Χορτασμένοι από ύπνο, ξεκινήσαμε με τα πόδια από το ξενοδοχείο μας για τον σταθμό των λεωφορείων, που βρίσκεται κοντά στον καθεδρικό Καζάν. Στόχος μας η μεγαλύτερη, η βαθύτερη, η αρχαιότερη (και πολλά άλλα θα συμπλήρωνα, πάντα στον υπερθετικό βαθμό) λίμνη Βαϊκάλη!
Βγάλαμε εισιτήρια για το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στην πιο κοντινή στο Ιρκούτσκ παραλίμνια πόλη, την Listvyanka, αφού πρώτα θα κάναμε μια στάση στο Taltsy Open Air Museum, στις όχθες του ποταμού Angara.
Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για μεγαλύτερη παραμονή στη λίμνη και για επίσκεψη στο νησί Olkhon, με τον πασίγνωστο βράχο του, έβλημα της Βαϊκάλης.
Το λεωφορείο μας θα έφευγε όμως σε 2 ώρες και έτσι αποφασίσαμε, προκειμένου να κερδίσουμε χρόνο, να μην χρησιμοποιήσουμε τα -ούτως ή άλλως- πάμφθηνα εισιτήρια και να πάρουμε ένα mini bus από την κεντρική αγορά. Από εκεί τα μικρά λεωφορεία φεύγουν με μεγαλύτερη συχνότητα, μιας και αναχωρούν μόλις συμπληρωθούν οι θέσεις. Λεωφορεία αναχωρούν επίσης και από τον σιδηροδρομικό σταθμό.
Μετά από λίγη αναμονή στην ουρά, επιβιβαστήκαμε. Το λεωφορείο, παλιό, σαραβαλάκι, ζέστη πολλή, air condition δεν υπήρχε (Σιβηρία,γαρ!). Μόνο λίγος αέρας, που τα μικρά παράθυρα επέτρεπαν να μπει, που και που μας δρόσιζε. Το μικρό λεωφορείο χοροπηδούσε στον στενό και γεμάτο λακκούβες δρόμο, μια και ο εικοσάχρονος (αλλά έμπειρος, θέλω να πιστεύω!) οδηγός, το έβλεπε σαν αγωνιστικό στο ιδιότυπο δικό του ράλλυ!
Μετά από 40 περίπου λεπτά, με ανακούφιση (!) κατεβήκαμε στο Taltsy Open Air Museum. Ανοικτό μουσείο, όπου έχουν μεταφερθεί απ΄όλη την Σιβηρία αυθεντικά παλιά ξύλινα οικοδομήματα, για να γλυτώσουν από την φθορά του χρόνου. Το αρχαιότερο έκθεμα είναι ένας πύργος-παρατηρητήριο κάστρου.
Αρκετοί επισκέπτες, κυρίως οικογένειες, που έρχονται για πικ νικ, ιππασία, κολύμπι και βόλτες.
Μετά τον, κατά κάποιο τρόπο, "εγκλεισμό" μας στα λίγα τετραγωνικά του κουπέ μας, το σκηνικό μου φάνηκε (και ήταν) ειδυλλιακό: Ο ποταμός Angara, το πράσινο των δένδρων, η ησυχία, η απεραντοσύνη του τοπίου, ο καθαρός αέρας και ο ήλιος.
Πανέμορφα ξύλινα σπίτια με τα γνωστά περίτεχνα παραθυρόφυλλα, χώροι παιχνιδιού, ξυλοπόδαρα,
υπαίθριοι πωλητές σοβιέτ σουβενίρ, μαγαζάκια για φαγητό και ποτό.
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα, απολαύσαμε το τοπίο και ατελείωτες εισπνοές ...καθαρού αέρα και ξεκουραστήκαμε τρώγοντας γευστικό τοπικό παγωτό σ' ένα από τα υπαίθρια μαγαζάκια με παγκάκια και μεγάλα ξύλινα τραπέζια κάτω από τον ίσκιο των δένδρων.
Ξαναβγήκαμε στον δρόμο και πήραμε το επόμενο λεωφορείο. Το ίδιο σκηνικό: Λακκούβες, ένας άλλος εικοσάχρονος "ραλλίστας" και σε λίγο φθάσαμε στην Listvyanka. Κατεβήκαμε στην αρχή του χωριού απέναντι από το Baikal Limnological Museum.
Είναι το ένα από τα τρία παγκοσμίως μουσεία που είναι αφιερωμένα αποκλειστικά σε λίμνη. Υπάρχουν 11 ενυδρεία, με 20 είδη ψαριών. Ξετρελαθήκαμε με τις μασκώτ του μουσείου, τις γλυκύτατες και παιχνιδιάρες φώκιες! Σε άλλες αίθουσες εκτίθενται
παλιές στολές και εξοπλισμός δυτών,
φωτογραφίες του Πούτιν στη λίμνη (!), πολλές πληροφορίες για την λίμνη και τον φυσικό πλούτο της.
Στο υπόγειο έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια προσομοιωτής υποβρυχίου, που σε κατεβάζει εικονικά στο μεγαλύτερο βάθος της λίμνης (1.637 μέτρα) για να βιώσεις την ζωή κάτω από το νερό.
Τελειώνοντας την επίσκεψη στο μουσείο, πήραμε τον ανηφορικό μονοπάτι για τον βράχο Ghersky, το σημείο με την καλύτερη θέα της λίμνης. Το μονοπάτι βρίσκεται πίσω και πάνω από το μουσείο. Αν δεν μπορείτε να το βρείτε, ρωτήστε τους υπαίθριους πωλητές μπροστά από το μουσείο.
Μετά από 20 λεπτά πεζοπορία, βρήκαμε με ευκολία (μια και υπάρχουν κάποιες πινακίδες) τον σταθμό των τελεφερίκ, που σε πηγαίνουν κοντά στον βράχο. Το τελεφερίκ πήγαινε αργά και έτσι μπορούσαμε να απολαύσουμε την διαδρομή. Πράσινο παντού, ροζ και λευκά λουλουδάκια
και η λίμνη είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται. Λίγο ακόμη περπάτημα και το πανόραμα της Βαϊκάλης ορθάνοιχτο μπροστά μας!! Απέραντη, γαλάζια και ήρεμη, όμοια με θάλασσα!!
Γύρω γύρω σε ξύλινούς κορμούς δεμένες πολύχρωμες κορδέλες, έθιμο της θρησκείας των σαμανιστών. Μια από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού μας.....
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια βόλτα στην όχι και πολύ ενδιαφέρουσα Listvyanka, που μας θύμισε ευρωπαϊκές αδιάφορες πανομοιότυπες λουτροπόλεις.
Ενδιαφέροντα σημεία το Retro Park, με παλιά αυτοκίνητα και φωτογραφικές μηχανές και η ψαραγορά.
Πήραμε ταξί, που μας πήγε πρώτα στο σημείο όπου ο ποταμός Angara ενώνεται με την λίμνη,
μετά στο Shaman rock και τέλος στη στάση του λεωφορείου της επιστροφής. Ξανά το γνώριμο σκηνικό: 'Ενας ακόμη νεαρός "ραλλίστας" οδηγός, χοροπηδητό στις λακκούβες και φθάσαμε στο κέντρο του Ιρκούτσκ.
Φαγητό στο γειτονικό εμπορικό κέντρο, όπου αγοράσαμε και τις προμήθειες για το επόμενο διήμερο ταξίδι μας με το το τρένο και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το άλλο πρωί με το θρυλικό κινέζικο τρένο 003/004, θα παίρναμε το δρόμο για το Πεκίνο!!
🏇 Για εκδρομές στη λίμνη, μιάς ή και περισσότερων ημερών, απευθυνθείτε στο πρακτορείο: www.baikaler.com
Στη διεύθυνση αυτή θα βρείτε και πολλές πληροφορίες για τη λίμνη. Εμείς προτιμήσαμε να κάνουμε τη διαδρομή μόνοι μας.
🚴Πληροφορίες για την μετακίνηση στο Ιρκουτσκ και την Βαϊκάλη
www.visit-irkutsk.com
Πίνακας των εκθεμάτων του μουσείου Taltsy,
ώρες εισόδου 10.00-16.00 τον χειμώνα, 10.00-18.00 το καλοκαίρι.
Βγάλαμε εισιτήρια για το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στην πιο κοντινή στο Ιρκούτσκ παραλίμνια πόλη, την Listvyanka, αφού πρώτα θα κάναμε μια στάση στο Taltsy Open Air Museum, στις όχθες του ποταμού Angara.
Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για μεγαλύτερη παραμονή στη λίμνη και για επίσκεψη στο νησί Olkhon, με τον πασίγνωστο βράχο του, έβλημα της Βαϊκάλης.
Το λεωφορείο μας θα έφευγε όμως σε 2 ώρες και έτσι αποφασίσαμε, προκειμένου να κερδίσουμε χρόνο, να μην χρησιμοποιήσουμε τα -ούτως ή άλλως- πάμφθηνα εισιτήρια και να πάρουμε ένα mini bus από την κεντρική αγορά. Από εκεί τα μικρά λεωφορεία φεύγουν με μεγαλύτερη συχνότητα, μιας και αναχωρούν μόλις συμπληρωθούν οι θέσεις. Λεωφορεία αναχωρούν επίσης και από τον σιδηροδρομικό σταθμό.
Μετά από λίγη αναμονή στην ουρά, επιβιβαστήκαμε. Το λεωφορείο, παλιό, σαραβαλάκι, ζέστη πολλή, air condition δεν υπήρχε (Σιβηρία,γαρ!). Μόνο λίγος αέρας, που τα μικρά παράθυρα επέτρεπαν να μπει, που και που μας δρόσιζε. Το μικρό λεωφορείο χοροπηδούσε στον στενό και γεμάτο λακκούβες δρόμο, μια και ο εικοσάχρονος (αλλά έμπειρος, θέλω να πιστεύω!) οδηγός, το έβλεπε σαν αγωνιστικό στο ιδιότυπο δικό του ράλλυ!
Μετά από 40 περίπου λεπτά, με ανακούφιση (!) κατεβήκαμε στο Taltsy Open Air Museum. Ανοικτό μουσείο, όπου έχουν μεταφερθεί απ΄όλη την Σιβηρία αυθεντικά παλιά ξύλινα οικοδομήματα, για να γλυτώσουν από την φθορά του χρόνου. Το αρχαιότερο έκθεμα είναι ένας πύργος-παρατηρητήριο κάστρου.
Αρκετοί επισκέπτες, κυρίως οικογένειες, που έρχονται για πικ νικ, ιππασία, κολύμπι και βόλτες.
Μετά τον, κατά κάποιο τρόπο, "εγκλεισμό" μας στα λίγα τετραγωνικά του κουπέ μας, το σκηνικό μου φάνηκε (και ήταν) ειδυλλιακό: Ο ποταμός Angara, το πράσινο των δένδρων, η ησυχία, η απεραντοσύνη του τοπίου, ο καθαρός αέρας και ο ήλιος.
Πανέμορφα ξύλινα σπίτια με τα γνωστά περίτεχνα παραθυρόφυλλα, χώροι παιχνιδιού, ξυλοπόδαρα,
υπαίθριοι πωλητές σοβιέτ σουβενίρ, μαγαζάκια για φαγητό και ποτό.
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα, απολαύσαμε το τοπίο και ατελείωτες εισπνοές ...καθαρού αέρα και ξεκουραστήκαμε τρώγοντας γευστικό τοπικό παγωτό σ' ένα από τα υπαίθρια μαγαζάκια με παγκάκια και μεγάλα ξύλινα τραπέζια κάτω από τον ίσκιο των δένδρων.
Ξαναβγήκαμε στον δρόμο και πήραμε το επόμενο λεωφορείο. Το ίδιο σκηνικό: Λακκούβες, ένας άλλος εικοσάχρονος "ραλλίστας" και σε λίγο φθάσαμε στην Listvyanka. Κατεβήκαμε στην αρχή του χωριού απέναντι από το Baikal Limnological Museum.
Είναι το ένα από τα τρία παγκοσμίως μουσεία που είναι αφιερωμένα αποκλειστικά σε λίμνη. Υπάρχουν 11 ενυδρεία, με 20 είδη ψαριών. Ξετρελαθήκαμε με τις μασκώτ του μουσείου, τις γλυκύτατες και παιχνιδιάρες φώκιες! Σε άλλες αίθουσες εκτίθενται
παλιές στολές και εξοπλισμός δυτών,
Στο υπόγειο έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια προσομοιωτής υποβρυχίου, που σε κατεβάζει εικονικά στο μεγαλύτερο βάθος της λίμνης (1.637 μέτρα) για να βιώσεις την ζωή κάτω από το νερό.
Μετά από 20 λεπτά πεζοπορία, βρήκαμε με ευκολία (μια και υπάρχουν κάποιες πινακίδες) τον σταθμό των τελεφερίκ, που σε πηγαίνουν κοντά στον βράχο. Το τελεφερίκ πήγαινε αργά και έτσι μπορούσαμε να απολαύσουμε την διαδρομή. Πράσινο παντού, ροζ και λευκά λουλουδάκια
και η λίμνη είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται. Λίγο ακόμη περπάτημα και το πανόραμα της Βαϊκάλης ορθάνοιχτο μπροστά μας!! Απέραντη, γαλάζια και ήρεμη, όμοια με θάλασσα!!
Ενδιαφέροντα σημεία το Retro Park, με παλιά αυτοκίνητα και φωτογραφικές μηχανές και η ψαραγορά.
Πήραμε ταξί, που μας πήγε πρώτα στο σημείο όπου ο ποταμός Angara ενώνεται με την λίμνη,
μετά στο Shaman rock και τέλος στη στάση του λεωφορείου της επιστροφής. Ξανά το γνώριμο σκηνικό: 'Ενας ακόμη νεαρός "ραλλίστας" οδηγός, χοροπηδητό στις λακκούβες και φθάσαμε στο κέντρο του Ιρκούτσκ.
Φαγητό στο γειτονικό εμπορικό κέντρο, όπου αγοράσαμε και τις προμήθειες για το επόμενο διήμερο ταξίδι μας με το το τρένο και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το άλλο πρωί με το θρυλικό κινέζικο τρένο 003/004, θα παίρναμε το δρόμο για το Πεκίνο!!
🏇 Για εκδρομές στη λίμνη, μιάς ή και περισσότερων ημερών, απευθυνθείτε στο πρακτορείο: www.baikaler.com
Στη διεύθυνση αυτή θα βρείτε και πολλές πληροφορίες για τη λίμνη. Εμείς προτιμήσαμε να κάνουμε τη διαδρομή μόνοι μας.
🚴Πληροφορίες για την μετακίνηση στο Ιρκουτσκ και την Βαϊκάλη
www.visit-irkutsk.com
Πίνακας των εκθεμάτων του μουσείου Taltsy,
ώρες εισόδου 10.00-16.00 τον χειμώνα, 10.00-18.00 το καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου