμλίνο περιλαμβάνονται πέντε παλάτια, τέσσερις καθεδρικοί και τα τείχη με τους πύργους. Για να το δει κάποιος καλά απαιτείται μια ολόκληρη σχεδόν ημέρα, για να μην πω ότι χρειάζονται πολλές επισκέψεις!
Αφού είδαμε τους ναούς και τα μουσεία του Κρεμλίνου, την σπασμένη καμπάνα,
που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε, καθίσαμε για λίγο στους πανέμορφους κήπους
και απολαύσαμε από μακρυά την θέα του μεγάλου ανακτόρου του Κρεμλίνου,
που βλοσυροί αστυνομικοί δεν επέτρεπαν να το πλησιάσουμε.
Εντυπωσιασμένοι, αλλά καθόλου χορτασμένοι (!) από την επίσκεψη αυτή, κατευθυνθήκαμε προς την Κόκκινη Πλατεία. Μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα, μια και το καλοκαίρι την είχαν μετατρέψει σ' ένα απέραντο εργοτάξιο, έστηναν κάποια εξέδρα για συναυλία ή κάποια άλλη εκδήλωση. Γερανοί, παραβάν, συνεργεία, επισκίαζαν το μεγαλείο της!
Μια εικαστική παρέμβαση, με στάχυα, τράβηξε το ενδιαφέρον μας!
Τα κτίρια που περιβάλλουν την πλατεία είναι όλα σημαντικά: Το Μαυσωλείο του Λένιν (δεν το επισκεφτήκαμε, η σορός του είχε μεταφερθεί για την προγραμματισμένη "φροντίδα'"!), στα νότια, η - πέραν κάθε περιγραφής- εκκλησία του Αγίου Βασιλείου
και οι καθεδρικοί Ναοί, στα ανατολικά, το περίφημο πολυκατάστημα Γκουμ (ναός πλέον καπιταλισμού και μόδας για τους πλούσιους ρώσους, με εμπνευσμένες βιτρίνες, εκπληκτική αρχιτεκτονική και ολάνθιστα παρτέρια στον εξωτερικό χώρο),
ο ναός Καζάν, το κρατικό ιστορικό μουσείο.
Η Κόκκινη πλατεία δεν πήρε το όνομα της ούτε από το χώμα των τούβλων των κτισμάτων, ούτε από την σύνδεσή της με τον κομμουνισμό. Η αρχική σημασια του αρχαϊκού ρωσικού ονόματος της ήταν "όμορφη", που αποδόθηκε αρχικά στον ναό του Αγίου Βασιλείου και στη συνέχεια ονομάστηκε έτσι όλη η πλατεία. Στα σύγχρονα ρωσικά, η ονομασία της απέκτησε την σημασια της "κόκκινης".
Αρχικά ήταν η κύρια αγορά της πόλης και στη συνέχεια μετατράπηκε σε χώρο τελετών και χώρο στέψης των τσάρων. Ολοκληρώσαμε την επίσκεψη στην καρδιά της Μόσχας με το Θέατρο Μπολσόϊ, και το ογκώδες κτίριο, όπου στεγάζεται το ξενοδοχείο Four Seasons
και κάναμε μια βόλτα στην ιστορική συνοικία Κιτάι Γκόροντ.
Έπρεπε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο... Είχαμε ήδη κάνει check out από το πρωϊ. Ξεκουραστήκαμε για λίγο στους δερμάτινους καναπέδες του μικρού lobby του ξενοδοχείου μας και πήραμε ταξί για τον φωταγωγημένο, όμορφο (όπως όλοι οι σταθμοί της Μόσχας) σιδηροδρομικό σταθμό Yaroslavsky, απο τον οποίο θα αναχωρούσε το τρένο μας.
Η μεγάλη στιγμή είχε φθάσει! Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, η "ναυαρχίδα" των ρωσικών σιδηροδρόμων Rossiya, no 001/002, θα σφύριζε την αναχώρησή της, με τελικό προορισμό το Βλαδιβοστόκ, αυτή τη φορά όμως θα είμαστε και εμείς επιβάτες της!!
Πριν από αυτό όμως, έπρεπε να πάμε στο Billa.Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό...Υποκατάστημα της αυστριακής μεγάλης εταιρίας super markets, που κάθε σοβαρός επιβάτης του υπερσιβηρικού τιμά για να αγοράσει τις προμήθειες του για το ταξίδι, αν δεν θέλει να μείνει νηστικός ή να υποκύψει στα υπερχρεωμένα μενού του εστιατορίου του τρένου!!
Αφού φορτωθήκαμε με τρεις τεράστιες σακούλες, γεμάτες προμήθειες, περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής για το check in. Tα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα: Ανυπομονησία για το ταξίδι και ελαφρά ανησυχία για το πως θα ήταν η ζωή μας στο τρένο, το κουπέ, ποιος θα ήταν ο τέταρτος συνεπιβάτης..
Μια αυστηρή prodvonitsa (υπεύθυνη βαγονιού) έλεγξε τα εισιτήρια και τα διαβατήρια μας (ήταν η αρχή μιας μεγάλης σειράς ελέγχων, που θα επακολουθούσαν..) και επιβιβαστήκαμε!
Το τρένο ήταν όπως το περιέγραψε ο φίλος μου Costis Farmakis, υπέροχο! Απόλυτα ηλεκτροκίνητο καθ' όλη τη διαδρομή, εξωτερικά βαμμένο με τα γκρι και κόκκινα χρώματα των ρωσικών σιδηροδρόμων RSD, εσωτερικά λευκό, χαρούμενο και φωτεινό με μπλέ-τυρκουάζ καθίσματα. Βολέψαμε τις αποσκευές μας στον ειδικό χώρο κάτω από τα καθίσματα και αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε τους χώρους του κουπέ, που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες 75 περίπου ώρες! "Κρυφά" ντουλαπάκια πίσω από τα καθίσματα για τα προσωπικά μας είδη, ένα τραπέζι για όλες τις χρήσεις, μπρίζες 220V και υποδοχές για τα ακουστικά, στόρι και κουρτίνες στο παράθυρο, φώτα κεντρικά και μικρά για διάβασμα, κανάλια μουσικής. Όλα στο κουπέ πεντακάθαρα και καινούργια. Μας έδωσαν σε νάϋλον συσκευασία "τριζάτα" σεντόνια, μαξιλαροθήκες, παπλωματοθήκη γαι την κουβέρτα μας, πετσέτα, οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα, παντοφλίτσες και υγρά μαντηλάκια! Μια επίσκεψη στις πεντακάθαρες, πλήρως εξοπλισμένες και λειτουργικές τουαλέτες του βαγονιού μας διέλυσε και τις τελευταίες ανησυχίες μου.. Όταν δε εμφανίστηκε και ο τέταρτος συνεπιβάτης μας είμασταν περιχαρείς! Ένας δεκαεξάρης, χαμογελαστός νεαρούλης ρώσος, ο Ιγκόρ, από την πόλη Τσιτά της Σιβηρίας. Επέστρεφε από τις καλοκαιρινές του διακοπές στην Κριμαία, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια του, που ήταν στο διπλανό βαγόνι. Η μητέρα του ήλθε να ελέγξει την ..κατάσταση, "your boy is in good hands", της είπα, δεν ξέρω αν κατάλαβε, αλλά έφυγε καθησυχασμένη..
Ευχαριστημένοι βυθιστήκαμε σ' ένα βαθύ ύπνο, με το τρένο μας να μας νανουρίζει με το ελαφρύ του κούνημα, οδηγώντας μας όλα και πιο κοντά στον τελικό προορισμό μας, την Σιβηρια ...
(Στη συνέχεια, η ζωή στο τρένο)
Κυριακή πρωί, ψυχρούλα και οι δρόμοι σχεδόν άδειοι. Πήραμε το λεωφορείο (ήταν το τρίτο που πέρασε και παρά λίγο να μην το προλαβαίναμε κι αυτό, το πρώτο το χάσαμε επειδή καθυστερήσαμε και το δεύτερο γιατί περιμέναμε στη λάθος κατεύθυνση!) για την μονή Novodevici, ίσως την πιο γνωστή και σημαντική της πόλης και πολύ όμορφο αρχιτεκτονικό αξιοθέατο.
Κτισμένη πάνω σε χερσόνησο, που περιβάλλεται από τον ποταμό Μόσχοβα, αποτελείται από 14 συγκροτήματα, συμπεριλαμβανομένων και κατοικημένων συνοικιών, διοικητικών κτιρίων και ναών.
Ιδρύθηκε το 1524 και το πανύψηλο καμπαναριό της κατασκευάσθηκε μεταξύ 1683 και 1685. Τον Μάρτιο του 2015 το καμπαναριό κάηκε και βρίσκεται υπό ανακαίνιση.
Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς την καρδιά της Μόσχας. Ανυπομονούσαμε να δούμε το Κρεμλίνο και την Κόκκινη Πλατεία!
Με τα εισιτήρια, ήδη εκτυπωμένα,
(για online κρατήσεις www.kremlin.ru) περάσαμε πολύ εύκολα και σύντομα τον έλεγχο.
Το Κρεμλίνο ("κάστρο μέσα στην πόλη") της Μόσχας, σημαντικότερο όλων των κρεμλινων της Ρωσίας, που εκτός από αρχιτεκτονικό αριστούργημα και τουριστικό αξιοθέατο, είναι και η έδρα του προέδρου της χώρας, ήταν πάντοτε ο καλύτερα φυλασσόμενος χώρος της πόλης. Αυστηροί έλεγχοι ασφαλείας γίνονται στις δύο εισόδους, από τις οποίες μόνον επιτρέπεται να εισέρχονται οι επισκέπτες (οι πύργοι Μποροβίτσκι και Κουτάφια).
Τα εισιτήρια για το Κρεμλίνο, είναι πολλά.
Εμείς αγοράσαμε τα κυριότερα, για τα : 1.The Armory και 2.Architectural ensemble of the Cathedral sq. και επιτόπου, με μικρό αντίτιμο, εισιτήρια για την συλλογή διαμαντιών. Οι επισκέψεις στο Κρεμλίνο γίνονται μόνο σε συγκεκριμένες ώρες και οι ουρές είναι μεγάλες, γι' αυτό συνιστάται η αγορά τους στο διαδίκτυο.
Αφού είδαμε τους ναούς και τα μουσεία του Κρεμλίνου, την σπασμένη καμπάνα,
Εντυπωσιασμένοι, αλλά καθόλου χορτασμένοι (!) από την επίσκεψη αυτή, κατευθυνθήκαμε προς την Κόκκινη Πλατεία. Μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα, μια και το καλοκαίρι την είχαν μετατρέψει σ' ένα απέραντο εργοτάξιο, έστηναν κάποια εξέδρα για συναυλία ή κάποια άλλη εκδήλωση. Γερανοί, παραβάν, συνεργεία, επισκίαζαν το μεγαλείο της!
Μια εικαστική παρέμβαση, με στάχυα, τράβηξε το ενδιαφέρον μας!
Η Κόκκινη πλατεία δεν πήρε το όνομα της ούτε από το χώμα των τούβλων των κτισμάτων, ούτε από την σύνδεσή της με τον κομμουνισμό. Η αρχική σημασια του αρχαϊκού ρωσικού ονόματος της ήταν "όμορφη", που αποδόθηκε αρχικά στον ναό του Αγίου Βασιλείου και στη συνέχεια ονομάστηκε έτσι όλη η πλατεία. Στα σύγχρονα ρωσικά, η ονομασία της απέκτησε την σημασια της "κόκκινης".
Έπρεπε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο... Είχαμε ήδη κάνει check out από το πρωϊ. Ξεκουραστήκαμε για λίγο στους δερμάτινους καναπέδες του μικρού lobby του ξενοδοχείου μας και πήραμε ταξί για τον φωταγωγημένο, όμορφο (όπως όλοι οι σταθμοί της Μόσχας) σιδηροδρομικό σταθμό Yaroslavsky, απο τον οποίο θα αναχωρούσε το τρένο μας.
Πριν από αυτό όμως, έπρεπε να πάμε στο Billa.Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό...Υποκατάστημα της αυστριακής μεγάλης εταιρίας super markets, που κάθε σοβαρός επιβάτης του υπερσιβηρικού τιμά για να αγοράσει τις προμήθειες του για το ταξίδι, αν δεν θέλει να μείνει νηστικός ή να υποκύψει στα υπερχρεωμένα μενού του εστιατορίου του τρένου!!
Αφού φορτωθήκαμε με τρεις τεράστιες σακούλες, γεμάτες προμήθειες, περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής για το check in. Tα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα: Ανυπομονησία για το ταξίδι και ελαφρά ανησυχία για το πως θα ήταν η ζωή μας στο τρένο, το κουπέ, ποιος θα ήταν ο τέταρτος συνεπιβάτης..
Μια αυστηρή prodvonitsa (υπεύθυνη βαγονιού) έλεγξε τα εισιτήρια και τα διαβατήρια μας (ήταν η αρχή μιας μεγάλης σειράς ελέγχων, που θα επακολουθούσαν..) και επιβιβαστήκαμε!
Το τρένο ήταν όπως το περιέγραψε ο φίλος μου Costis Farmakis, υπέροχο! Απόλυτα ηλεκτροκίνητο καθ' όλη τη διαδρομή, εξωτερικά βαμμένο με τα γκρι και κόκκινα χρώματα των ρωσικών σιδηροδρόμων RSD, εσωτερικά λευκό, χαρούμενο και φωτεινό με μπλέ-τυρκουάζ καθίσματα. Βολέψαμε τις αποσκευές μας στον ειδικό χώρο κάτω από τα καθίσματα και αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε τους χώρους του κουπέ, που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες 75 περίπου ώρες! "Κρυφά" ντουλαπάκια πίσω από τα καθίσματα για τα προσωπικά μας είδη, ένα τραπέζι για όλες τις χρήσεις, μπρίζες 220V και υποδοχές για τα ακουστικά, στόρι και κουρτίνες στο παράθυρο, φώτα κεντρικά και μικρά για διάβασμα, κανάλια μουσικής. Όλα στο κουπέ πεντακάθαρα και καινούργια. Μας έδωσαν σε νάϋλον συσκευασία "τριζάτα" σεντόνια, μαξιλαροθήκες, παπλωματοθήκη γαι την κουβέρτα μας, πετσέτα, οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα, παντοφλίτσες και υγρά μαντηλάκια! Μια επίσκεψη στις πεντακάθαρες, πλήρως εξοπλισμένες και λειτουργικές τουαλέτες του βαγονιού μας διέλυσε και τις τελευταίες ανησυχίες μου.. Όταν δε εμφανίστηκε και ο τέταρτος συνεπιβάτης μας είμασταν περιχαρείς! Ένας δεκαεξάρης, χαμογελαστός νεαρούλης ρώσος, ο Ιγκόρ, από την πόλη Τσιτά της Σιβηρίας. Επέστρεφε από τις καλοκαιρινές του διακοπές στην Κριμαία, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια του, που ήταν στο διπλανό βαγόνι. Η μητέρα του ήλθε να ελέγξει την ..κατάσταση, "your boy is in good hands", της είπα, δεν ξέρω αν κατάλαβε, αλλά έφυγε καθησυχασμένη..
Ευχαριστημένοι βυθιστήκαμε σ' ένα βαθύ ύπνο, με το τρένο μας να μας νανουρίζει με το ελαφρύ του κούνημα, οδηγώντας μας όλα και πιο κοντά στον τελικό προορισμό μας, την Σιβηρια ...
(Στη συνέχεια, η ζωή στο τρένο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου