Από το προηγούμενο βράδυ είχα κολλήσει στο διαδίκτυο και στα δελτία καιρού.
Ο τυφώνας Jongdari σύντομα θα έπληττε την κεντρική και δυτική Ιαπωνία και κάπως πιο ελαφρά και το Τόκιο, όπου βρισκόμαστε.
Σε κάποιες περιοχές της Ιαπωνίας, που προβλεπόταν να επηρεαστούν περισσότερο, είχε διαταχθεί προληπτικά η εκκένωση από τους κατοίκους τους.
Η Ιαπωνία δοκιμάστηκε υπερβολικά καθ' όλη σχεδόν την διάρκεια του προηγούμενου καλοκαιριού από σεισμούς, τυφώνες και πλημμύρες, που μέσα στο καταστροφικό τους έργο άφησαν πίσω τους και αρκετές ανθρώπινες απώλειες.
Ευτυχώς την επισκεφθήκαμε σ΄ ένα μεσοδιάστημα, που δεν συνέβη τίποτε απ΄όλα αυτά, εκτός από τον ... μικρό αυτό τυφώνα, που πρoκάλεσε τελικά κάποιους τραυματισμούς και καταστροφές κτιρίων.
Είχαμε προγραμματίσει να πάμε στην πόλη Κamakura, λίγα χιλιόμετρα από το Τόκιο, για μια ημερήσια απόδραση.
Ρωτήσαμε τους receptionists του ξενοδοχείου την γνώμη τους. Μας απέτρεψαν να πάμε, γιατί λόγω των ανέμων που θα ξεπερνούσαν τα . . 180Km/h και την πολύ δυνατή βροχή, υπήρχε κίνδυνος να διακοπούν οι συγκοινωνίες.
Όταν τους ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε τουλάχιστον μέσα στο Τόκιο, μας είπαν ότι είναι καλύτερο να μην το κάνουμε γιατί η βροχή θα ήταν "very very heavy", όπως είπε ο ένας από τους δύο, κάνοντας χαρακτηριστικές κινήσεις με τα χέρια του για να μας δείξει πόσο "heavy" θα ήταν!
Έκανα και μία ερώτηση σε σχετικό forum ταξιδιωτών, αλλά οι απαντήσεις ήταν πολύ διαφορετικές.
Άλλοι μας έλεγαν "να πάτε, μια ακόμη βροχή θα είναι" και άλλοι "μην το διανοηθείτε, δεν είναι βροχή, είναι τυφώνας, πάρτε τα κατάλληλα μέτρα, παρακολουθείστε τα δελτία καιρού, απομακρυνθείτε από τις ακτές", κλπ.
Υπερίσχυσε η γνώμη του πάντα λογικού Θανάση και αποφασίσαμε να μείνουμε στο Τόκιο και να πάμε στα μουσεία του Ueno, στην συνοικία ηλεκτρονικών Akihabara και αν μας το επέτρεπε ο τυφώνας, να κάνουμε και μερικές βόλτες ακόμη στην πόλη, που θα την αποχαιρετούσαμε το άλλο απόγευμα, οπότε θα παίρναμε και το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα...
To πρωί ο καιρός ήταν θαυμάσιος και τίποτε δεν προμήνυε τυφώνα. Άρχισα να μετανιώνω που αλλάξαμε τα σχέδια μας.
Πήραμε το μετρό και πήγαμε στην περιοχή Ueno και στο Εθνικό Μουσείο της πόλης.
Είναι το αρχαιότερο και μεγαλύτερο ιαπωνικό μουσείο και στην αρμοδιότητα του, εκτός από το μουσείο του Τόκιο, υπάγονται και άλλα μουσεία της χώρας.
Ιδρύθηκε το 1972 και αρχικά στεγαζόταν στον ναό Yushima Seido και λίγα χρόνια μετά μεταφέρθηκε στο Ueno.
Διαθέτει την μεγαλύτερη συλλογή αρχαιολογικών ευρημάτων και καλλιτεχνικών έργων.
Συνολικά του ανήκουν 110.000 αντικείμενα, 4.000 από τα οποία περιλαμβάνονται στην μόνιμη έκθεση.
Αποτελείται από 6 κτίρια.
Το αρχαιότερο κτίριο Honkan άνοιξε το 1938 και διαθέτει εκθέματα από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και τον 19ο αιώνα. Στα αριστερά του, το κτίριο Hyokeikan,το αρχαιότερο του μουσείου, στο οποίο φιλοξενούνται συνήθως περιοδικές εκθέσεις.
Τα υπόλοιπα κτίρια είναι τα Toyokan, Heisekan και το μινιμαλιστικής αρχιτεκτονικής κτίριο Horyuji Homotsukanu, όπου είδαμε κομψοτεχνήματα ιαπωνικής τέχνης (βάζα, πορσελάνες, αγαλματίδια, κιμονό, σπαθιά, πανώ, παραβάν...) και τέλος έξω από το μουσείο το κτίριο Kuroda Memorial Hall.
 |
| Γιαπωνεζάκια στο μουσείο |
Ώρες εισόδου 9.30 έως 17.00/18.00 τις αργίες και 20.00 τις Παρασκευές, κλειστά τις Δευτέρες.
Τιμή εισιτηρίου: 200 yen.
Στο Ueno είναι συγκεντρωμένα δέκα (!) μουσεία.
Εκτός από το Εθνικό Μουσείο, επισκεφθείτε το μουσείο Shitamachi, το National Museun of Nature and το Science National Museum of Western Art.
Πληροφορίες για το Εθνικό Μουσείο:
https://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_National_Museum
Είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει και γενικά είχε δροσίσει μετά τον αφόρητο καύσωνα των προηγουμένων ημερών.
Aπό το Ueno
κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την Akihabara, την "electric town", όπως ονομάστηκε η συνοικία αυτή μετά τον Β΄Π.Π..
Ήταν αρχικά ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο πώλησης ηλεκτρικών οικιακών συσκευών και μεταπολεμική μαύρη αγορά.
Σήμερα περιλαμβάνει εκατοντάδες πολυώροφα καταστήματα ηλεκτρονικών και μικρότερα καταστήματα, με ό,τι επιθυμεί η ψυχή του σύγχρονου καταναλωτή.
Επιπλέον αποτελεί και πόλο έλξης τουριστών.
Αν έχετε χρόνο, μια βόλτα για να πιάσετε το ρυθμό της δεν βλάπτει...
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στα καταστήματα αυτά, όχι μόνον στην συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και γενικότερα στην Ιαπωνία, βρίσκεις τα πάντα και κάποιες φορές ανακατεμένα. Από τρόφιμα και ρούχα μέχρι ηλεκτρονικά είδη, παιγνίδια και εισιτήρια για το μετρό!
Επίσης τα προϊόντα μπορεί να εκτίθενται δίπλα-δίπλα, αλλά να έχουν πολύ διαφορετική τιμή.
Δηλαδή παιδικές κούκλες, chips και δίπλα ένα ... rolex πολλών χιλιάδων δολαρίων, σε ταπεινή βιτρίνα, μαζί με άλλα ρολόγια πολύ πιο φθηνά!
Οι τιμές, ακόμη και μετά την αφαίρεση του 10% για το tax free, δεν μπορώ να πω ότι είναι και τόσο ελκυστικές ή πολύ διαφορετικές από άλλες χώρες.
Πολύ γνωστά τα πολυκαταστήματα Bic Camera και Laox.
Αγοράσαμε κάποια μικροπράγματα και βγήκαμε στους πλημμυρισμένους από κόσμο (παρά τον αναγγελθέντα τυφώνα) επισκέπτες.
Μια πωλήτρια σε κατάστημα ηλεκτρονικών μας έγραψε στον κινητό της τις λέξεις "today typhoon" και μας είπε να προσέχουμε.
Και τότε άρχισε! Στην αρχή ήταν ο αέρας...Αναποδογύρισε με μιας τις ομπρέλες των γιαπωνέζων που είχαν ανοίξει όλες μαζί με την πρώτη ψιχάλα.
Ο Κωστής είπε "Πως κάνουν έτσι? Σιγά το πράγμα".
Και τότε άρχισε η βροχή!!
Καταρρακτώδης, πυκνή και ζεστή!
Εκτός από τον αέρα και την βροχή, είχε σκοτεινιάσει υπερβολικα, αν και ήταν ακόμη μεσημέρι.
Αρχίσαμε να τρέχουμε από κατάστημα σε κατάστημα και από mall σε mall.
Γίναμε μούσκεμα (παρά τα αδιάβροχα μας) σε ελάχιστα λεπτά.
Σε κάθε κατάστημα που μπαίναμε μας προμήθευαν με πλαστικές σακούλες για να βάλουμε τα βρεγμένα μας (όσα μπορούσαμε δηλαδή...) για να μην γλιστρήσει κάποιος από τα νερά στο πάτωμα.
Η βροχή μούσκεψε μέχρι τα χαρτονομίσματα στο πορτοφόλι μας και ό,τι υπήρχε στις τσέπες μας το διέλυσε!
Εν τω μεταξύ, μπαίνοντας βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο στα καταστήματα, παγώναμε από τον δυνατό κλιματισμό που υπήρχε.
Τσαλαβουτώντας μέσα στα νερά και τρέχοντας από διάβαση σε διάβαση, κάνοντας στάσεις μέσα στις εισόδους των καταστημάτων, όταν η βροχή ήταν υπερβολικά δυνατή, καταφέραμε (αφού μ' αυτόν τον τρόπο γνωρίσαμε και την γειτονική αγορά!) να φθάσουμε αργά το απόγευμα στην στάση του μετρό και να επιτρέψουμε στο ξενοδοχείο μας.
Το άλλο πρωί ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός και ο ήλιος βγήκε και πάλι λαμπρός.
Με το μετρό πήγαμε στο Sinjuku Gyoen National Garden, μια τεράστια όαση στο κέντρο της πολύβουης μητρόπολης.
Είναι το μεγαλύτερο και το δημοφιλέστερο πάρκο του Τόκιο, λίγα λεπτά περπάτημα από τον σταθμό Sinjuku.
Από φεουδαρχική κατοικία αρχικά, μετατράπηκε στη συνέχεια σε βοτανικό κήπο, πριν δοθεί στην αυτοκρατορική οικογένεια το 1903, που το χρησιμοποιούσε για την ψυχαγωγία των επισκεπτών της.
Καταστράφηκε κατά τον Β΄Π.Π. και ξανακτίσθηκε το 1949 ως δημόσιο πλέον πάρκο.
Περιλαμβάνει τρία είδη κήπων: Τον παραδοσιακό ιαπωνικό, τον αγγλικό και τον γαλλικό κήπο.
Ο υπόλοιπος χώρος καταλαμβάνεται από δασωμένες εκτάσεις, εστιατόριο, γραφείο πληροφοριών, ένα μεγάλο θερμοκήπιο και γκαλερί τέχνης.
Ήταν η τελευταία ωραία εικόνα μας από την Ιαπωνία...
Εκεί ίσως έβγαλα την πιο αγαπημένη μου φωτογραφία του ταξιδιού, γιατί ταιριάζει με την ηρεμία και τον ιδιαίτερο ψυχισμό των Ιαπώνων, που ενώ ζούνε συχνά με εξοντωτικούς ρυθμούς, έχουν τον τρόπο να είναι τόσο ήρεμοι...
Ώρες λειτουργίας: 9.00 έως 16,30, κλειστά την Δευτέρα.
Τιμή εισιτηρίου: 200 yen.
Πληροφορίες για το πάρκο:
https://en.wikipedia.org/wiki/Shinjuku_Gyo-en
Στο Τόκιο θα πρόσθετα να επισκεφθείτε και τον κήπο Rikugen.
Τι μου έκανε εντύπωση στην Ιαπωνία?
Η ευγένεια και η αλληλοβοήθεια, αρετές που καλλιεργούνται από μικρή ηλικία.
Το χαμόγελο.
Οι υποκλίσεις: Από τους ελεγκτές στα βαγόνια του τρένου (που χαιρετούσαν έτσι τους επιβάτες, όταν τελείωναν τον έλεγχο), από τους πωλητές και τους ταμίες στα καταστήματα, από τους υπαλλήλους στα γραφεία πληροφοριών.
Οι Ιάπωνες δεν αγαπούν τις χειραψίες και γενικά το σωματικό άγγιγμα.
Η έλλειψη κάδων απορριμάτων στους δρόμους. Είναι αγένεια να τρώει κάποιος στο δρόμο, έτσι δεν υπάρχουν σκουπίδια και δεν χρειάζονται οι κάδοι. Είδαμε αρκετές πινακίδες με την προτροπή "Πάρτε τα σκουπίδια στο σπίτι σας!"
Μπροστά από κτίρια κατοικιών είδαμε μεταλλικούς σταθερούς κάδους.
Υπάρχουν όμως στους δρόμους πάμπολλοι αυτόματοι πωλητές αναψυκτικών, νερών κλπ. που μας ανακούφιζαν από τον καύσωνα.
Επίσης δεν υπάρχουν παγκάκια. Οι Ιάπωνες έχουν τους δρόμους μόνο για περπάτημα.
Φυσικά η καταπληκτική οργάνωση και η τάξη.
Στις δημόσιες υπηρεσίες, στις τράπεζες, στις μεταφορές, στις μετακινήσεις στην πόλη, στα καταστήματα, παντού.
Περιμένεις να πληρώσεις πίσω από μια συγκεκριμένη γραμμή και δεν πλησιάζεις το ταμείο, αν δεν τελειώσει αυτός που εξυπηρετείται.
Στις αποβάθρες των τρένων οι επιβάτες περιμένουν στη σειρά και σε συγκεκριμένο σημείο μπροστά από την πόρτα που θα τους οδηγήσει στο βαγόνι τους.
Η ύπαρξη ειδικών ξενοδοχείων και βαγονιών στο τρένο αποκλειστικά για γυναίκες!
Η απαγόρευση της χρήσης του κινητού σε τρένα, μετρό, λεωφορεία και άλλα μέσα μεταφοράς.
Για κάπνισμα ούτε λόγος....
Οι επιτoίχιοι φορτιζόμενοι φακοί led σε δωμάτια ξενοδοχείων για την περίπτωση του σεισμού. Γενικά τα μέτρα ασφαλείας, οι σχετικές οδηγίες και πινακίδες στους δημόσιους χώρους, η προστασία και ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής.
Το 90% των Ιαπώνων που συναντήσαμε γνώριζε αγγλικά, παρά την αντίθετη πληροφόρηση που είχαμε!
Τα καταστήματα με ηλεκτρονικά παιγνίδια, με τον εκκωφαντικό θόρυβο, όπου συχνά οι πελάτες είναι μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας!
Ο ύπνος σε δημόσιους χώρους, το λεγόμενο inemuri.
Κάποιοι, νέοι εργαζόμενοι κυρίως κατά την επιστροφή τους από την δουλειά, κοιμούνται ακόμη και ..όρθιοι στο μετρό, κρατημένοι από τις χειρολαβές.
Ομολογώ ότι το ενστερνίστηκα απόλυτα, τουλάχιστον σε τρένα, αεροπλάνα και λεωφορεία, βλέπετε η κούραση...
Η αγάπη για την καθαριότητα. Όλα λάμπουν...
Σε δοκιμαστήριο πολυκαταστήματος που μπήκα, έπρεπε να βγάλω τα παπούτσια μου και να φορέσω ειδικό σκούφο!
Όλοι οι Ιάπωνες είναι αδύνατοι!
Επίσης είναι πεντακάθαροι. Οι νέοι εργαζόμενοι άντρες με κάτασπρα κολλάρα και εκθαμβωτικά γυαλισμένα παπούτσια και οι νεαρές εξαιρετικά καλοντυμένες και μακιγιαρισμένες.
Δεν είναι αποδεκτά τα tatoo. Ούτε τα γένια στους άντρες!
Δεν είδαμε άστεγους. Διαβασα ότι κάποιοι συγκεντρώνονται το βράδυ στο πάρκο του Ueno.
Επίσης μας έκανε εντύπωση ότι παρόλο που οι Ιάπωνες έχουν σκληρό ωράριο, δεν τους λείπει η διασκέδαση, ούτε η διάθεση για shopping.
Ειδικά το Τόκιο δεν κοιμάται ποτέ: Μπαρ, εστιατόρια και καταστήματα στις κεντρικές περιοχές είναι ανοικτά όλο το 24ωρο!
Γραφικές εικόνες ειδικών υπαλλήλων με λευκά γάντια να σπρώχνουν τους επιβάτες για να χωρέσουν στα βαγόνια του μετρό δεν συναντήσαμε πουθενά. Η ροή ήταν φυσιολογική ακόμη και στις ώρες αιχμής. Τις περισσότερες φορές βρίσκαμε θέσεις να καθίσουμε.
🎎🎎🎎🎎
Η Ιαπωνία, χώρα με μεγάλες ενδιαφέρουσες αντιθέσεις και με ευγενέστατο και περιποιητικό προς τους ξένους λαό, πιστεύω ότι θα ευχαριστήσει τον επισκέπτη της.
Έχει ένα από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα παγκοσμίως, από τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών και γενικά εγκληματικότητας και το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
Διατηρεί σύγχρονο και πολυάριθμο στρατό για την άμυνα και την διατήρηση της ειρήνης.
*************
Θέλω να επισημάνω ότι βλέποντας τις φωτογραφίες μου, ίσως σας δοθεί η εντύπωση ότι πρόκειται για μια εξωτική χώρα.
Είναι, κατά μία έννοια, εξωτική (εξ άλλου βρίσκεται στην Ασία), αλλά μην περιμένετε να δείτε πόλεις εξ ολοκλήρου γραφικές. Υπάρχουν σίγουρα περιοχές πόλεων, που διατηρούν την παράδοση και τα αρχικά κτίσματα και είναι υπέροχες, αλλά η παλιά Ιαπωνία έχει τελειώσει από το 1965, που άρχισε η τεχνολογική επανάσταση...
Ωστόσο τεχνολογία και παράδοση πάνε μαζί και το μείγμα είναι εντυπωσιακό.
Εκπλήξεις σε περιμένουν σε κάθε γωνιά και όσες, ελάχιστες, φορές δεν είχα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή μου, το μετάνιωσα...
***************************
Με το τρένο Narita Express Nex από τον Tokyo Station είμαστε σε μία ώρα στο διεθνές αεροδρόμιο Narita.
Προσοχή να κάνετε κράτηση θέσεων, αλλιώς δεν θα σας δεχθούν στο τρένο.
Μετά από στάση στα Εμιράτα και στην Αθήνα, σχεδόν είκοσι τέσσερις (!!) μετά, είμαστε την επόμενη ημέρα στο σπίτι μας, απόλυτα ικανοποιημένοι, γεμάτοι χαρά και εμπειρίες από το ταξίδι μας στη χώρα του Ανατέλλοντος 'Ηλιου!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου