✈Το ταξίδι από το Abu Dhabi στο Τόκυο δεν το πολυθυμάμαι, αφού τις περισσότερες ώρες της πτήσης με το B 787 Dreamliner της Ethihad κοιμήθηκα!
Με την άφιξή μας το μεσημέρι στο διεθνές αεροδρόμιο Narita του Τόκυο, οι όποιες ανησυχίες μας για την εξέλιξη του ταξιδιού άρχισαν να διαλύονται, αφού διαπιστώσαμε ότι οι Ιάπωνες, από την στιγμή που ο ξένος επισκέπτης θα πατήσει το πόδι του στην χώρα τους, βάζουν τα δυνατά τους να κάνουν την διαμονή του ευχάριστη, χαλαρή και ασφαλή.
Αισθάνομαι υπέροχα όταν είμαι καλοδεχούμενη στην χώρα που επισκέπτομαι. Τις χώρες δεν τις κάνουν μόνο τα αξιοθέατα, αλλά και οι άνθρωποι...
Σε λίγα μόλις λεπτά εξαργυρώσαμε τα vouchers για το τρένο Skyliner, παραλάβαμε τις κάρτες μας για το μετρό και αλλάξαμε λίγα χρήματα για τα πρώτα έξοδα.
Οι κάρτες των δυτικών τραπεζών γίνονται δεκτές στην Ιαπωνία σε ξενοδοχεία, μεγάλα καταστήματα και εμπορικά κέντρα, αλλά για τα λεωφορεία, τα μικρά καταστήματα, τις εισόδους στα μουσεία και άλλα αξιοθέατα, είναι καλό να έχετε κάποια μετρητά.
Μετά την διαδρομή με το εξυπηρετικότατο Skyliner και στη συνέχεια με το μετρό, φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας στην περιοχή Akasaka, γνωστή για την διασκέδαση και το φαγητό. Εκεί βρίσκονται και πολλά από τα μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης.
Δεν είναι τόσο γραφική, όσο η διάσημη Asakusa, αλλά τουλάχιστον η περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο μας, με τα μικρά μαγαζιά και τα χαμηλά κτίσματα, τα "τραπεζάκια έξω", τα καραόκε, το χαρούμενο πλήθος που κυκλοφορούσε χαλαρά στα στενά δρομάκια (εικόνα ασυνήθιστη για την μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του κόσμου, ανεπτυγμένη κυρίως καθ΄ύψος, με τα φουτουριστικά κτίρια, τους ουρανοξύστες, τα τεράστια κτίρια γραφείων και εμπορικά κέντρα και τους πολύβουους δρόμους της), μας καλοδέχθηκε με μια γλυκιά οικειότητα και μας έκανε από την πρώτη στιγμή να αισθανθούμε απόλυτα ασφαλείς και ενταγμένοι στο περιβάλλον.
Απίστευτο: Στο Τόκυο, σαν στο σπίτι μας!!
Από τα πρώτα λεπτά στην χώρα αντιλήφθηκα ότι παρά τους φρενήρεις ρυθμούς με τους οποίους αναγκάζονται να ζούνε οι Ιάπωνες, δεν χάνουν την ηρεμία τους, την ευγένεια τους, την διάθεση για αλληλοβοήθεια, το ενδιαφέρον τους για το κοινωνικό σύνολο και για τους επισκέπτες της χώρας τους.
Αισθανόμαστε ότι μας είχαν υπό την προστασία τους και
εκπλαγήκαμε από τα χαμόγελα και τις ...υποκλίσεις των ανθρώπων που μας εξυπηρέτησαν:
Τους ρεσεψιονίστ στα ξενοδοχεία, τους υπαλλήλους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα γραφεία πληροφοριών, αλλά και όλους τους διερχόμενους που μας διευκόλυναν να βρούμε τον δρόμο μας.
Οι περισσότεροι Ιάπωνες μιλούν αγγλικά και κυρίως είναι πρόθυμοι όχι μόνο να σου δώσουν πληροφορίες, αλλά να ψάξουν στο κινητό τους, να εγκαταλείψουν την δουλειά τους, να χάσουν το τρένο τους, ν΄αφήσουν την βαλίτσα τους σε μια γωνιά και να σ' ακολουθούν στην πορεία σου, προκειμένου να σε βοηθήσουν.
Και δεν ησυχάζουν αν δεν βεβαιωθούν ότι κατάλαβες τις οδηγίες τους!!
Πόρτες του μετρό που είχαν ήδη κλείσει, άνοιξαν για χάρη μας, μηχανοδηγοί κατέβηκαν από το τρένο να μας δείξουν την διαδρομή (υποθέτω ότι για χάρη μας παραβίασαν κανονισμούς!!!), συνεπιβάτες μας μετέφραζαν ανακοινώσεις στο μετρό, μας έδιναν βεντάλιες και οδηγίες για την αντιμετώπιση του πρωτοφανούς καύσωνα που συναντήσαμε τις ημέρες του ταξιδιού...
Και παντού χαμόγελα!! Περίεργο πράγμα να βλέπεις δημόσιο υπάλληλο, με απίστευτο μάλιστα φόρτο εργασίας, να χαμογελάει .....Είμαστε, βλέπετε (οι έλληνες) συνηθισμένοι στους κατσούφηδες και ας με συγχωρήσει η συμπαθής τάξη των δημοσίων υπαλλήλων!!
Στο μετρό, εκτός από τις ώρες αιχμής, που είχε περισσότερους επιβάτες, επ' ουδενί δεν είδαμε τις "γραφικές" και μεμονωμένες, όπως αποδείχθηκε, εικόνες των υπαλλήλων με τα λευκά γάντια να σμπρώχνουν τους επιβάτες για να χωρέσουν στα βαγόνια του μετρό...
Οι μετακινήσεις στο αστραφτερό μετρό της τεράστιας μητρόπολης, που είναι το πιο πολυσύχναστο στον κόσμο, εξυπηρετούνται από δύο επιμέρους δίκτυα, το ιδιωτικό Tokyo Metro κai το κρατικό Toei.
Οι γραμμές του μετρό μπλέκονται ... γλυκά και με μοναδική αρμονία με τις γραμμές των προαστιακών, των τοπικών τρένων και των shinkansen ταχύτατων τρένων.
Παρ΄όλο που στην αρχή είχαμε τους προβληματισμούς μας σχετικά με την πολυπλοκότητα των μεταφορών, με την καθημερινή ...εξάσκηση και την βοήθεια των υπαλλήλων στους σταθμούς μετρό και τρένων (που όταν βλέπουν κάποιον να δυσκολεύεται, τρέχουν να τον εξυπηρετήσουν), αλλά και των συνεπιβατών μας, τα καταφέραμε μια χαρά!
Για να πάρετε μια ιδέα, χάρτες του μετρό και των προαστιακών γραμμών, κατά σειρά...
Οι ρεσεψιονίστ στο aparthotel μας υποδέχθηκαν με χαμόγελα και αστεία, μας εξήγησαν τις λειτουργίες των συσκευών στο διαμέρισμα, μας εφοδίασαν με χάρτες και άλλα έντυπα.
Ξεκουραστήκαμε λίγες ώρες και αργα το απόγευμα κάναμε την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη.
Αρχίσαμε από τους δρόμους γύρω από το ξενοδοχείο.
Δοκιμάσαμε το πρώτο σούσι,
φωτογραφηθήκαμε με τις χαμογελαστές κοπέλες στην υποδοχή
και με τα πόδια πήγαμε στο γειτονικό ξενοδοχείο New Otani, που έχει έναν από τους ωραιότερους γιαπωνέζικους κήπους στην πόλη.
Πρόκειται για κήπο 400 ετών. https://www.newotani.co.jp/en/tokyo/garden/
Σ΄ένα περίπτερο μέσα στον κήπο, σεφ με τα ψηλά καπέλα τους.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στο πιο φασαριόζικο σημείο της πόλης, τo Shibuya Crossing, όπου διαβάσεις διασταυρώνονται, κάτι σαν scramble crossing!!
Βρίσκεται μπροστά από τον σταθμό Shibuya, στην έξοδο Hachiko. Εκεί βρίσκεται το πολυφωτογραφημένο άγαλμα του διάσημου σκύλου Hatchiko, με την λυπητερή ιστορία.
https://nerdnomads.com/hachiko_the_dog
H ώρα ήταν περασμένη και έτσι οι διαβάτες δεν ήταν τόσο πολλοί, όπως συνήθως βλέπουμε στις φωτογραφίες και στα σχετικά videos.
Τα μαγαζιά ήταν όλα ανοικτά, δυνατή μουσική, μεγάφωνα, πινακίδες νέον, καταστήματα με ηλεκτρονικά παιχνίδια με απίστευτα ντεσιμπέλ, χαμός!!
Τρεις τεράστιες οθόνες με διαφημίσεις, μαζί με άλλες φωτεινές πινακίδες, φωτίζουν τη διάσημη διασταύρωση, που πολλοί την παρομοιάζουν με την Times square της Νέας Υόρκης. Το σημείο εμφανίζεται συχνά σε ταινίες και τηλεοπτικά σόου.
Κάναμε μια βόλτα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Μετά την 15ωρη πτήση και παρ΄όλο που νοιώθαμε σχετικά ξεκούραστοι, είχαμε αποφασίσει να περιοριστούμε σε ένα ελαφρύ και χαλαρό πρόγραμμα για το πρώτο βράδυ.
Βυθιστήκαμε σ΄ένα βαθύ γλυκό ύπνο.
Λόγο πριν κοιμηθούμε, ο Κωστής, πανευτυχής, δήλωσε ότι το πρώτο βράδυ στο Τόκυο δεν θα το ξεχάσει ποτέ !!
"Ασιατικό Manhattan?" τον ρώτησα. "Ποιο είναι το καλύτερο?" "Manhattan επί δέκα, μάνα, γιατί εδώ οι άνθρωποι είναι πολιτισμένοι, άσε που είναι και εξωτικά", απάντησε μ' ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά του...
🏨Το ξενοδοχείο μας στο Τόκυο: Centurion Hotel Residential Akasaka
https://www.booking.com/hotel/jp/centurion-regidential-akasaka.el.html?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου