My travels to the world: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ (ΤΟΥΡΚΙΑ)

Η επιλογή του ταξιδιού έγινε μέσα σε λίγες μόνο ώρες.

Τι πιο ευχάριστο από ένα τετραήμερο στην Κωνσταντινούπολη, την πόλη που θεωρείται από πολλούς η ομορφότερη παγκοσμίως!

Τρίτη φορά και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε μέρη που δεν είχαμε δει τις άλλες φορές, αλλά και να περπατήσουμε ξανά σ' αυτά που αγαπάμε.

Πρώτη στάση η Παναγία των Βλαχερνών, με αρκετούς Έλληνες επισκέπτες να βιώνουν την ιερότητα και την μυσταγωγία του χώρου.

Το αρχικό κτίσμα, που είχε μάλλον ξύλινη σκεπή, δεν διασώθηκε. Μετά την άλωση ήταν ερειπωμένο. Το κτίσμα αγόρασε από τον Οθωμανό ιδιοκτήτη του μια συντεχνία γουναράδων που ανήγειρε τον ναό πάνω από το αγίασμα που σώζεται μέχρι σήμερα.

Με ταξί (πάμφθηνο αυτόν τον καιρό, λόγω της μεγάλης πτώσης της τουρκικής λίρας) κατευθύνθηκαμε στο εντυπωσιακό και κομψότατο ανάκτορο Ντολμά Μπαχτσέ.

Κτίστηκε από το Σουλτάνο Αμπντούλ Μετζίτ στα μέσα του 19ου αιώνα και αποτέλεσε το διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1856 μέχρι το 1922, με εξαίρεση το διάστημα μεταξύ 1889 και 1909 που χρησιμοποιήθηκε αν' αυτού το ανάκτορο Γιλντίζ. Βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου και καλύπτει μία έκταση 110.000 τ.μ. .

Σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Καραμπέτ και Νικογιός Μπαλιάν. Τον εσωτερικό διάκοσμο του ανακτόρου ανέλαβε ο Γάλλος διακοσμητής Σεσάν, ενώ στη διακόσμησή του συμμετείχαν και αρκετοί ακόμη Ευρωπαίοι καλλιτέχνες. Περιλαμβάνει περίπου 250 πολυτελή δωμάτια, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το ξύλινο δάπεδό του που μοιάζει με ψηφιδωτό. Στην αίθουσα του θρόνου υπάρχει ένας τεράστιος κρυστάλλινος πολυέλαιος βάρους 3,5 τόνων που γεμίζει αντανακλάσεις το χώρο και οι τοίχοι είναι στολισμένοι με έργα τέχνης- δώρα διάφορων επισκεπτών του Σουλτάνου. Όλη η επίπλωση, τα χαλιά, ακόμη και οι κουρτίνες της εποχής εκείνης έχουν διατηρηθεί.

Από το 1960 λειτουργεί ως μουσείο. Επιπλέον αποτέλεσε την τελευταία κατοικία του Κεμάλ Ατατούρκ, που πέθανε εκεί στις 10 Νοεμβρίου του 1938.

Από μακριά είδαμε το όμορφο ρολόι του,

περάσαμε τον έλεγχο ασφαλείας και πήγαμε προς το χώρο του χαρεμιού, που πραγματικά μας εντυπωσίασε.

Οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται στους εσωτερικούς χώρους και έτσι περιόρισα τις λήψεις μου στους υπέροχους κήπους και κυρίως στις περίτεχνες και ονειρικές πόρτες που πότε ορθάνοικτες και πότε μισόκλειστες βλέπουν στον Βόσπορο....

Συνεχίσαμε με τα πόδια μέχρι το παλάτι-ξενοδοχείο Σιραγκάν, εξαιρετικό οικοδόμημα, με εκπληκτική θέα στον Βόσπορο. Το παλάτι, που χτίστηκε από τον Σουλτάνο Abdulaziz , σχεδιάστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Nigoğayos Balyan και κατασκευάστηκε από τους γιους του Sarkis και Hagop Balyan μεταξύ 1863 και 1867. Από το 1989 λειτουργεί ως ξενοδοχείο.

Και κλείσαμε την πρώτη μέρα μας στην πόλη με επίσκεψη στην συνοικία Ortaköy και το ομώνυμο τέμενος, μια ζωντανή περιοχή που συγκεντρώνει πολύ κόσμο, κυρίως οικογένειες με μικρά παιδιά.

To Ορτάκιοϊ (στα τουρκικά Ortaköy και στα ελληνικά Μεσάχωρο ή Μεσαχώρι), βρίσκεται στην ευρωπαϊκή όχθη του κάτω Βοσπόρου, στα όρια της περιοχής Μπεσίκτας. Το τούρκικο όνομά του, που μεταφράζεται σε Μεσοχώρι, οφείλεται στη θέση του ανάμεσα στο κάστρο Ρούμελι Χισάρ και στο Κουρού Τσεσμέ, ή Ξηροκρήνη. Εκεί γευτήκαμε και την σπεσιαλιτέ kumbir, ψητή πατάτα με οτιδήποτε άλλο υλικό βάλει ο νους σας!

Την δεύτερη ημέρα του ταξιδιού μας (με μια πικρή γεύση αυτή την φορά) επισκεφθήκαμε την Αγιά Σοφιά,

περάσαμε από τον Ιππόδρομο

και πήγαμε για μια σύντομη βόλτα στις διάσημες αγορές, το Καπαλί Τσαρσί (μία από τις μεγαλύτερες κλειστες αγορές στον κόσμο, που βρίσκεται στο παλιό τμήμα της Κωνσταντινούπολης, καλύπτει έκταση 30.700 τ. μ. και είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα αξιοθέατα της Κωνσταντινούπολης) και την Αιγυπτιακή Αγορά ή Αγορά των Μπαχαρικών (ομολογώ την αδυναμία μου στην δεύτερη).

Συνεχίσαμε με το τέμενος του Ρουστέμ Πασά του 16ου αιώνα, με την μεγαλύτερη ποικιλία πλακιδίων Iznik, ζωγραφισμένων στο χέρι.

Τέλος με ταξί πήγαμε στην ασιατική πλευρά της πόλης, στην ακτή Salacak, με την θέα του πύργου του Λέανδρου, (στα τουρκικά Kız Kulesi) που βρίσκεται πάνω σε νησάκι στη νότια είσοδο του Βοσπόρου, 200 μέτρα από την ασιατική ακτή της Χρυσουπόλεως. Κτίστηκε από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μανουήλ Α΄ τον Κομνηνό (1143-1180) για να εμποδίζει, με αλυσίδα που έφτανε μέχρι τον απέναντι πύργο των Μαγγάνων στην ακτή του Γαλατά, την είσοδο στον Κεράτιο κόλπο. Καταστράφηκε το 1509 από σεισμό και το 1719 από πυρκαγιά, αλλά πάντα τον ανοικοδομούσαν. Στους Βυζαντινούς ήταν γνωστός με το όνομα Άρκλα. Αργότερα, ονομάστηκε λανθασμένα από τους Ευρωπαίους «Πύργος του Λέανδρου», επειδή συνέδεσαν το όνομα του με τον μύθο της Ηρούς και του Λέανδρου, που αναφέρεται όμως στην περιοχή του Ελλησπόντου. Η σημερινή του ονομασία ως «Πύργος της Κόρης» προέρχεται από αυτή την εκδοχή.

Στην επιστροφή μας χρησιμοποιήσαμε καραβάκι και έτσι χαρήκαμε μια μίνι κρουαζιέρα στον λατρεμένο Βόσπορο.

Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με βόλτες και φαγητό στην υπέροχο δρόμο του Πέρα, τον διάσημο πεζόδρομο Ιstiklal

Επίσκεψη στο Inci Pastaneci με το καλύτερο προφιτερόλ της πόλης !

Επιστροφή στο κεντρικό ξενοδοχείο μας μέσω της πολύβουης και φωταγωγημένης Istiklal και ξεκούραση, μετά από μια γεμάτη ημέρα.

Την τρίτη ημέρα επισκεφθήκαμε την συνοικία του Γαλατά (Karakoy) και τον πύργο του Γαλατά, στα τουρκικά Galata Kulesi. Mεσαιωνικός, κυκλικός, πέτρινος πύργος που βρίσκεται στην περιοχή Γαλατά της Κωνσταντινούπολης, στη βόρεια πλευρά του Κεράτιου κόλπου. Το ύψος του φτάνει τα 67 μέτρα μέχρι το διακοσμητικό οβελό της κωνικής κορυφής του, ενώ η βάση του βρίσκεται 35 μέτρα από το επίπεδο του Κεράτιου Κόλπου. Η εξωτερική διάμετρος του είναι 16,45 μέτρα στο επίπεδο της βάσης και η εσωτερική 8,95 μέτρα.

Τριγυρίσαμε τα όμορφα στενά της περιοχής. Προτείνω την Hoca Tahsin str. ("Umbrella" str.) και το Han Karakoy cafe.

Περπατήσαμε πάνω στην γέφυρα του Γαλατά, με τους πολυάριθμους ψαράδες και τα πολυτελή εστιατόρια κάτω από την γέφυρα

και συνεχίσαμε με επίσκεψη στις αναπτυσσόμενες συνοικίες Fenere- Balat, γεμάτες χρώμα και μακραίωνη ιστορία.

Στην επιστροφή μας στο κέντρο επισκεφθήκαμε το μυθικό ξενοδοχείο Pera Palace , που κτίστηκε για τους πελάτες του Orient Express.

Το βράδυ απολαύσαμε δείπνο σε εστιατόριο στην περίφημη Στοά των Λουλουδιών.

Μετά την Ρωσική επανάσταση του 1917, πολλές νεόπτωχες Ρωσίδες από οικογένειες ευγενών πωλούσαν λουλούδια εδώ. Κατά την δεκαετία του 1940 υπήρχαν κυρίως ανθοπωλεία στο κτίριο, από τα οποία πήρε το σημερινό όνομα Τσιτσέκ Πασαζί (τουρκικά: Πέρασμα Λουλουδιών).