ΥΠΕΡΣΙΒΗΡΙΚΟΣ-ΥΠΈPMΟΓΓΟΛΙΚΟΣ, Ημέρα 15η, Πεκίνο, Στην απαγορευμένη πόλη και σε άλλα πολλά!!




     Ξυπνήσαμε κάτω από το γκρι πέπλο του νέφους που συνήθως σκεπάζει το Πεκίνο...
  Αποφασισμένοι να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα μας με ή και χωρίς wifi σύνδεση στο κινητό μας (είχαμε προγραμματίσει να πάμε το απόγευμα στον κινέζο φίλο μας για να αγοράσουμε την 4g κάρτα) πήραμε το μετρό και στην πρώτη μόλις στάση  κατεβήκαμε στην μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου, την Tiananmen. 
  Με έκταση 440.000 τετραγωνικά μέτρα, υπήρξε το σκηνικό των σημαντικότερων γεγονότων της χώρας και των μεγαλύτερων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Εκτός Κίνας γνωστή για την αιματηρή σφαγή του 1989.



  Μικρή βόλτα και  κατευθυνθήκαμε όλο προσμονή προς την Απαγορευμένη Πόλη! 
Είχα προσπαθήσει να αγοράσω εισιτήρια από το διαδίκτυο, αλλά αυτά πωλούνται μόνον στο επίσημο site, όπου δεν υπάρχει αγγλική έκδοση και επιπλέον πληρώνονται μόνο με την κάρτα Alipay. 
 Έτσι είχα ένα μικρό άγχος για την ουρά στα εκδοτήρια. Ευτυχώς οι ουρές δεν ήταν μεγάλες. Επιπλέον εκεί διαπιστώσαμε για πρώτη φορά (και πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε) ότι οι κινέζοι διαχειρίζονται με ένα μαγικό τρόπο τις ουρές. Όταν τις βλέπεις, τρομοκρατείσαι, αλλά σε λίγα λεπτά, το πολύ σε ένα εικοσάλεπτο, έχεις εξυπηρετηθεί.

 Με το εισιτήριο στα χέρι, πανευτυχής, με την καρδιά να χτυπά δυνατά, πέρασα την κεντρική πύλη. Το πρώτο που σκέφθηκα ήταν: Ναι, είμαστε πολύ τυχεροί που αντικρίζαμε ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα στον κόσμο!
 Μετά έμεινα να κοιτάζω τις σκεπές, τις γέφυρες, τις περίτεχνες διακοσμήσεις, τις σκάλες, το πλήθος.... 

  Εκατοντάδες τουρίστες, όλοι σχεδόν κινέζοι. Στην Κίνα μας έκανε εντύπωση που σε όλες τις διαδρομές και τις επισκέψεις μας, ακόμη και στα πιο γνωστά αξιοθέατα, οι δυτικοί ήταν ελάχιστοι ανάμεσα στο πλήθος των κινέζων. Μπορεί να περπατούσαμε για χιλιόμετρα και να μην βλέπαμε κανέναν. Όταν συναντούσαμε κάποιον, χαμογελούσαμε και χαιρετούσε ο ένας τον άλλο! Τέτοια έκπληξη και χαρά!

  Από το 2012 η Απαγορευμένη Πόλη δέχεται ανά μέσο όρο 15.000.000 επισκέπτες ετησίως!
  Για 500 χρόνια, αδιάβατη για τους κοινούς θνητούς,  ήταν η κατοικία των αυτοκρατόρων της Κίνας και των υπηρετών τους. 980 κτίρια, 72.000 τετραγωνικά μέτρα, ασύλληπτο το μέγεθος και το μεγαλείο της!










Μια ομάδα από νεαρές κινέζες, ντυμένες με παραδοσιακά ρούχα, πέρασε από μπροστά μας.


Δεκάδες αστυνομικοί έδιναν οδηγίες τους επισκέπτες και τους τακτοποιούσαν σε ουρές, ενώ από μεγάφωνα στις γωνιές ακούγαμε τις ίδιες 2-3 λέξεις, προφανώς ήταν εντολή να περπατήσουμε ή κάτι σχετικό. Αυτό το συναντήσαμε συχνά στα πολυσύχναστα μέρη στην Κίνα.

 Σειρά είχε το Jingsahan Park, το αυτοκρατορικό πάρκο στα βόρεια της Απαγορευμένης Πόλης. Από τον τεχνητό του λόφο, μπορείς να έχεις την καλύτερη θέα της Απαγορευμένης Πόλης, με τις εκατοντάδες κοκκινωπές στέγες να απλώνονται κάτω από τα πόδια σου!





  Ναι, είχαμε πάρει φόρα! Είχαμε κερδίσει τον χαμένο χρόνο της προηγούμενης ημέρας και συνεχίζαμε!

  Το μετρό του Πεκίνου είναι ακριβές, πεντακάθαρο, εξυπηρετικό και ασφαλές, με ελέγχους επιβατών και αποσκευών σε κάθε είσοδο. Ωστόσο αποφασίσαμε να κινούμαστε πλέον και  με ταξί, μια και ήταν πάμφθηνα και με το μετρό καταναλώναμε αρκετό χρόνο με το περπάτημα στις σκάλες, τις αλλαγές των γραμμών (13 στο σύνολο!) και την αναμονή στις πλατφόρμες.  Όλα τα ταξί που  πήραμε στην Κίνα, εκτός αυτό της προηγούμενης νύχτας, είχαν ταξίμετρο. Οι ταξιτζήδες δεν γνωρίζουν αγγλικά, γι' αυτό ειχαμε αποθηκεύσει στο κινητό εικόνες των αξιοθέατων, που θέλαμε να επισκεφθούμε. Έτσι η συνεννόηση έγινε ευκολότερη.

  Στη συνέχεια πήγαμε στο Lama Temple. Αν έχετε χρόνο για ένα μόνο τέμπλο στο Πεκίνο, αυτό είναι το καλύτερο! Πανέμορφες σκεπές, τοιχογραφίες, αψίδες, έντονα χρώματα, λουλούδια. Είναι το πιο γνωστό θιβετιανό βουδιστικό τέμπλο εκτός Θιβέτ.










  Επόμενη στάση τα hutongs. Μικρά δρομάκια, γκρίζα μικρά σπίτια με αυλές. Bρίσκονται στην Bόρεια Κίνα και κυρίως στο Πεκίνο και θεωρούνται χαρακτηριστικά δείγματα της πραγματικής κουλτούρας του. Εκατοντάδες υπήρχαν γύρω από την Απαγορευμένη πόλη.
 Από τον εικοστό αιώνα άρχισαν να κατεδαφίζονται για να δώσουν θέση στις λεωφόρους και τα πανύψηλα κτίρια του κέντρου. Ευτυχώς όμως σώθηκαν αρκετά και αποτελούν πόλο έλξης για τους επισκέπτες, που τα θεωρούν ισάξια των μεγάλων αξιοθέατων της πόλης.


 Και για το τέλος, το Temple of Heaven, που δεν είχαμε καταφέρει να δούμε την προηγούμενη ημέρα.
   Ο μοναδικός στρογγυλός ναός, σύμβολο του Πεκίνου. Αυτοκρατορικό σύμπλεγμα από θρησκευτικά κτίρια, ταοϊστικό τέμπλο, όπου οι αυτοκράτορες των δυναστειών Ming και Qing προσερχόταν για την ετήσια τελετή προσευχής στον Ουρανό για καλή συγκομιδή.




 Μια χαριτωμένη κινεζούλα με αφοπλιστική άνηση φωτογράφιζε με την τελευταίας τεχνολογίας κάμερα της, τεράστια για το μπόϊ της!







  Αργά το απόγευμα γυρίσαμε στο διαμέρισμα μας. Επίσκεψη στο super market του γειτονικού mall για αγορά προμηθειών. Κάπως δύσκολο για εμάς τους μεσογειακούς να ψωνίσουμε στο Πεκίνο, πολύ διαφορετικά τα τρόφιμα από αυτά που συνήθως συναντάμε στην Ευρώπη, ακόμη και στην Αμερική. Ωστόσο ...ξετρυπώσαμε φρούτα και λαχανικά,  είδη για το πρωινό, κρεατικά, γιαουρτάκια

και ένα ανοιχτόχρωμο..καρπούζι!


  Ο Θανάσης με τον Κωστή πήγαν στην Wangfujing street για να αγοράσουν την περιβόητη κάρτα και εγώ τους ετοίμασα ..κινέζικο δείπνο, όλο χαρά για το πόσο βολικά μας είχαν έλθει τα πράγματα.
 Τελευταίο καθήκον να εντοπίσουμε το γειτονικό ξενοδοχείο, όπου είχαμε ραντεβού νωρίς το άλλο πρωί με ένα τοπικό πρακτορείο, για την οργανωμένη μας εξόρμηση στο Σινικό Τείχος!
  Ευχαριστημένοι, πέσαμε για ύπνο, αφού ρίξαμε μια τελευταία ματιά στο φωταγωγημένο Πεκίνο  από την τζαμαρία του δωματίου μας.
    Ελλάς-Κίνα 1-0!!!

Χάρτες κ πληροφορίες για το μετρό.

Για ωράρια κ τιμές  εισιτηρίων για την απαγορευμενη πόλη.

Για το Jingshan park. https://www.travelchinaguide.com/attraction/beijing/jingshan.htm

Για το Lama temple.

Για το Temple of heaven.

Δεν υπάρχουν σχόλια: