Πρώτο πρωί (και δεύτερο εικοσιτετράωρο) στο τρένο και μετά από πολλές ώρες ύπνου, ξυπνήσαμε και αρχίσαμε να μπαίνουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα.
Εθιμοτυπική ...επίσκεψη στην τουαλέτα, πρωϊνό πλούσιο από τις ...προμήθειες μας!
Στο τρένο όλοι βρισκόταν σε κίνηση. Οι επιβάτες και οι prodvonitsas πηγαινοερχόταν στον διάδρομο. Στη διάθεση μας ήταν εφημερίδες και πρωϊνό από το εστιατόριο, αν το επιθυμούσαμε.
Είχαμε πλέον απομακρυνθεί από την Μόσχα και από το παράθυρο μας βλέπαμε χωριουδάκια, δάση, λίμνες, ποτάμια, γέφυρες και μικρούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αρχίσαμε και τις πρώτες στάσεις. Στις αποβάθρες γυναίκες από τις γειτονικές περιοχές, αλλά και μικρά μαγαζάκια πουλούσαν ό,τι μπορεί να φαντασθεί κανείς: Noodles, αυγά βραστά, ψωμί, τυριά, μπουρεκάκια, αλλαντικά, ρέγγες καπνιστές περασμένες σε καλαμάκι ή σχοινί, τσιγάρα, ποτά, αναψυκτικά, μεταλλικό νερό, τσίπς, σοκολάτες, γλυκά, παγωτά, αλλά και παιγνίδια, ρούχα, παπούτσια...Βόλτα, ξεμούδιασμα και γνωριμία με τους συνεπιβάτες μας. Σιγά-σιγά μαθαίναμε ποιες ήταν οι prodvonitsas και οι επιβάτες του βαγονιού μας. Στο τέλος της διαδρομής είχαμε πια γνωριστεί όλοι μεταξύ μας!
Είχα διαβάσει ότι ο ύπνος είναι σε πρώτη διάταξη στο τρένο και απορούσα. Μάλιστα είχα τις αμφιβολίες μου αν θα μπορούσα να κοιμηθώ καποιες συνεχόμενες ώρες. Τελικά δεν ξεφύγαμε από τον κανόνα.. Δεν ξέρω αν ήταν το κούνημα του τρένου ή η κούραση των προηγούμενων ημερών, γεγονός είναι ότι είχαμε καιρό να κοιμηθούμε τόσο πολύ!
Για τις βραδυνές ώρες είχαμε αποθηκεύσει 25 περίπου ταινίες στο tablet, που μας έκαναν παρέα μαζί με τα βιβλία μας, τις ηλεκτρονικά αποθηκευμένες εικόνες και πληροφορίες του ταξιδιού μας.
Ο μικρός συνεπιβάτης στο τετράκλινο κουπέ μας, ο Igor, ήταν αθόρυβος και σχεδόν ανύπαρκτος. Ακόμη και τα πράγματά του τα είχε στο διπλανό βαγόνι, όπου ήταν η μητέρα του. Ερχόταν κάποιες ώρες της ημέρας και μιλούσαμε. Ήθελε να βελτιώσει τις χαμηλές επιδόσεις του στα αγγλικά και πίστευε ότι μετά από τις συζητήσεις μας θα έπαιρνε καλύτερο βαθμό! Όνειρο του να γίνει διασώστης, όπως και η αδελφή του. Το βράδυ ερχόταν αργά. Κοιμόταν μόνο με ένα σορτσάκι. Ως ..μαμά, τον μάλωνα ότι θα κρυώσει, αλλά έλεγε "Don't worry, i' m a siberian!" Πολλές φορές ξυπνούσα τη νύχτα και τον έβλεπα να παίζει με το κινητό του. Όταν το πρωί ανοίγαμε τα μάτια μας είχε εξαφανισθεί, δεν ξέρω πότε κοιμόταν αυτό το παιδί!
Οι στάσεις στην διάρκεια κάθε ημέρας είναι πολλές. Συνολικά μέχρι το Ιρκούτσκ ήταν περίπου 25. Όσο μεγαλύτερες οι πόλεις, τόσο μεγαλύτερες σε διάρκεια οι στάσεις. Συνήθως η στάση διαρκούσε 15 με 20 λεπτά, αρκετά για ξεμουδιάσουμε και να πάρουμε καθαρό αέρα. Το βράδυ μετά τις 9 συνήθως δεν κατεβαίναμε από το τρένο. 'Ωρα 01.00' το πρωί της δεύτερης ημέρας, περάσαμε από την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας, το Ekaterinburg, σκηνή της εκτέλεσης της οικογένειας Ρoμανόφ και των υπηρετών τους. Κοντά στην πόλη βρίσκεται και η γνωστή στήλη- οβελίσκος, εγκατεστημένη στο γεωγραφικό σύνορο Ευρώπης-Ασίας. Είμαστε επίσημα πλέον στην Ασία! Τις επόμενες δύο ημέρες τα δάση γινόταν πιο πυκνά και τα μικρά χωριά με τα ξύλινα ταπεινά σπιτάκια έπαιρναν την θέση των μεγάλων πόλεων και του βιομηχανικού τοπίου.
Στο τρένο η ζωή κινούνταν σε αργούς ρυθμούς και με ώρα Μόσχας. Σ' όλη τη Ρωσία, όσον αφορά τα τρένα, αλλά και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, ισχύει η ώρα της Μόσχας και όχι η τοπική ώρα. Ακόμη και στους σταθμούς το ρολόγια δείχνουν αυτήν την ώρα.
Έτσι εμείς και όλο το τρένο κινούμασταν σε ρυθμό διαφορετικό κατά πολύ από την τοπική ώρα και παρά τις γεωγραφικές ζώνες που αλλάζαμε καθημερινά, επιμέναμε στο παλιό μας ωράριο!
'Οσο περνούσαν οι ώρες, τόσο πιο πολύ προσαρμοζόμαστε στην ρουτίνα του τρένου. Ωστόσο την τρίτη και τελευταία ημέρα, αν και απόλυτα πλέον εξοικειωμένοι με την ζωή "σε ...ρόδες", αδημονούσαμε για την "κάθοδο" στην πραγματική ζωή. Θέλαμε πολύ να δούμε και να απολαύσουμε από κοντά τα τοπία, που ως τότε μια γεύση τους παίρναμε μόνο από τα παράθυρα του τρένου....
Κάποια πράγματα για τα ρωσικά τρένα και ειδικά το τρένο μας, Rossiya. Υπάρχουν συνήθως στα τρένα μεγάλων αποστάσεων τρεις κατηγορίες κουπέ. Η πρώτη, με δύο μόνο κάτω κρεβάτια,
η δεύτερη, πανομοιότυπη, αλλά με τέσσερα συνολικά κρεβάτια (δύο πάνω και δύο κάτω, που στη διάρκεια της ημέρας είναι άνετα καθίσματα
και το βράδυ με μια απλή κίνηση μετατρέπονται σε κρεβάτια)
και η τρίτη (Platzkart),
όπου όλο το βαγόνι είναι ανοικτό και σε κάθε κουπέ υπάρχουν τέσσερα κρεβάτια, πάνω και κάτω (όπως στη δεύτερη) και δύο επιπλέον στο διάδρομο, που είναι ιδιαίτερα στενός. Δεν συνιστώ την τρίτη θέση, ιδιαίτερα σε άλλα, λιγότερων ανέσεων, τρένα της ίδιας διαδρομής.
Συχνά δέχομαι ερωτήσεις για το πως είναι η ζωή στο τρένο, αν είναι βαρετή, αν είναι δύσκολη η "επιβίωση", αν αξίζει η διαδρομή... Τις ίδιες απορίες είχα και εγώ πριν αρχίσω να σχεδιάζω το ταξίδι. Θα προσπαθήσω να είναι όσο πιο αντικειμενική γίνεται!
Θα πω αυτό που διάβασα στο διαδίκτυο από μια εργαζόμενη της RSD. Χρειάζεται μια ψυχική και σωματική προετοιμασία για το ταξίδι αυτό. Να αποχωριστείς το διαδίκτυο και την όποια τηλεφωνική ή ηλεκτρονική επικοινωνία. Να μην μετράς ημέρες, ώρες.. να έχεις στο μυαλό σου ότι θα φθάσεις σε τρεις, πέντε ή ακόμη και έξι (!) ημέρες, αλλά στο μεταξύ θα απολαύσεις τη διαδρομή, την εναλλαγή των τοπίων (μην περιμένεις όμως να απολαμβάνεις συνεχώς από το παράθυρό σου τα μονταρισμένα πλάνα ενός ντοκυμαντέρ!), την "περισυλλογή", το διάβασμα, την συζήτηση με τους άλλους επιβάτες. Να απολαύσεις τα τοπία της ρωσικής επαρχίας, να γνωρίσεις την ρωσική ιδιαίτερη ψυχή, να κάνεις ζωντανές εικόνες όσα έχεις διαβάσει στη ρωσική λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.
Ανέκαθεν το τρένο ήταν σημαντικό στην ζωή των Ρώσων. Ακόμη και σήμερα είναι το κυριότερο μέσο μετακίνησης για πολλούς στην αχανή αυτή χώρα. Είναι χαρακτηριστικό με πόση ταχύτητα και ευκολία "στήνουν" το νοικοκυριό τους στο κουπέ και συμβουλεύουν και τους ξένους πως να το κάνουν!
Το ταξίδι του Υπερσιβηρικού δεν είναι γι' αυτούς που έχουν συνδέσει το ταξίδι, αποκλειστικά και μόνο, με πολυτελή ξενοδοχεία, ακριβά εστιατόρια, εύκολη μετακίνηση, όπως στα οργανωμένα ταξίδια. Δεν είναι γι' αυτούς που αρνούνται να εγκαταλείψουν τις συνήθειες τους και να προσαρμοσθούν σε κάτι διαφορετικό. Η διαβίωση είναι λιτή, αλλά απόλυτα ανεκτή, αν είσαι προετοιμασμένος γι' αυτή. Για τους καλομαθημένους δυτικούς η "επιβίωση" είναι πιο εύκολη στην πρώτη θέση, αλλά το εισιτήριο στοιχίζει σχεδόν τα διπλά χρήματα σε σχέση με αυτό της πρώτης. Οι ανέσεις πρώτης και δεύτερης θέσης είναι ακριβώς ίδιες στο συγκεκριμένο τρένο, απλά οι επιβάτες της πρώτης θέσης είναι λιγότεροι στο κουπέ και στο βαγόνι γενικότερα.
Το φαγητό στο τρένο είναι συνήθως noodles (πουλιούνται στους σταθμούς, αλλά και μέσα στο τρένο) και προετοιμάζονται στο σαμοβάρι, που υπάρχει σε κάθε βαγόνι, όπου μπορείς να προμηθευτείς ζεστό νερό και για τα ροφήματα (προσοχή, το νερό καίει!).
Στο εστιατόριο, που λειτουργεί με συγκεκριμένο ωράριο, οι μερίδες είναι μικρές και υπερτιμημένες. Πήραμε fillet with vegetables, δηλαδή ένα (!) παϊδάκι, με λίγες φέτες αγγουριού με άνιθο, σερβιρισμένο σε πιάτο φρούτου, στην τιμή των 10 περίπου ευρώ! (μπορείτε να αντιληφθείτε στην φωτογραφία το μέγεθος του πιάτου και της μερίδας, συγκρίνοντας το με αυτό του πηρουνιού.....)
Από τους σταθμούς δεν πήραμε φαγητό για τον φόβο των εντερικών ... διαταραχών, αλλά και γιατί ήταν μακριά από τους υγιεινές μεσογειακές διατροφικές μας συνήθειες, τις οποίες βέβαια εγκαταλείψαμε, σε μεγάλο βαθμό, σ΄αυτό το ταξίδι!
Σε κάθε βαγόνι υπάρχουν δύο συνολικά πεντακάθαρες και πλήρως εξοπλισμένες τουαλέτες,
στην αρχή και στο τέλος του βαγονιού, επίσης μια μικρή κουζίνα, ένα κουπέ- μικρή τραπεζαρία και κουπέ για την ξεκούραση των prodvonitsas.
Είναι χρήσιμο να δημιουργήσεις μαζί τους καλές σχέσεις. Δεν μιλάνε αγγλικά, είναι αυστηρές και αγέλαστες, αλλά αν τις πλησιάζεις, τους δείξεις και κάποιες οικογενειακές σου φωτογραφίες, σπάει ο πάγος! Είναι πολύ εργατικές, ακούραστες και όλη την ημέρα είναι στο πόδι, αντιμετωπίζοντας ένα πολύ δύσκολο δρομολόγιο. Ντυμένες με τις φρεσκοσιδερωμένες στολές τους και τις ποδιές τους, φροντίζουν τα πάντα και διατηρούν το τρένο σε άψογη κατάσταση. Στις στάσεις φοράνε τις επίσημες στολές τους και στέκονται συνήθως μπροστά από τις πόρτες των βαγονιών τους. Πραγματικά θαύμασα τον επαγγελματισμό τους. Κυρίως μεσόκοπες και στρουμπουλές, μακριά από τα στερεότυπο της δίμετρης ρωσίδας, που ίσως ονειρεύεται ο ανδρικός πληθυσμός!
Στο διάδρομο του βαγονιού υπάρχει ηλεκτρονικός πίνακας με ένδειξη θερμοκρασίας (είναι μόνιμα στους 25 βαθμούς, το τρένο κλιματίζεται το καλοκαίρι και θερμαίνεται επαρκέστατα το χειμώνα) και ένδειξη ταχύτητας. Επίσης υπάρχει πίνακας με τις στάσεις κάθε ημέρας και τη διάρκεια κάθε στάσης. Το δρομολόγιο εκτελείται με θαυμαστή ακρίβεια. Καλό είναι όμως, όσο μεγάλη και να είναι η στάση, να μην χάνει κανείς τα μάτια του από το τρένο. Οι prodvonitsas ειδοποιούν βέβαια τους επιβάτες πριν κάθε αναχώρηση, αλλά...δεν θέλω να σκέπτομαι τι θα συμβεί αν κάποιος χάσει το τρένο! Το βαγόνι κλειδώνει από μέσα με ειδικό μηχανισμό. Κατά την διάρκεια των στάσεων, αν κάποιος αφήσει τιμαλφή μέσα στο κουπέ, μπορεί να ζητήσει από την prodvonitsa του βαγονιού του να το κλειδώσει από έξω.
Το τρένο είναι ασφαλές, αλλά καλό είναι να παίρνει κανείς τις βασικές προφυλάξεις. Στο τέλος κάθε διαδρομής γνωρίζαμε σχεδόν όλους τους επιβάτες και είχαμε γίνει μια μεγάλη ..παρέα. Τόσο ασφαλείς νοιώθαμε, που σπάνια κλειδώναμε το κουπέ κατά την διάρκεια της νύχτας.
Και για το τέλος τα πρακτικά. Τι πρέπει να έχει κάποιος μαζί του στο τρένο? Από τρόφιμα, εκτός από τα αγαπημένα μας κρητικά παξιμάδια, που μας συντροφεύουν στα ταξίδια μας ανά τον κόσμο, από την Μόσχα πήραμε: noodles σε διάφορες γεύσεις, ψωμί, κίτρινο τυρί, μέλι, μαρμελάδες, merenda, κέϊκ, μπισκότα, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς, φρούτα, φρέσκες σαλάτες σε συσκευασία, κονσέρβες φαγητού, μεταλλικό νερό, καφέ, τσάι και χυμούς. Χρήσιμα είναι: ελβετικός σουγιάς, μεταλλικά και πλαστικά μαχαιροπήρουνα, πλαστικά πιάτα και ποτήρια μιας χρήσης, μικρά φαγητοδοχεία, χαρτί υγείας (just in case..) και κουζίνας, πλαστικές σακούλες, γάντζοι για να κρεμάτε κάποια πράγματα καθημερινής χρήσης, πολύμπριζο, power bank για τις ηλεκτρονικές σας συσκευές, σαπούνι, οδοντόπαστα, μια πετσέτα και πολλά απολυμαντικά και υγρά μαντηλάκια.
Υπάρχει κοινόχρηστη ντουζιέρα σε ειδικό βαγόνι, που μπορείς να την χρησιμοποιήσεις με μικρό αντίτιμο λίγων ρούβλιων. Στο εισιτήριο μας περιλαμβανόταν για όλη την διαδρομή ένα γεύμα, σερβιρισμένο στο κουπέ και ένα ντους δωρεάν.
Έτσι στο τέλος της τρίτης ημέρας, αφού περάσαμε από τις πόλεις Omsk, Novosibirsk, Kransnoyarsk, χωρίς να το καταλάβουμε (!) στις 2.35' ώρα Μόσχας, αλλά τοπική 7.35' και μετά από παραμονή 75 περίπου ωρών στο τρένο, φθάσαμε στον ωραιότερο όλων των σιδηροδρομικών σταθμών της διαδρομής, αυτόν του Ιρκούτσκ.
Ο Igor, έτοιμος να βάλει τα κλάματα, κατέβηκε να μας βοηθήσει, όπως είπε και να μας χαιρετήσει. Μας είπε ότι θα μας θυμάται πάντα, το ίδιο κάνουμε και εμείς !!
(Η συνέχεια... στη Σιβηρία!)
Για περισσότερες πληροφορίες για τα τρένα της Ρωσίας
www.russianrail.com
Εθιμοτυπική ...επίσκεψη στην τουαλέτα, πρωϊνό πλούσιο από τις ...προμήθειες μας!
Στο τρένο όλοι βρισκόταν σε κίνηση. Οι επιβάτες και οι prodvonitsas πηγαινοερχόταν στον διάδρομο. Στη διάθεση μας ήταν εφημερίδες και πρωϊνό από το εστιατόριο, αν το επιθυμούσαμε.
Είχαμε πλέον απομακρυνθεί από την Μόσχα και από το παράθυρο μας βλέπαμε χωριουδάκια, δάση, λίμνες, ποτάμια, γέφυρες και μικρούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αρχίσαμε και τις πρώτες στάσεις. Στις αποβάθρες γυναίκες από τις γειτονικές περιοχές, αλλά και μικρά μαγαζάκια πουλούσαν ό,τι μπορεί να φαντασθεί κανείς: Noodles, αυγά βραστά, ψωμί, τυριά, μπουρεκάκια, αλλαντικά, ρέγγες καπνιστές περασμένες σε καλαμάκι ή σχοινί, τσιγάρα, ποτά, αναψυκτικά, μεταλλικό νερό, τσίπς, σοκολάτες, γλυκά, παγωτά, αλλά και παιγνίδια, ρούχα, παπούτσια...Βόλτα, ξεμούδιασμα και γνωριμία με τους συνεπιβάτες μας. Σιγά-σιγά μαθαίναμε ποιες ήταν οι prodvonitsas και οι επιβάτες του βαγονιού μας. Στο τέλος της διαδρομής είχαμε πια γνωριστεί όλοι μεταξύ μας!
Είχα διαβάσει ότι ο ύπνος είναι σε πρώτη διάταξη στο τρένο και απορούσα. Μάλιστα είχα τις αμφιβολίες μου αν θα μπορούσα να κοιμηθώ καποιες συνεχόμενες ώρες. Τελικά δεν ξεφύγαμε από τον κανόνα.. Δεν ξέρω αν ήταν το κούνημα του τρένου ή η κούραση των προηγούμενων ημερών, γεγονός είναι ότι είχαμε καιρό να κοιμηθούμε τόσο πολύ!
Για τις βραδυνές ώρες είχαμε αποθηκεύσει 25 περίπου ταινίες στο tablet, που μας έκαναν παρέα μαζί με τα βιβλία μας, τις ηλεκτρονικά αποθηκευμένες εικόνες και πληροφορίες του ταξιδιού μας.
Ο μικρός συνεπιβάτης στο τετράκλινο κουπέ μας, ο Igor, ήταν αθόρυβος και σχεδόν ανύπαρκτος. Ακόμη και τα πράγματά του τα είχε στο διπλανό βαγόνι, όπου ήταν η μητέρα του. Ερχόταν κάποιες ώρες της ημέρας και μιλούσαμε. Ήθελε να βελτιώσει τις χαμηλές επιδόσεις του στα αγγλικά και πίστευε ότι μετά από τις συζητήσεις μας θα έπαιρνε καλύτερο βαθμό! Όνειρο του να γίνει διασώστης, όπως και η αδελφή του. Το βράδυ ερχόταν αργά. Κοιμόταν μόνο με ένα σορτσάκι. Ως ..μαμά, τον μάλωνα ότι θα κρυώσει, αλλά έλεγε "Don't worry, i' m a siberian!" Πολλές φορές ξυπνούσα τη νύχτα και τον έβλεπα να παίζει με το κινητό του. Όταν το πρωί ανοίγαμε τα μάτια μας είχε εξαφανισθεί, δεν ξέρω πότε κοιμόταν αυτό το παιδί!
Οι στάσεις στην διάρκεια κάθε ημέρας είναι πολλές. Συνολικά μέχρι το Ιρκούτσκ ήταν περίπου 25. Όσο μεγαλύτερες οι πόλεις, τόσο μεγαλύτερες σε διάρκεια οι στάσεις. Συνήθως η στάση διαρκούσε 15 με 20 λεπτά, αρκετά για ξεμουδιάσουμε και να πάρουμε καθαρό αέρα. Το βράδυ μετά τις 9 συνήθως δεν κατεβαίναμε από το τρένο. 'Ωρα 01.00' το πρωί της δεύτερης ημέρας, περάσαμε από την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας, το Ekaterinburg, σκηνή της εκτέλεσης της οικογένειας Ρoμανόφ και των υπηρετών τους. Κοντά στην πόλη βρίσκεται και η γνωστή στήλη- οβελίσκος, εγκατεστημένη στο γεωγραφικό σύνορο Ευρώπης-Ασίας. Είμαστε επίσημα πλέον στην Ασία! Τις επόμενες δύο ημέρες τα δάση γινόταν πιο πυκνά και τα μικρά χωριά με τα ξύλινα ταπεινά σπιτάκια έπαιρναν την θέση των μεγάλων πόλεων και του βιομηχανικού τοπίου.
Έτσι εμείς και όλο το τρένο κινούμασταν σε ρυθμό διαφορετικό κατά πολύ από την τοπική ώρα και παρά τις γεωγραφικές ζώνες που αλλάζαμε καθημερινά, επιμέναμε στο παλιό μας ωράριο!
'Οσο περνούσαν οι ώρες, τόσο πιο πολύ προσαρμοζόμαστε στην ρουτίνα του τρένου. Ωστόσο την τρίτη και τελευταία ημέρα, αν και απόλυτα πλέον εξοικειωμένοι με την ζωή "σε ...ρόδες", αδημονούσαμε για την "κάθοδο" στην πραγματική ζωή. Θέλαμε πολύ να δούμε και να απολαύσουμε από κοντά τα τοπία, που ως τότε μια γεύση τους παίρναμε μόνο από τα παράθυρα του τρένου....
Κάποια πράγματα για τα ρωσικά τρένα και ειδικά το τρένο μας, Rossiya. Υπάρχουν συνήθως στα τρένα μεγάλων αποστάσεων τρεις κατηγορίες κουπέ. Η πρώτη, με δύο μόνο κάτω κρεβάτια,
Συχνά δέχομαι ερωτήσεις για το πως είναι η ζωή στο τρένο, αν είναι βαρετή, αν είναι δύσκολη η "επιβίωση", αν αξίζει η διαδρομή... Τις ίδιες απορίες είχα και εγώ πριν αρχίσω να σχεδιάζω το ταξίδι. Θα προσπαθήσω να είναι όσο πιο αντικειμενική γίνεται!
Θα πω αυτό που διάβασα στο διαδίκτυο από μια εργαζόμενη της RSD. Χρειάζεται μια ψυχική και σωματική προετοιμασία για το ταξίδι αυτό. Να αποχωριστείς το διαδίκτυο και την όποια τηλεφωνική ή ηλεκτρονική επικοινωνία. Να μην μετράς ημέρες, ώρες.. να έχεις στο μυαλό σου ότι θα φθάσεις σε τρεις, πέντε ή ακόμη και έξι (!) ημέρες, αλλά στο μεταξύ θα απολαύσεις τη διαδρομή, την εναλλαγή των τοπίων (μην περιμένεις όμως να απολαμβάνεις συνεχώς από το παράθυρό σου τα μονταρισμένα πλάνα ενός ντοκυμαντέρ!), την "περισυλλογή", το διάβασμα, την συζήτηση με τους άλλους επιβάτες. Να απολαύσεις τα τοπία της ρωσικής επαρχίας, να γνωρίσεις την ρωσική ιδιαίτερη ψυχή, να κάνεις ζωντανές εικόνες όσα έχεις διαβάσει στη ρωσική λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.
Ανέκαθεν το τρένο ήταν σημαντικό στην ζωή των Ρώσων. Ακόμη και σήμερα είναι το κυριότερο μέσο μετακίνησης για πολλούς στην αχανή αυτή χώρα. Είναι χαρακτηριστικό με πόση ταχύτητα και ευκολία "στήνουν" το νοικοκυριό τους στο κουπέ και συμβουλεύουν και τους ξένους πως να το κάνουν!
Το ταξίδι του Υπερσιβηρικού δεν είναι γι' αυτούς που έχουν συνδέσει το ταξίδι, αποκλειστικά και μόνο, με πολυτελή ξενοδοχεία, ακριβά εστιατόρια, εύκολη μετακίνηση, όπως στα οργανωμένα ταξίδια. Δεν είναι γι' αυτούς που αρνούνται να εγκαταλείψουν τις συνήθειες τους και να προσαρμοσθούν σε κάτι διαφορετικό. Η διαβίωση είναι λιτή, αλλά απόλυτα ανεκτή, αν είσαι προετοιμασμένος γι' αυτή. Για τους καλομαθημένους δυτικούς η "επιβίωση" είναι πιο εύκολη στην πρώτη θέση, αλλά το εισιτήριο στοιχίζει σχεδόν τα διπλά χρήματα σε σχέση με αυτό της πρώτης. Οι ανέσεις πρώτης και δεύτερης θέσης είναι ακριβώς ίδιες στο συγκεκριμένο τρένο, απλά οι επιβάτες της πρώτης θέσης είναι λιγότεροι στο κουπέ και στο βαγόνι γενικότερα.
Το φαγητό στο τρένο είναι συνήθως noodles (πουλιούνται στους σταθμούς, αλλά και μέσα στο τρένο) και προετοιμάζονται στο σαμοβάρι, που υπάρχει σε κάθε βαγόνι, όπου μπορείς να προμηθευτείς ζεστό νερό και για τα ροφήματα (προσοχή, το νερό καίει!).
Στο εστιατόριο, που λειτουργεί με συγκεκριμένο ωράριο, οι μερίδες είναι μικρές και υπερτιμημένες. Πήραμε fillet with vegetables, δηλαδή ένα (!) παϊδάκι, με λίγες φέτες αγγουριού με άνιθο, σερβιρισμένο σε πιάτο φρούτου, στην τιμή των 10 περίπου ευρώ! (μπορείτε να αντιληφθείτε στην φωτογραφία το μέγεθος του πιάτου και της μερίδας, συγκρίνοντας το με αυτό του πηρουνιού.....)
Είναι χρήσιμο να δημιουργήσεις μαζί τους καλές σχέσεις. Δεν μιλάνε αγγλικά, είναι αυστηρές και αγέλαστες, αλλά αν τις πλησιάζεις, τους δείξεις και κάποιες οικογενειακές σου φωτογραφίες, σπάει ο πάγος! Είναι πολύ εργατικές, ακούραστες και όλη την ημέρα είναι στο πόδι, αντιμετωπίζοντας ένα πολύ δύσκολο δρομολόγιο. Ντυμένες με τις φρεσκοσιδερωμένες στολές τους και τις ποδιές τους, φροντίζουν τα πάντα και διατηρούν το τρένο σε άψογη κατάσταση. Στις στάσεις φοράνε τις επίσημες στολές τους και στέκονται συνήθως μπροστά από τις πόρτες των βαγονιών τους. Πραγματικά θαύμασα τον επαγγελματισμό τους. Κυρίως μεσόκοπες και στρουμπουλές, μακριά από τα στερεότυπο της δίμετρης ρωσίδας, που ίσως ονειρεύεται ο ανδρικός πληθυσμός!
Στο διάδρομο του βαγονιού υπάρχει ηλεκτρονικός πίνακας με ένδειξη θερμοκρασίας (είναι μόνιμα στους 25 βαθμούς, το τρένο κλιματίζεται το καλοκαίρι και θερμαίνεται επαρκέστατα το χειμώνα) και ένδειξη ταχύτητας. Επίσης υπάρχει πίνακας με τις στάσεις κάθε ημέρας και τη διάρκεια κάθε στάσης. Το δρομολόγιο εκτελείται με θαυμαστή ακρίβεια. Καλό είναι όμως, όσο μεγάλη και να είναι η στάση, να μην χάνει κανείς τα μάτια του από το τρένο. Οι prodvonitsas ειδοποιούν βέβαια τους επιβάτες πριν κάθε αναχώρηση, αλλά...δεν θέλω να σκέπτομαι τι θα συμβεί αν κάποιος χάσει το τρένο! Το βαγόνι κλειδώνει από μέσα με ειδικό μηχανισμό. Κατά την διάρκεια των στάσεων, αν κάποιος αφήσει τιμαλφή μέσα στο κουπέ, μπορεί να ζητήσει από την prodvonitsa του βαγονιού του να το κλειδώσει από έξω.
Το τρένο είναι ασφαλές, αλλά καλό είναι να παίρνει κανείς τις βασικές προφυλάξεις. Στο τέλος κάθε διαδρομής γνωρίζαμε σχεδόν όλους τους επιβάτες και είχαμε γίνει μια μεγάλη ..παρέα. Τόσο ασφαλείς νοιώθαμε, που σπάνια κλειδώναμε το κουπέ κατά την διάρκεια της νύχτας.
Και για το τέλος τα πρακτικά. Τι πρέπει να έχει κάποιος μαζί του στο τρένο? Από τρόφιμα, εκτός από τα αγαπημένα μας κρητικά παξιμάδια, που μας συντροφεύουν στα ταξίδια μας ανά τον κόσμο, από την Μόσχα πήραμε: noodles σε διάφορες γεύσεις, ψωμί, κίτρινο τυρί, μέλι, μαρμελάδες, merenda, κέϊκ, μπισκότα, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς, φρούτα, φρέσκες σαλάτες σε συσκευασία, κονσέρβες φαγητού, μεταλλικό νερό, καφέ, τσάι και χυμούς. Χρήσιμα είναι: ελβετικός σουγιάς, μεταλλικά και πλαστικά μαχαιροπήρουνα, πλαστικά πιάτα και ποτήρια μιας χρήσης, μικρά φαγητοδοχεία, χαρτί υγείας (just in case..) και κουζίνας, πλαστικές σακούλες, γάντζοι για να κρεμάτε κάποια πράγματα καθημερινής χρήσης, πολύμπριζο, power bank για τις ηλεκτρονικές σας συσκευές, σαπούνι, οδοντόπαστα, μια πετσέτα και πολλά απολυμαντικά και υγρά μαντηλάκια.
Υπάρχει κοινόχρηστη ντουζιέρα σε ειδικό βαγόνι, που μπορείς να την χρησιμοποιήσεις με μικρό αντίτιμο λίγων ρούβλιων. Στο εισιτήριο μας περιλαμβανόταν για όλη την διαδρομή ένα γεύμα, σερβιρισμένο στο κουπέ και ένα ντους δωρεάν.
Έτσι στο τέλος της τρίτης ημέρας, αφού περάσαμε από τις πόλεις Omsk, Novosibirsk, Kransnoyarsk, χωρίς να το καταλάβουμε (!) στις 2.35' ώρα Μόσχας, αλλά τοπική 7.35' και μετά από παραμονή 75 περίπου ωρών στο τρένο, φθάσαμε στον ωραιότερο όλων των σιδηροδρομικών σταθμών της διαδρομής, αυτόν του Ιρκούτσκ.
 |
| O Igor (αριστερά) |
Για περισσότερες πληροφορίες για τα τρένα της Ρωσίας
www.russianrail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου