BIARRITZ (308 ΧΛΜ)
Συνεχίσαμε για το Biarritz, όπου υπολογίζαμε να φθάσουμε το μεσημέρι.
Προηγουμένως κάναμε μια στάση στην BAYONNE (Baiona, στα βασικά).
Μικρή πόλη, με πληθυσμό 52.000 κατοίκους, στην Νοτιοδυτική Γαλλία, στην πολιτιστική περιοχή των Βάσκων και στην συμβολή των ποταμών Adour και Νiva.
Ήταν μια από τις πολύ ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού μας, αφού η πόλη είναι πραγματικά πανέμορφη.
Επιπλέον ήταν η πρώτη επαφή μας με το βασκικό πνεύμα, που αντανακλάται στα κόκκινα δοκάρια των παραδοσιακών κτιρίων και στα κρεμασμένα από τα μπαλκόνια των σπιτιών μαντήλια στο χρώμα της καρδιάς.
Ξεκινήσαμε με βόλτες στην Petit Bayonne, με τα παραδοσιακά σπίτια με τα κόκκινα και γαλάζια παραθυρόφυλλα, όπου μια παρέα βραζιλιάνων έδινε παράσταση capoeira και συνεχίσαμε στην παλαιότερη συνοικία της πόλης, την Grande Bayonne, με κυριότερο αξιοθέατο τον καθεδρικό, του οποίου το εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο έχει ξεχωριστή είσοδο.
Είδαμε επίσης το μουσείο Βάσκων, το Atelier du Chocolat και τέλος τον εμπορικό δρόμο Rue d' Espagne.
Εγκαταλείψαμε την Bayonne, την πρωτεύουσα της γαλλικής χώρας των Βάσκων για τον τελικό προορισμό της ημέρας, το Biarritz.
To διαμέρισμα μας βρισκόταν εκτός κέντρου, στην παραλία Milady.
Με λεωφορείο κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης.
Το Biarritz βρίσκεται στον Βισκαϊκό κόλπο, στην γαλλική χώρα των Βάσκων και είναι συνώνυμο της κομψότητας και του στυλ της ανώτερης τάξης.
Θερινός προορισμός της αυτοκράτειρας Ευγενίας, συζύγου του Ναπολέοντα ΙΙΙ, που το μετέτρεψε από ταπεινό ψαροχώρι σε κοσμοπολίτικο θέρετρο της μόδας.
Σήμερα θεωρείται η Καλιφόρνια της Γαλλίας, ο παράδεισος των surfers, που περιμένουν υπομονετικά στην παραλία με την σανίδα τους το τέλειο κύμα!
Στην Grande Plage, o αέρας ήταν δυνατός και τα σύννεφα απειλητικά, αλλά ευτυχώς αποφύγαμε την βροχή.
Οι ναυαγοσώστες βρίσκονται εκεί από τον Μάϊο μέχρι τον Οκτώβριο, με δεδομένο ότι κάποιες φορές η κολύμβηση και τα θαλάσσια αθλήματα είναι εκεί επικίνδυνα και επομένως απαγορευτικά.
Το Hotel du Palais και ο φάρος στην άκρη της είναι τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της μεγάλης παραλίας.
Απαραίτητη η περατζάδα στην Quai de la Plage.
Συνεχόμενη η παραλία Miramar, με τις πολύχρωμες vintage τέντες της.
Κάναμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο και αφού απολαύσαμε τσάι και βουτήματα στο γνωστό για τα εκλαίρ του και άλλες γλυκές αμαρτίες, τειοπιείο Miremont (την παλιότερη επιχείρηση της πόλης, που στεγάζεται σε κτίριο του 17ου αιώνα) , περπατήσαμε μέχρι το Rocher de la Vierge, βράχο με το λευκό άγαλμα της Παρθένου Μαρίας και την πεζογέφυρα Passerelle Eiffel, απολαμβάνοντας στην διαδρομή υπέροχες όψεις της πόλης και της ακτογραμμής.
Πρόταση για διαμονή: Studio rue de Madrid, plage de la Milady
SAN SEBASTIAN (50 ΧΛΜ)
Και νάμαστε την επόμενη, σε λίγα μόνο χιλιόμετρα στην Βόρεια Ισπανία και στο San Sebastian (στα βασκικά Donostia), στην αυτόνομη κοινότητα της χώρας των Βάσκων, με πληθυσμό 200.000 περίπου κατοίκους.
Το περίμενα με μεγάλη χαρά.
Τελικά, όπως αποδείχτηκε, καμία από τις διηγήσεις φίλων που το επισκέφθηκαν, καμία διθυραμβική κριτική στο διαδίκτυο δεν αποτυπώνει την ομορφιά του..
Αφού παραλάβαμε το δωμάτιο μας σε πολύ βολικό, κεντρικό σημείο, βγήκαμε ανυπόμονοι έξω.
Είχαμε βέβαια ολόκληρη την ημέρα στην διάθεσή μας, αλλά φοβόμουν ότι μετά βίας θα καταφέρναμε να δούμε τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.
Ξεκινήσαμε από τις τρεις - από τις έξι συνολικά- γέφυρες στον ποταμό Urumeo, την εντυπωσιακή Maria Christina, με τους τέσσερις οβελίσκους της, την αρχαιότερη και εξ ίσου όμορφη Santa Catalina, και την αγαπημένη μου Zurriola, με τους art deco φανοστάτες της.
Ξεχωρίζει στις όχθες του ποταμού το μεγαλοπρεπές Hotel Maria Christina.
Σταματήσαμε για λίγο στην πρώτη από την τρεις παραλίες της πόλης Zuriolla και συνεχίσαμε στην πολύβουη παλιά πόλη (Parte Vieja).
Είδαμε το Δημαρχείο (1882-1887), το Μουσείο San Telmo, τον καθεδρικό Buen Pastor (παίρνοντας συγχρόνως μια πρώτη γεύση από τα πολυάριθμα pintxos bars -τα βασκικά tapas bars- γύρω του), την πιο γνωστή πλατεία της πόλης Constitucion και περπατήσαμε στα γραφικά στενά δρομάκια.
Από την πλατεία Zuloaga πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για το βουνό Urgull.
Στο ψηλότερο σημείο του, το κάστρο Mota και το άγαλμα του Χριστού, Christo de la Mota, που ατενίζει από ψηλά την πόλη.
"Αστικό είναι το βουνό, δεν είναι πολύ ανηφορικό", μας είπε η ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο, αλλά η ανάβαση ήταν τελικά για γενναίους (!), μια από τις πρώτες που είχαμε στο ταξίδι μας (και είχαμε πολλές..).
Άξιζε η ανάβαση όμως και η θέα καταπληκτική.
Ειδικά αυτή της μεγαλύτερης και πιο διάσημης παραλίας της πόλης, της Playa Concha, που βρίσκεται μεταξύ του λιμανιού και του ποταμού Urumeo και θεωρείται, όχι άδικα, ως η ωραιότερη αστική παραλία της Ευρώπης.
Δυτική επέκταση της, η Playa Ondarreta, που έχει και αυτή τους θαυμαστές της.
Χαρακτηριστικό κτίριο της παραλίας Concha, το Palacio Miramar (1893).
Μεσημερινή σιέστα και ξεκινήσαμε για την ωραιότερη θέα της πόλης από το άλλο βουνό της, το Igueldo.
Με το λεωφορείο νούμερο 16 και μετά με το ιστορικό τελεφερίκ, που λειτουργεί από το 1912, φθάσαμε στο πανοραμικό σημείο, κάτι σαν βεράντα μπροστά από παρακείμενο ξενοδοχείο.
Η θέα σου κόβει την ανάσα, μια από τις καλύτερες που είδαμε στα ταξίδια μας.
Φανταστείτε την πόλη, με τις χρυσές παραλίες της, σαν πέταλο, τα δύο βουνά της να την αγκαλιάζουν και στο κέντρο το νησάκι Santa Clara..
Κάτι ήξεραν οι αριστοκράτες επισκέπτες της....
Στο σημείο λειτουγεί και old fashion πάρκο αναψυχής.
Αφού ανεβήκαμε και στον φάρο, που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο για καλύτερη θέα, εγκαταλείψαμε απρόθυμα το υπέροχο πανόραμα και πήραμε τον δρόμο για το κέντρο.
Απαραίτητη η στάση στο άγαλμα Peine del Viento (Χτένα του Ανέμου) , σύμβολο και αυτό της πόλης, κάτω από το βουνό και στο δυτικό άκρο της Concha, κατασκευασμένο από τον γλύπτη Igueldo Eduardo Clilida, με τα κύματα να σπάνε με μανία πάνω του.
Δυστυχώς και πάνω στην κάμερα μου, με αποτέλεσμα οι λήψεις μου να μην είναι ικανοποιητικές!
Tip: Από το σταθμό του τελεφερίκ, κατεβαίνοντας στρίψτε αριστερά, διασχίστε (με άνεση..), για να κόψετε δρόμο, ένα γήπεδο τένις και θα το βρείτε στ΄ αριστερά μας.
Στο κέντρο και για να κλείσουμε αυτή την υπέροχη ημέρα (μια από τις ωραιότερες του ταξιδιού μας), μας περίμενε η γνωστή βασκική γαστρονομία, τα ωραία ποτά και η κομψή νυκτερινή ζωή της πόλης.
Το Σαν Σεμπαστιάν, γαστρονομικός παράδεισος, κατέχει 16 αστέρια Michelin.
Γεμάτα τα εστιατόρια και τα μπαρ, άπειρες οι γευστικές απολαύσεις, να μην ξέρεις τι να διαλέξεις...
Γνωστό και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που γίνεται εκεί ετήσια.
Στο Σαν Σεμπαστιάν πέρασα πραγματικά ωραία, είναι αδύνατον να μην υποκύψεις στην γοητεία του!
Θα συνιστούσα να περάσετε εκεί τρεις ημέρες, για να έχετε το χρόνο να το απολαύσετε.
Πρόταση για διαμονή: Τα ωραία δωμάτια του καταλύματος Atotxa Rooms, σε στρατηγικό σημείο.
GUERNICA
Την επόμενη συνεχίσαμε για το Bilbao.
Προηγουμένως κάναμε στάση στην ιστορική Guernica, γνωστή από το έργο του Pablo Picasso, που αποτυπώνει την τραγωδία της 26ης Απριλίου 1937, οπότε οι αεροπορικές αεροπορικές δυνάμεις των γερμανών και Ιταλών, υποστηρικτών του Φράνκο, ισοπέδωσαν την πόλη.
Τα μόνα που περισώθηκαν από τον βομβαρδισμό ήταν το Βασκικό Κοινοβούλιο και το δένδρο της Γκουέρνικα, σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία του βασκικού λαού.
Το παλιό υπήρχε εκεί από τον 14ο αιώνα. Φυτεύθηκε νέο μόλις το 2015.
Το πρωτότυπο έργο του Πικάσσο φυλάσσεται στο Μουσείο Reina Sofia Art Museum στην Μαδρίτη.
Στην πόλη δείτε τα μουσεία , Euskal Herria και de la Paz.
Εντυπωσιακή και η εκκλησία Santa Maria.
Κάτι που δεν γνώριζα. Το γρηγορότερο άθλημα στον κόσμο είναι η pelota, με τις μπάλες να κινούνται με ταχύτητα πάνω από 300 χλμ άνα ώρα. Τα γήπεδα για το άθλημα αυτό λέγονται fronton και η πόλη κατέχει το δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Πρόκειται για συνδυασμό handball και squash.
 |
| Wikimedia |
Ακολουθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου